13 Ιουλίου 2024

Tango με τον θεό [Παναγής Αντωνόπουλος]


TANGO ME TON ΘΕΟ

(α)
Αγγίζω τον θεό, όταν παραλύω
εμπρός στο μεγάλο φαράγγι τον στέρνου.
Αγγίζω τον θεό, όταν το ακρογλώσσιο
με τους, υψηλής πιστότητας, αισθητήρες του
ανακαλύπτει χαράδρες και εξάρματα
ενός λοφίσκου, ανατομικού δρυμού.
Αγγίζω τον θεό, όταν τα χείλη μου
γεμάτα ηδυπάθεια, ψιθυρίζουν αλήθειες
στα μύρτα της ίδιας της ζωής
προσπαθώντας να την πείσουν, να ενδώσει.
Αγγίζω τον θεό, όταν κατακαλόκαιρο
πίνω τ' αλάτι, δεν έχει σημασία από πού
και νιώθω πως με γέννησε .
Αγγίζω τον θεό, όταν καταμεσήμερο
και καταμεσής τ' ωκεανού
αρχίζει να βρέχει, αποσβένοντας τη δίψα μου
σταγόνα σταγόνα.
Αγγίζω τον θεό, σε κάθε κάθοδο
των μυρίων, στην ωδή του υμέναιου.
Αγγίζω τέλος τον θεό, όταν αφαιρώ μια ζωή
για να απολαύσω την δική μου.

(β) 
Με αγγίζει ο θεός, όταν επιτρέπει
στο ζωάριο μου, να διαρρήξει
τον φλοιό της μάζας, των πρωτονίων της ζωής
μετατρέποντας και τα δύο
μέσα από μια σειρά αγγελμάτων του
σε παλλόμενη μυϊκή συστάδα,
σε πρόσκαιρη μηδαμινότητα.
Με αγγίζει ο θεός, όταν επιτρέπει
να εμφανίζουν τους επίγονούς του
χαλκευμένους, μάλιστα , κατ' εικόνα
και ομοίωση εμού του ιταμού.
Με αγγίζει ο θεός, όταν κάθε επτά δεύτερα
καλεί στις τάξεις του, ένα αγγελούδι
όπου οι λαγόνιοι βόθροι του είναι
σε κατάσταση τυμπανισμού.
Με αγγίζει ο θεός, όταν γνωρίζω
πως, έχει εξαντλήσει την πρόνοιά του
να μην μου λείψουν οι απαραίτητες ουσίες
τονωτικές του ακρωτηριασμένου, εγώ μου.
Με αγγίζει ο θεός, όταν θέλοντας να παίξει
με την απληστία που μου κληροδότησε
στέλνει χριστούς (κάθε τύπου), μοχαμέτηδες
βούδες, βραχμάνες που τεμαχίζουν
την αξιοπρέπεια, ελευθερία, αλήθεια
ανάγωγα, και ανάλογα με τα συμφέροντά τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια: