16 Φεβρουαρίου 2013

480


το αντίγραφο της απόφασης για τη διαδικασία αξιολόγησης κυματίζοντας ισορροπούσε μεταξύ των ακροδαχτύλων μέσου δείκτη και αντίχειρα καθώς και σε πείσμα της τραμουντάνας του προχωρημένου φθινοπώρου που διέτρεχε το αιγαίο πείσμα διπλό αφού επέμενε να αντέχει εκεί τυλιγμένη σε κουβέρτα εβρισκόμενη πια μεταξύ της πραγματικότητας της οικονομικής θέσης καταστρώματος και του κόσμου του Μορφέα κι έδειχνε πως το αντίγραφο αυτό κρατούνταν όχι χαλαρά σφιχτά μάλλον ακόμα και όταν ελάχιστα λίγο πριν τον κατάπλου στο νησί της άγονης γραμμής η πλάστιγγα έδειχνε προσώρας να γέρνει υπέρ του κόσμου των ονείρων οπόταν θεωρητικά πάντα μια στατιστικά αναμενόμενη χαλάρωση του χεριού θα οδηγούσε το ολιγοσέλιδο έντυπο πιθανόν μάλιστα μετά από μία προσωρινή στάση σύγκρουση στα κιγκλιδώματα του πλοίου και το μάταιο ίσως ακόμα και αν το αντιλαμβανόταν ακριβώς τη στιγμή που θα της έφευγε από το χέρι της προσπάθειας απόπειρας αρπαγής του από τον Αίολο να χαθεί πέρα από τον ορίζοντα του ορατού και αυτό επέμενε να βρίσκεται εκεί και τελικά δεν θα έφευγε καθόλα τα τελευταία αυτά μίλια μέχρι τον κατάπλου την αυγινή ώρα στο απάγκιο λιμάνι το πρωινό της Δευτέρας και ούτε μία ώρα προτού χτυπήσει το κουδούνι στο σχολείο στο οποίο βρέθηκε δασκάλα πρωτοδιόριστη πριν μόλις μερικούς μήνες μετά την επιτυχία της στο ΑΣΕΠ πριν ένα χρόνο από τους μετρημένους μάλιστα στα δάκτυλα που προσλήφτηκαν πριν την αναστολή των προσλήψεων εκπαιδευτικών στα χρόνια του μνημονίου μετά την αποφοίτησή της με άριστα ακριβώς στα τέσσερα χρόνια που έτσι κι αλλιώς και πέρα από το δικό της ενδιαφέρον και την προσπάθεια που κατέβαλε δεν θα μπορούσαν να παραταθούν χωρίς σοβαρές συνέπειες στην απόκτηση του πτυχίου γιατί η οικογένειά της τετραμελής με μόνο εισόδημα το μισθό του ενός εκ των γονιών ευτυχώς που ακόμα υπήρχε και αυτός να αποτελεί ουσιαστικά το μοναδικό πόρο τους είχε αναγκαστεί να χρεωθεί να σπουδάσουν τα δυο παιδιά άλλα χρήματα δεν υπήρχαν και αυτή είχε περάσει σε άλλη πόλη μετά τις πανελλαδικές και την έντονη προσπάθεια που όφειλε αν ήθελε να πιάσει τον πολύ ψηλό μέσο όρο που απαιτούνταν και τα έξοδα για φροντιστήρια τις δυο τελευταίες χρονιές μετά από δώδεκα χρόνια μαθήτρια στα θρανία της μέσης και πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και στο αντίγραφο αυτό το οποίο είχε πάρει μαζί της την προηγούμενη Παρασκευή να το διαβάσει προσεκτικά στην Αθήνα και στο ταξίδι ακόμα που ξεκινώντας όπως κάθε Κυριακή προς Δευτέρα βράδυ με το πλοίο στην πιο οικονομική θέση ήθελε να ρίξει μία ακόμα ματιά γιατί από αυτή τη Δευτέρα ήδη θα ξεκινούσε η διαδικασία αξιολόγησης και ένοιωθε ότι έπρεπε να προστατέψει αυτά που είχαν κατακτηθεί με τόσο κόπο τα 480 ευρώ το μήνα δασκάλα σε σχολείο νησιού της άγονης γραμμής και ποιος ξέρει αν δεν θα το καταργούσαν α! όχι αυτό δεν ήθελε να το σκέφτεται έπρεπε λοιπόν να προστατέψει αυτό που είχε κατακτήσει όταν και άλλος τρόπος δεν υπήρχε είχε αποδεχθεί την πρόταση να διαμένει έναντι 100 ευρώ το μήνα σ’ ένα ενοικιαζόμενο το καλοκαίρι δωμάτιο αφού το καλοκαίρι θα το άφηνε στο οποίο δεν υπήρχε δικός του μετρητής κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος της ΔΕΗ και το νερό δεν ήταν πόσιμο με τον ηλιακό θερμοσίφωνα να υπολειτουργεί μετά τον Οκτώβρη με την υποχρέωση ότι εκτός από μία λάμπα κι ένα ψυγείο καμία άλλη συσκευή και ιδίως θέρμανσης ή εστίασης θα χρησιμοποιούνταν αφού όπου αλλού ρώτησε της  ζητούσαν μόνο για νοίκι 300 ευρώ τουλάχιστον ελπίζοντας πως μετά από τρία τέσσερα χρόνια θα έπαιρνε μετάθεση και τα έβαλε κάτω και είδε ότι έτσι έβγαινε αρκεί κάθε σαββατοκύριακο να ανέβαινε Αθήνα με το πλοίο στην πιο οικονομική θέση να πλένεται αξιοπρεπώς και να παίρνει και φαγητό για όλη τη βδομάδα και με ό,τι χρήματα της περίσσευαν γιατί το βράδυ στο δωμάτιο μπορούσε να κοιμηθεί τυλιγμένη με πολλές κουβέρτες αλλά μέχρι το βράδυ μετά το σχολείο ήταν πολλές οι ώρες κι ευτυχώς που υπήρχε ένα καφενείο με σόμπα και ελεύθερο το internet που χρησιμοποιούσε ο ιδιοκτήτης για τους θαμώνες να περνάει εκεί την ώρα της και να διαβάζει μέχρι να επιστρέφει αργά το βράδυ στο δωμάτιο επέμενε λοιπόν να παραμένει στα χέρια της μέχρι που το πλοίο έπιασε λιμάνι και σχεδόν τρέχοντας γιατί λεωφορείο δεν υπήρχε παρά μόνο τους μήνες του καλοκαιριού και το ταξί για μόλις δυο χιλιόμετρα ζητούσε 10 ευρώ ξεκίνησε αγχωμένη για το σχολείο και φυσικό δεν ήταν εξάλλου; όπου θα είχε να αντιμετωπίσει την πρώτη μέρα αξιολόγησής της

(15-02-2013)

1 σχόλιο:

Unknown είπε...

Υπέροχο, απλά υπέροχο. Όλη η τραγικότητα και όλη η κατακρεούργηση της όποιας αξιοπρέπειας που κάθε ένας από εμάς παλεύει να κρατήσει.
Από τα πιο δυνατά γραπτά σου Γιώργο και το εννοώ!