Πτώσεις.

[Οδός Λένορμαν, Μεταξουργείο, 20.01.2018 08.31 / 23.01.2018] 

Τα ίχνη των ρωγμών, εκ φύσεως αναπόφευκτων, που ζητά η γραφή, για το κορίτσι που το ‘χανε τα αίματα πάρει, στο μπάνιο τρομαγμένο, μην ξέροντας τι πιότερο να φοβηθεί: το αίμα ή τον πατριάρχη, για τ’ αγόρι που κρυφοκοιτούσε χαϊδεύοντας, στη μεταλλική τη σκάλα, νύχτα τον ανδρισμό του, για… για… για… προσφέρονται απλόχερα στην μεγαλούπολη τής κρίσης και της άρνησης αποδοχής κληρονομιάς, στις μικροαστικές πτώσεις των κάποτε περήφανων επίπλαστων σκιών.

Πάντως, όπως και σήμερα, τα περισσότερα, ενδόμυχα ή κρυφά, δεν τα φαντάζεσαι.