ΕΡΩΤΗΙΔΟΣ ΜΑΡΤΥΡΟΣ
Η φύση δε νηστεύει τις επιθυμίες της
φθινοπωρινός ρεαλισμός
τα ανυπόμονα σύννεφα
μελάνιασε ήδη το στερέωμα στο χαρτί
Οι λέξεις χοντρόσταλες ηρωίδες
ακροπατούν στο κενό των αρνήσεων
Στο χέρι τρέχουν να κρυφτούν
τα μουσκεμένα δάχτυλα
Καιρός είναι της προσωπικής αντωνυμίας
αφορισμένοι γιοι και κόρες να δηλώσουμε
αφού κάθε πορεία στο σύμπαν των λέξεων
είναι ένα ταξίδι που δεν επιστρέφει
ποτέ τον ταξιδιώτη σπίτι του
Ίσως έτσι τα ποιήματα βρουν τη χαμένη γαλήνη τους
και οι ποιητές μπορέσουν να αντέξουν και δουν
το φθινόπωρο με όλα τα χρώματα που αξίζουν τη ζωή μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου