16 Δεκεμβρίου 2022

[στην Πάρνηθα, 15.12.2022]

Στο παρόν παρουσιάζονται εικόνες από τη διαδρομή, την οποία ακολούθησα το πρωινό τής 15ης Δεκέμβρη 2022, στην Πάρνηθα και η οποία έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia που ακολουθεί:



















Ξεκίνησα πεζή από πρώτο μεγάλο πέταλο, της λ. Πάρνηθας, μετά το χώρο τού parking στο τελεφερίκ: από το σημείο που ξεκινά ο δασικός χωματόδρομος που κινείται δίπλα στο ρέμα Αγ. Γεωργίου. Λίγες εικόνες από τον εν λόγω δασικό χωματόδρομο είχανε παρουσιαστεί και πριν 5,5 περίπου χρόνια.
Αυτό που αξίζει στο δάσος είναι να μην χάνεις τη συνολική εικόνα για τις λεπτομέρειες ούτε το αντίστροφο:



















Στην επόμενη, στο λίγων πόντων βάθους κοίλωμα, στο βράχο, στο πούσι από τις πευκοβελόνες, χωρίς καθόλου χώμα, αναπτύσσονται μικρά φυτά:


















Η πηγή λίγο πριν τον Ι.Ν. Αγ. Γεωργίου Κεραμιδιού:


















Η επόμενη από το σημείο που το μονοπάτι, μετά το Διάσελο «Κυράς», στις παρυφές τού ορεινού όγκου «Κυρά», διακλαδίζεται σε αυτό (αριστερά) που κινείται περιμετρικά του, στις ανατολικές πλαγιές, και σε αυτό (δεξιά) που ανεβαίνει προς το πυροφυλάκιο στην κορυφή:


















Συνεχίσαμε στο μονοπάτι προς την κορυφή. Λόγω της βροχής που προηγήθηκε είχε πολλή υγρασία:






















Μετά την κορυφή, συνεχίσαμε ανατολικά, κατεβαίνοντας την πλαγιά.

Στην επόμενη, η μορφή σπηλαιώδη διακόσμου υποδεικνύει πως, στο σημείο, πριν το άνοιγμα τού δρόμου υπήρχε μικρό σπήλαιο ή επιμήκες βάραθρο:


















---



















Στην επόμενη το μονοπάτι που κατεβαίνει προς την περιοχή «Λημέρια» και καταλήγει στο προτελευταίο δεξιό (εννοώ η καμπύλη αριστερά και το άνοιγμα δεξιά) πέταλο (καθώς κάποιος ανεβαίνει) της λ. Πάρνηθας:


















Βγήκα για λίγες δεκάδες μέτρα στον ασφαλτόδρομο, αλλά σύντομα συνέχισα στο μονοπάτι, το οποίο κατεβαίνει νοτιοδυτικά τής λ. Πάρνηθας.

Στην επόμενη, το σημείο που το μονοπάτι διακλαδίζεται σε αυτό (αριστερά) που σύντομα βγαίνει στον ασφαλτόδρομο (και κατεβαίνει, καταλήγοντας στην περιοχή «Μετόχι», διασταυρούμενο με τον ασφαλτόδρομο σε επτά συνολικά σημεία) και αυτό (δεξιά) που συνεχίζει στο δάσος:


















Συνέχισα στο δεύτερο, που χρησιμοποιείται από ποδηλάτες για κατεβάσματα (σ.σ. θα πρέπει να σημειώσω πως ειδικά μέρες που κατεβαίνουνε ποδηλάτες χρειάζεται πολλή προσοχή για να αποφευχθεί ατύχημα που μπορεί να είναι σοβαρό):


















Λίγο μετά το ύψος τού επόμενου δεξιού πετάλου, διακλαδίζεται και πάλι:



















Ακολούθησα το μονοπάτι «Μαύρο Πάνθηρα / gravity freaks» το οποίο θα κατεβαίνουνε πολύ έμπειροι ποδηλάτες βουνού. Η κλίση, λόγω της βροχής που προηγήθηκε, σε αρκετά σημεία δυσκόλευε ακόμα και το κατέβασμα πεζή!:



























Στην επόμενη ένα πανέμορφο ολόλευκο μανιτάρι να φύεται μέσ’ από το χώμα:


















---


















Στο τέλος τού μονοπατιού, 3-4 μέτρα από το σημείο που κατεβαίνει ο πεζοπόρος, ο ποδηλάτης βγαίνει με άλμα στο δασικό χωματόδρομο. Φαντάζομαι πως για αυτούς που έχουνε τις ικανότητες να φτάσουν εδώ θα είναι κάτι απλό:

  

Δεν υπάρχουν σχόλια: