Παναγιώτης Γούτας - τρία ποιήματα από τη συλλογή "ντόρτια".

Άλλοτε

Τι να απέγινε η λάβα του έρωτά σου;

Οι εκρήξεις των σπασμών σου;

Το μάγμα της επιθυμίας σου;

Η καυτή ορμή σου;

Πώς, όλα αυτά, πέτρωσαν με τα χρόνια;

Και το κορμί σου,

που, άλλοτε, ήταν ηφαίστειο ενεργό,

τώρα κουβαλά, βαριεστημένα,

φτηνά μικροτεχνήματα

–θλιβερά απομεινάρια παλιών εκρήξεων–,

περασμένα σε λαιμό και χέρια,

αγορασμένα από τα τουριστικά.

Δύο σβησμένα ηφαίστεια σε ένα σώμα.

Στο θέατρο και στη ζωή

Υποδυόταν καταπληκτικά επί σκηνής

το περιστατικό της καρδιακής προσβολής

– απόρροια τόσων και τόσων επαναλήψεων στις πρόβες.

Φέρνοντας αργά το χέρι στο στήθος

λύγιζε πειστικά τα πόδια του.

Τελικώς σωριαζόταν πάνω στην πολυθρόνα.

Σαν του ’ρθε ανακοπή στο σαλόνι του σπιτιού του

τον βρήκαν πεσμένο άγαρμπα στο πάτωμα

με τα χέρια ορθάνοιχτα

Λύκεια

Ανηφορίζουν τη Δωδεκανήσου με παλμό.

Πικάντικες φατσούλες, μάγουλα βαμμένα

«No war», με καρβουνάκι.

Μπλουζάκια ανοιξιάτικα με το σήμα

της ειρηνιστικής ομάδας που ανήκουν.

«Φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι!»,

φώναξαν με την ψυχούλα τους.

Μετά, τα περισσότερα, εξοκέλλουν της πορείας

και χώνονται στα Goody’s  της γωνίας.

Κέτσαπ στις πατάτες, γέλια που κελαρύζουν.

Πάντα με το μπλουτζίν τους, το αμερικάνικο