Στο παρόν παρουσιάζονται εικόνες από μια όμορφη διαδρομή στα Όνεια όρη, την οποία ακολούθησα το πρωινό τής 8ης Σεπτέμβρη 2025, με αφετηρία και κατάληξη το τέλος τής οδού Καλλιρρόης, στον οικισμό Siemens, πάνω από τα Λουτρά Ωραίας Ελένης. Η διαδρομή, της οποίας ένα κομμάτι αποδείχτηκε δύσκολο, έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:
Στην πρώτη εικόνα, η οποία λήφθηκε λίγο μετά που ξεκίνησα, διακρίνονται οι τρείς κορυφές-προεξοχές βράχων, πάνω από το λατομείο Κεχριών. Στην ψηλότερη, αριστερά στην εικόνα, είχα ανέβει πριν τέσσερα χρόνια ενώ στη χαμηλότερη, ανατολικά, είχα πάει, αλλά όχι μέχρι την κορυφή, πρόσφατα (σ.σ. με την ευκαιρία να σημειώσω πως αυτή η σπηλιά με το ιερό, σύμφωνα με ορισμένους θρησκευτικούς κύκλους, σχετίζεται με το ταξίδι τού Απ. Παύλου στην αρχαία Κόρινθο. Στην εν λόγω σπηλιά λένε πως έμεινε έξι μήνες και πως έγραψε την «Προς Ρωμαίους» επιστολή του, κάτι που δεν τεκμηριώνεται.). Στη μεσαία, που αφορά την παρούσα ανάρτηση, ανέβηκα το πρωινό τής 8ης Σεπτέμβρη 2025.:
Ακολουθούν εικόνες από τη διαδρομή.:
Μέχρι το σημείο, νότια τής ψηλότερης από τις ανωτέρω τρις κορυφές, που άφησα το χωματόδρομο- μονοπάτι, η διαδρομή είναι πολύ εύκολη. Από εκεί μέχρι το διάσελο, στα 355 περίπου μ. υψ., η διαδρομή γίνεται εκτός μονοπατιού σε πλαγιά γεμάτη καμένους πεσμένους κορμούς, από την καταστροφική φωτιά τού 2020.
Από το διάσελο προς την κορυφή δεν υπάρχουνε πεσμένοι κορμού (σ.σ. προφανώς γιατί δεν υπήρχανε δέντρα πριν τη φωτιά).:
Η θέα από την κορυφή, προς το δυτικό Σαρωνικό κόλπο, απλά υπέροχη!:
Από εκεί κατέβηκα, κατ’ εκτίμηση αφού δεν υπάρχει μονοπάτι, την κακοτράχαλη επικλινή πλαγιά προς το λατομείο.
Γύρω στα 30 μέτρα χαμηλότερα υψομετρικά από την κορυφή, στα ανατολικά, υπάρχει μια σπηλιά, βάθους γύρω στα 2,5 με 3 μέτρα, στην οποία μπήκα σκυφτός. Δεν έχει καπνισμένη οροφή αλλά οι κακαράντζες κατσικιών δείχνουν ότι χρησιμοποιείται περιστασιακά ως στρούγκα. Μια συκιά ριζωμένη στην οροφή της βγαίνει προς τα έξω. Μια ομάδα προσκόπων από Αθήνα έχει χαράξει το βράχο μέσα της.:
Συνέχισα το κατέβασμα μέχρι τον παλιό λατομικό δρόμο…
…στον οποίο βγήκα δύσκολα και με πολλή προσοχή, αφού έπρεπε, στο τέλος, να κατέβω τον κάθετο βράχο, γύρω στα τρία μέτρα ύψος, στο σημείο που (μου φάνηκε ότι) βόλευε περισσότερο. Από εκεί επέστρεψα πολύ εύκολα ακολουθώντας το μονοπάτι-παλιό χωματόδρομο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου