Ελπίδα στην κόψη της σιωπής.
Της σιωπής που βαραίνει ανελέητα.
Που τυλίγεται πάνω σου σαν ρούχο στενό.
Που ακροβατεί απ’ την απελπισία στην απαντοχή.
Της σιωπής που απλώνεται στις κρύες καρέκλες της αναμονής.
Που μοιράζεται εξ ίσου στα σκυφτά κεφάλια.
Στα βουβά πρόσωπα.
Στης Άτροπος τον δισταγμό
Κι ίσως στο σπλάχνισμα.
Στο Θαύμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου