Όπως δυστυχώς συμβαίνει σε αυτή τη χώρα πρέπει πρώτα να έρθει ένα δραματικό γεγονός (εν προκειμένω η δολοφονία της παιδοψυχιάτρου και μέλους της οργάνωσης του Αρτέμη Σώρρα στη Λαμία) για να ξεκινήσει ή επιταχυνθεί η διαδικασία (κοινωνικής, πολιτικής και δικαστικής) αποδόμησης μιας οργάνωσης ύποπτης, από αυτά που διαβάζουμε, τέλεσης παράνομων πράξεων. Ελπίζουμε και ας περιμένουμε (βέβαια) να δούμε ...
Εδώ θα σταθούμε εν τάχει
-στον καθηγητή Θεόδωρο Καρυώτη:
Theodore C. Kariotis, Ph.D., Lecturer C. Kariotis teaches in the fields of Macroeconomics, Money and Banking, and International Economics. He has received two teaching awards from the University of Maryland and he is an expert on the economic aspects of the Law of the Sea. He has represented the Government of Greece in the United Nations and at the annual meetings of the World Bank and the IMF. He had periodically given lectures to the Department of State on the political and economic relations of Greece. Expertise: Macroeconomics; Economy of Greece; Economic Aspects of the Law of the Sea
-στην ιστορία:
[...] Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, το 1904, η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος ιδρύει την «Τράπεζα της Ανατολής», γνωστότερης ίσως ως «Banque d' Orient». Η τράπεζα αυτή αναπτύσσεται σε τρεις κυρίως περιοχές. Τη Θεσσαλονίκη, τη Σμύρνη και την Αλεξάνδρεια. Το 1932 η «Τράπεζα της Ανατολής» εξαγοράζεται και συγχωνεύεται με τη μητρική της, την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Οι κάτοχοι των μετοχών της «Τράπεζας της Ανατολής» αποζημιώνονται με 200 δραχμές, εκ των οποίων οι 50 δραχμές αφορούν την υπεραξία της τράπεζας και οι 150 δραχμές την εκτιμηθείσα περιουσία της τράπεζας. Μετά μάλιστα την εκκαθάριση, η Εθνική, διαπιστώνει ότι «μπήκε μέσα» και τα περιουσιακά στοιχεία δεν φτάνουν για να καλύψουν τους μετόχους. Για όσους από τους μετόχους δεν πήραν το 200άρι, η Εθνική θα εκπλήρωνε την υποχρέωσή της, εφόσον παρουσίαζαν τις μετοχές στο μέλλον. Εν συνεχεία το 1944 και αφού το ελληνικό κράτος έχει ουσιαστικά πτωχεύσει, μετατρέπεται η ισοτιμία της δραχμής και έτσι αντικαθίσταται με μία νέα δραχμή για κάθε 50 δισ. προϋφιστάμενες δραχμές, μηδενίζοντας ουσιαστικά την αξία. Τα χρόνια πέρασαν μέχρι τη στιγμή που η οικογένεια του Αρτέμη Σώρρα από την Πάτρα βρίσκει σε ένα σεντούκι 40 κομμάτια από μετοχές της Τράπεζας της Ανατολής. Ήτοι αξία 8.000 δραχμές, πριν τη νέα ισοτιμία. Με τη νέα ισοτιμία - με το νόμο Σβώλου του 1944 η αξία των μετοχών αυτών είναι 0,00000016 δραχμές.[...]
-στην επιστολή (πίσω στο 2012) του καθηγητή:
«Επειδή το όνομά μου έχει αναφερθεί αρκετές φορές στην υπόθεση END, θεωρώ απολύτως αναγκαίο να διευκρινίσω ορισμένα γεγονότα.
Το καλοκαίρι του 2011 γνώρισα στη Νέα Υόρκη τον Γιατρό Μανώλη Λαμπράκη και μου ανέφερε ότι θαύμαζε τη δουλειά μου στο θέμα της ΑΟΖ. Αργότερα μου σύστησε τον κύριο Αρτέμη Σώρρα, λέγοντάς μου ότι ο κύριος Σώρρας είχε στην κατοχή του 40 μετοχές μιας κάποιας τράπεζας που λεγόταν Τράπεζα της Ανατολής και με παρακάλεσε να κάνω μια αποτίμηση αυτής της μετοχής, καθόσον γνώριζε ότι είμαι οικονομολόγος και θα μπορούσα να κάνω μια τέτοια αποτίμηση. Μου εξήγησε επίσης ότι αυτή η μετοχή δεν είχε αγοραστεί από την Εθνική Τράπεζα.
Με τους υπολογισμούς που έκανα, έφτασα στο συμπέρασμα ότι η αξία της μετοχής σήμερα έφτανε στο εξωφρενικό και ασύλληπτο ποσό των 675 δισεκατομμυρίων Ευρώ. Δύο ημέρες αργότερα ο Λαμπράκης με επισκέφτηκε αργά το βράδυ σε φιλικό σπίτι στη Νέα Υόρκη και μου ζήτησε να υπογράψω αυτήν την αποτίμηση, πράγμα που έκανα. Σημειώνω επίσης ότι ουδέποτε εξέφρασα γνώμη για τη μετοχή που μου έδειξαν αναφορικά με τη γνησιότητά της ή εάν είχε γίνει η εκκαθάριση αυτής της μετοχής.
Αργότερα, ο Μανώλης Λαμπράκης αποφάσισε να δημιουργήσει μια οργάνωση που την ονόμασε END” που είναι τα αρχικά των λέξεων End National Debt. Διόρισε τον εαυτό του Πρόεδρο της Οργάνωσης και εμένα Αντιπρόεδρο. Δυστυχώς εγώ δεν έφερα καμία αντίρρηση, γιατί δεν γνώριζα ότι σκεφτότανε να με χρησιμοποιήσει στα σχέδιά του, μια και κάποια στιγμή θα χρησιμοποιούσε την επιστημονική αλλά και την πολιτική μου υπόσταση.
Ξαφνικά, την ίδια περίοδο εμφανίστηκε ο κύριος Αρτέμης Σώρρας, λέγοντας ότι έχει στη διάθεσή του ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου αξίας 2,8 τρισεκατομμυρίων δολαρίων! Δυστυχώς ούτε τότε έφυγα από την οργάνωση. ʼρχισα βέβαια σιγά-σιγά να καταλαβαίνω ότι κάτι δεν πάει καλά και ιδιαίτερα πρόσφατα όταν άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι πολλά μέλη ήταν οπαδοί της Χρυσής Αυγής και Δωδεκαθεϊστές.
Έπαψα να είμαι μέλος της οργάνωσης, πολύ καθυστερημένα, την 9η Σεπτεμβρίου 2012. Εκείνη την ημέρα συνάντησα τον Μανώλη Λαμπράκη στο ξενοδοχείο Χίλτον της Αθήνας και του είπα προφασιζόμενος ότι υπάρχει πιθανότητα να αρχίσω να εργάζομαι για το ελληνικό δημόσιο και επομένως, με βάση τους κανονισμούς της οργάνωσης, δεν μπορούσα να παραμείνω μέλος της εκτός εάν ο μισθός μου προέρχεται όχι από το ελληνικό δημόσιο αλλά από την ίδια την οργάνωση. Τον ερώτησα εάν η πάμπλουτη οργάνωση ήταν σε θέση να μου παρέχει αυτόν τον μισθό και μου τόνισε ότι η οργάνωση δεν διέθετε χρήματα για κάτι τέτοιο! Προηγουμένως, βέβαια, μου είχε αναφέρει ότι η οργάνωση διέθετε 600 δισεκατομμύρια δολάρια για να σώσει την Ελλάδα και άλλα 50 δισεκατομμύρια για να σώσει την Κύπρο. Δυστυχώς, με καθυστέρηση τουλάχιστον ενός έτους, κατάλαβα ότι η υπόθεση θύμιζε ''νερό του Καματερού'' και υπέβαλα την παραίτησή μου.
Εκφράζω τη βαθύτατη λύπη μου για την καλοπροαίρετη ανάμειξή μου σε μια τέτοια υπόθεση, με την οποία ουδεμία σχέση επιθυμώ πλέον να έχω».
-και στο παλιό ανέκδοτο (επικαιροποιημένο ως προς τα ποσά) που ο καθηγητής ξέχασε:
Ένας ναυτικός φτάνει πολύ αργά σε ένα λιμάνι και ψάχνει να βρει κάπου να φάει. Τελικά βρίσκει μόνο μια ταβέρνα και μπαίνει. Ρωτάει τι υπάρχει και ο ταβερνιάρης του λέει ότι «δυστυχώς έχουνε μείνει μόνο δύο τηγανισμένα αυγά». Τι να κάνει κάθεται και τα τρώει. Φεύγοντας όμως ξεχνάει να πληρώσει. Ταξιδεύει και ταξιδεύει και κάποτε μετά από πολλά χρόνια γυρίζει και βλέποντας την ταβέρνα θυμάται ότι πριν πολλά χρόνια είχε φύγει από αυτήν χωρίς να έχει πληρώσει τα δυο τηγανισμένα αυγά που είχε φάει. Μπαίνει και λέει του ταβερνιάρη, που ζούσε αλλά αρκετά γερασμένος, για το χρέος του. «Κοίτα να δεις», του λέει ο ταβερνιάρης, «αν τα αυγά που έφαγες και δεν πλήρωσες τα είχα αφήσει στην κότα για κλώσημα, από το ένα θα είχε γεννηθεί κότα που αυτή θα μου έκανε 100 αυγά κάθε χρόνο. Από τα μισά από αυτά θα είχανε βγει κότες που με τη σειρά τους θα γεννούσανε 100 αυγά κάθε χρόνο η κάθε μια και πάει λέγοντας». Κάνει κάτι υπολογισμούς και του λέει: «Μου χρωστάς 675 δις ευρώ!», τον ακούει ο ναυτικός και του λέει: «Για βάστα ρε φίλε, τι είναι αυτά που λες; τα αυγά δεν ήταν ήδη τηγανισμένα όταν μπήκα στην ταβέρνα;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου