Διαβάστε ή κατεβάστε (σε μορφή pdf), ακολουθώντας το σύνδεσμο εδώ, το εκατοστό ενενηκοστό έκτο βιβλίο της σειράς "εν καινώ" των 24Γραμμάτων, την ανθολογία δεκαεφτά ποιητών: "Αγρυπνία" από τον Γιάννη Παπαγεωγρίου.
------------------------------------------------------
ΑΓΡΥΠΝΙΑ
Οι ποιητές της νύχτας είναι μαύρα πουλιά που ξαγρυ-πνούν σε καφενεία, ταβέρνες και πλατείες, μέχρι να τους βαρεθούν και τους πετάξουν έξω, προάγγελοι του χάους (αργά ή γρήγορα θα φτάσει και στη δικιά τους αγαπημένη πολιτεία) προφήτες του ολέθρου, επίμονα αποτυχημένοι αυτόχειρες, σεσημασμένοι λογοκλόποι, πρεζάκηδες της ηδονής και του θανάτου, αθεράπευτα ρομαντικοί, νοσταλγικοί αλήτες. Δηλαδή, μοναχικοί, ασήμαντοι και ξένοι. Κανείς πια δεν τους δίνει σημασία, ούτε μια τόσο δα γκριμάτσα αποδοκιμασίας, ούτε ένα κακεντρεχές σχόλιο, τίποτα, η αδιαφορία του πλήθους είναι ολοκληρωτική και τελεσίδικη. Σαν να μην υπάρχουν. Σπάνια μόνο απ’ το βάθος του δρόμου ακούγεται κάποιο πνιχτό γέλιο, μια αλλόκοτη βρισιά ή ένα μακάβριο ρέψιμο που τους ξενίζει. Έτσι κι αλλιώς το ξέρουν κι οι ίδιοι, κανείς δεν τους χρειάζεται, παντού περισσεύουν.
Όλη τη νύχτα γυρνούν εδώ και κει μοναξιασμένοι. Η πόλη τους φαίνεται μικρή, ασήμαντη, φτηνή, δεν τους χωράει. Κι όμως ποτέ δεν σκέφτηκαν να την αφήσουν και να φύγουν μακριά της. Έτσι γυρίζουν στα ίδια μέρη ξανά και ξανά, κάνοντας όλο και μικρότερους κύκλους, για να καταλήξουν στο σκοτεινό λιμάνι ή στην επικίνδυνη αποβάθρα ή σε κάποια ανισόπεδη γέφυρα, στη μέση του πουθενά, την ώρα της απόλυτης γαλήνης, της απέραντης λύπης, που και το φεγγάρι ντράπηκε να βγει. Σε λίγο τα πρώτα τρένα θα σφυρίξουν απειλητικά περνώντας πάνω απ’ τις διαβάσεις και τα καράβια θα λύσουν τα σχοινιά από τους κάβους. Τότε οι κουρασμένοι ποιητές δεν θα ελπίζουν πια σε τίποτα. Άλλη μια νύχτα θα έχει καταναλωθεί στην προσευχή, άλλη μια βάρδια σπαταλημένη στη μετάνοια. Ποτέ όμως στην ατιμία και το ψέμα. Η μόνη τους παρηγοριά.
Και με την πρώτη αχτίδα του φωτός θα πετάξουν από πάνω τους τα περιβραχιόνια του πένθους, θα βουτήξουν στα αφρισμένα κύματα και θα βυθιστούν αμέριμνοι στη λάσπη του βυθού και της σιωπής. Άλλη μια μέρα ο λαμπερός ήλιος θα θριαμβεύσει εις βάρος τους, χωρίς συμπόνια, χωρίς αιδώ. Προσωρινά. Μέχρι το άλλο σούρουπο, το αυριανό σκοτάδι, την καινούργια μάχη. Τίποτα ακόμα δεν έχει κριθεί. Βλέπεις, οι ποιητές της νύχτας πάντα επιστρέφουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου