ΑΛΓΗΔΟΝΑ
Είχε το ξημέρωμα τη δύναμη να τον σηκώσει από το κρεβάτι;
Καταλύτης και αρχή των πάντων το φως που φανερώνει κι ανοίγει πληγές.
Να 'ταν ο Σείριος ή ο Ωρίωνας σηματωρός του;
Να 'ταν η νύχτα η βαθιά με τα γαλάζια μάτια της;
Κοίταξε το ταβάνι που μεταμορφωνόταν σ' ένα πηχτό, θανάσιμο έλος.
Σκιές άρχισαν να παίζουν στο δωμάτιο κι έμοιαζαν με τα όνειρα που κάποτε πάλευε να ξεδιαλύνει, μα ο χρόνος τα μπλεξε μια μπάλα από κουρέλια στα πόδια των παιδιών.
Τι θα 'κανε και σήμερα; Άλλη μια μέρα ή άλλη μια νύχτα πια η διαφορά.
Η ώρα ήταν δέκα παρά τέταρτο και θα ήταν για πάντα δέκα παρά τέταρτο.
Καθισμένος στην άκρη του γκρεμού, δίχως σχέδιο πτήσης, γύρισε πλευρό και τυλίχτηκε σε μια υγρή, ανείπωτη θλίψη στα όρια της ηδονής.
Πηγή πρωτότυπου: drasivrilissia.gr.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου