Στη μύτη τής χερσονήσου τού Δρεπάνου, στην Ασίνη Αργολίδας, στο όριο τού κόλπου, ο οποίος βορειοδυτικά συνδέεται με τη λιμνοθάλασσα και βιότοπο Δρεπάνου, βρίσκονται ερείπια ενετικού κάστρου, το οποίο ανάγεται στη δεύτερη ενετοκρατία στην Πελοπόννησο (1688-1714), όπως και το περίφημο Παλαμήδι στο Ναύπλιο.
To κάστρο, σύμφωνα με τον καστρολόγο, κατασκευάστηκε μετά το 1701 (αφού σε έγγραφο τού 1701, του τότε ενετού κυβερνήτη τού Μοριά Francesco Grimani, επισημαίνεται η καταλληλότητα τού αβαθούς κόλπου Δρεπάνου (Porto Trapano) για ελλιμενισμό τού ενετικού στόλου). Το εν λόγω κάστρο μαζί με ένα, που δεν κατασκευάστηκε ποτέ, στην αντίπερα βραχώδη προεξοχή τής ξηράς στη θάλασσα, στην οποία σήμερα βρίσκεται το εκκλησάκι τού Αγ. Νικολάου, και ένα ακόμα, που επίσης δεν κατασκευάστηκε ποτέ, στην νησίδα «Πλατειά», η οποία βρίσκεται περί τα 3 χλμ. νότια τής εισόδου τού κόλπου (δεν φαίνεται στο χάρτη από τη wikimapia κατωτέρω), θα προστατεύανε τον ελλιμενισμένο ενετικό στόλο.
Μετά το 1715 και την ανακατάληψη τής Πελοποννήσου από τους οθωμανούς, δεν φαίνεται να χρησιμοποιήθηκε περαιτέρω.
Η διαδρομή, την οποία ακολούθησα το πρωινό τής 6ης Αυγούστου 2023, έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:
Ξεκίνησα από το εκκλησάκι τού Αγ. Σπυρίδωνα ακολουθώντας το κακοτράχαλο, σε πουρναρώδη περιοχή, παραθαλάσσιο, χωρίς σήμανση, αλλά γενικά ευκρινές μονοπάτι, το οποίο κοντά σε μια βραχώδη προεξοχή, στρέφεται νοτιοδυτικά και ανεβαίνει προς τη χερσόνησο.
Φτάνοντας στη χαμηλή κορυφογραμμή στρέφεται νοτιοανατολικά, κατά μήκος της. Το ακολούθησα και σύντομα συνάντησα μια αρχαία υδατοδεξαμενή, στη θέση 37°31’33’’N 22°55’30’’E.
Συνέχισα το μονοπάτι το οποίο σύντομα με έβγαλε πάνω από το κάστρο.
Εκεί το μονοπάτι διακλαδίζεται σε ένα, αυτό που ακολούθησα, που βγάζει στο βόρειο μέρος τού κάστρου και σε ένα άλλο, αυτό που πήρα γυρίζοντας, που βγάζει στο νότιο μέρος τού κάστρου.
Ακολουθούν εικόνες από το χώρο τού ενετικού κάστρου:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου