«Χριστίνα» [Θωμάη Ζορμπάκη]

«Χριστίνα»

μπροστά στον κήπο, το φεγγάρι λευκό σαν την καλοσύνη
αφημένα τα λιγοστά λουλούδια
σε μια άνοιξη εργάτρια των ιδανικών
η αγνότητα  ανθίζει στην ψυχή
χαμόγελο και ανθρωπιά
ήσουν η αγάπη
μίλα μου, στα ματιά η ομορφιά
ζωή φέρνει και την αλήθεια
άλλωστε, η σιωπή φέρνει δάκρυα 
και τα χαμένα όνειρά μου. Τι να εξηγώ;