Στο παρόν παρουσιάζονται εικόνες από τη διαδρομή την οποία ακολούθησα το πρωινό τής 20ης Γενάρη 2024, στην Πάρνηθα, από το χώρο τού «Μνημείου Εκτελεσθέντων από τους Γερμανούς, την 27.07.1944»(1) – εφεξής «Μνημείο», στο δρόμο προς Αγ. Πέτρο στη Μόλα, ανατολικά τής κορυφής Όρνιο, μέχρι το τέλος τού δασικού χωματόδρομου, πάνω από τους Θρακομακεδόνες, ο οποίος κατεβαίνει προς «Μεσιανό Νερό», πηγή «Κρυφό Νερό», πηγή «Κορομηλιά»(2) κ.λπ. και πίσω.
Ακολουθούν εικόνες από τη διαδρομή (που έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia):
Ξεκίνησα από το χώρο τού «Μνημείου»(1)…
…και πήρα το δασικό χωματόδρομο που περνά από «Μεσιανό Νερό» και πηγή «Κρυφό Νερό»(2). Λίγο μετά την πηγή «Κυφό Νερό», πριν την πηγή «Κορομηλιά», υπάρχει μια βραχώδης κορυφή, επίσης «Κορομηλιά» (δεν πρέπει να συγχέεται με την ομώνυμη κορυφή(3) δυτικά / βορειοδυτικά τής κορυφής «Κεραμίδι» και βόρεια τού οικισμού Φυλή). Βρίσκεται λίγα μέτρα από το δρόμο, σκίζεται από ένα 2-3 μέτρων πλάτους και λίγων μέτρων μήκους βύθισμα και στο ψηλότερό της μέρος υπάρχει ένα κυκλικής μορφής βύθισμα (βλέπε την 4η εικόνα). Στην 5η εικόνα, που λήφθηκε από την εν λόγω κορυφή, μεταξύ άλλων διακρίνονται η κορυφή «Ξεροβούνι»(2), δεξιά, και η κορυφή «Φελλεύς» ή «Μπελέτσι»(4) δίπλα της, στο βάθος:
Συνέχισα και μετά την πηγή «Κορομηλιά»(2), νότια τού Ξεροβουνίου, δίπλα στο δασικό χωματόδρομο, στη θέση 38°09’57’’N 23°45’29’’E, συνάντησα ένα σπηλαιοβάραθρο, πλάτους ικανού να περάσει κάποιος, εξοπλισμένος κατάλληλα, και βάθους, κατ’ εκτίμηση, τουλάχιστον 4 μ. (εκτός αν κάτω υπάρχει πέρασμα που οδηγεί προς κάποιο άλλο θάλαμο ή βάραθρο):
Από εκεί η θέα ανοίγει εντυπωσιακά προς τη βορειοανατολική αττική, το λεκανοπέδιο τής Αθήνας κ.λπ., τον ευβοϊκό κόλπο και την Εύβοια κ.λπ.
Στις επόμενες τρεις εικόνες μεταξύ άλλων διακρίνονται οι κορυφές «Κατσιμίδι» με το χτισμένο πυροφυλάκιο(5) και «Φελλεύς» ή «Μπελέτσι»(4)(σ.σ. σε αμφότερες υπάρχουν ερείπια αρχαίων οχυρώσεων / πύργων / φρυκτωριών):
Ένα ρήγμα στο βράχο, που αν διευρυνθεί, για οποιοδήποτε λόγο, θα μπορούσε να οδηγήσει σε πτώση και όλης ακόμα της προεξοχής τού απόκρημνου βράχου. Εξάλλου από κάτω του, στο βάθος γκρεμού, διακρίνονται μεγάλων διαστάσεων πεσμένοι βράχοι.:
Τα δύο video και η πανοραμική, που ακολουθούν, ληφθήκανε από πάνω, από το όριο τού απόκρημνου βράχου, δίπλα στο δασικό χωματόδρομο:
Στην επόμενη, έχοντας πια μπει σε περιοχή που είχε καεί το 2021, το σημείο όπου μονοπάτι ανεβαίνει από τους Θρακομακεδόνες, για το οποίο μονοπάτι το Δασαρχείο δεν έχει δώσει άδεια, όπως έμαθα από τον ΕΟΣ Αχαρνών, να καθαριστεί από τους πεσμένους καμένους κορμούς, που δυσκολεύουνε την άνοδο σε ορειβάτες (υποθέτω θα περιμένουνε να μεγαλώσουνε λίγο οι φύτρες των νέων πεύκων).:
Οι επόμενες και το video από το σημείο που τελειώνει ο δασικός χωματόδρομος:
-(μεταξύ άλλων) η λίμνη Μαραθώνα:
-(μεταξύ άλλων) η χερσόνησος Κυνόσουρα Μαραθώνα(6):
-η κορυφή τής Πεντέλης:
-η κορυφή τού Υμηττού:
-(μεταξύ άλλων) ο Λυκαβηττός:
-(μεταξύ άλλων) τo Ποικίλο όρος, πίσω του το Αιγάλεω όρος, πίσω δεξιά τού Αιγάλεω όρους η Σαλαμίνα, αριστερά η Αίγινα, πίσω της τα Μέθανα και στο βάθος η Πελοπόννησος:
Επιστρέφοντας ακολούθησα τα εμφανή και σηματοδοτημένα μονοπάτια, σε γενικές γραμμές παράλληλα του δασικού χωματόδρομου.
Αρχικά αυτό…
…μέχρι του σημείου που βγαίνει στο δασικό χωματόδρομο:
Λίγα μέτρα μετά συνεχίζει από εδώ…
…και περνά από ένα μαγευτικό μέρος, όπου πανύψηλα, ευθυτενή, πεύκα, με κομμένα τα κάτω τους κλαδιά (προφανώς για να αφήνουνε χώρο στα νεαρά έλατα να αναπτυχθούν), κάτω από τα οποία γεννιέται ένα ελατοδάσος (σ.σ. όπως έχει αναφερθεί στο παρόν ιστολόγιο, τα έλατα είναι σκιόφυτα: τα πρώτα τους χρόνια αναπτύσσονται σε σκιερό μέρος):
Συνέχισα το μονοπάτι, το οποίο κατεβαίνει για λίγες δεκάδες μέτρα στο δασικό χωματόδρομο και διαχωρίζεται πάλι, προς την πηγή «Κορομηλιά»:
Πού και πού υπάρχουνε βελανιδιές (δρύες). Μεταξύ αυτών:
-μια έχει όλα της τα φύλλα ξεραμένα, έτοιμα να τα ρίξει:
-δυο τα έχουνε ρίξει όλα εκτός από κάνα δυο:
-και μια νεαρή έχει ακόμα μερικά που δεν έχουνε ξεραθεί:
Εδώ το μονοπάτι βγαίνει στο δασικό χωματόδρομο…
…αλλά σύντομα διαχωρίζεται και πάλι από το δασικό χωματόδρομο προς ένα που αυτή την εποχή έχει αρκετό νερό:
Εδώ διασχίζει κάθετα το δασικό χωματόδρομο…
…ενώ, μετά, διακρίνονται ίχνη από ένα αγριογούρουνο που μάλλον δεν τα κατάφερε να βγει από το γλιστερό μονοπάτι (στο σημείο τής παρακάτω εικόνας) και να ανέβει προς την πλαγιά:
Λίγο μετά διακρίνεται ο χώρος αναψυχής με την πηγή: «Μεσιανό Νερό», από τον οποίο περνάει(2):
Από εκεί το μονοπάτι βγαίνει (μέσω δύο ξύλινων σκαλοπατιών, εκ των οποίων από το ένα κατέβαινε νερό) στο δασικό χωματόδρομο…
… και συνεχίζουνε προς το «Μνημείο»(1).
Μια εξαιρετική, εύκολη, διαδρομή, περί τα 9 χλμ με την επιστροφή και συνολικής υψομετρικής διαφοράς περί τα 250 μ., με απολαυστική θέα όταν οι καιρικές συνθήκες το επιτρέπουν (το πρωινό τής 20ης Γενάρη 2024, ήταν ιδανικό για πεζοπορία με καλή ευκρίνεια τής ατμόσφαιρας).
Παλαιότερες αναφορές:
(1)
(2)
(3)
(4)
(5)
(6)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου