ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΜΕ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ
Κοίτα αυτό το χέρι που έγινε κλαδί
Κοίτα αυτό το χάδι που έγινε φύλλο
Κοίτα αυτήν την αγκαλιά που έγινε κρεμάλα
Κοίτα αυτά τα συναισθήματα που έγιναν μυρμήγκια
Κοίτα αυτόν τον άνθρωπο που έγινε δέντρο
Κοίτα αυτές τις κεραίες που έγιναν δάσος…
Δεν ωφελεί να γράφουμε πια ποιήματα
Κραυγές άναρθρες πρέπει να βγάζουμε
Γιατί η ζούγκλα έχει την δική της διάλεκτο.
Αν θέλεις να γράψουμε ένα ποίημα
Φέρε το πριόνι
Αν θέλεις να γράψουμε ένα ποίημα
Άναψε το σπίρτο
Αν θέλεις να γράψουμε ένα ποίημα
Κατέβασε την μαϊμού απ’ το δέντρο
Και δώσ’ της και πάλι εγκέφαλο
Αν θέλεις να γράψουμε ένα ποίημα
Πρέπει να ψάξουμε για λίγο μέλι
Στην κουφάλα ετούτη που λέγεται καρδιά.
Αν θέλεις να γράψουμε ένα ποίημα
Μην παραδοθείς
Μα σήκωσε τα χέρια ψηλά
Σαν ένδειξη αθωότητας
Μήπως κι έρθουν
Λίγο κοντύτερα τ’ αστέρια –
Κι ας έρθει ο κεραυνός!
Από την ποιητική του συλλογή: λήγω απ’ όλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου