Μνήμες [Βαλάντης Βορδός]

Μνήμες.

Πήρα τα καλά ρούχα του πατέρα
τώρα που πέθανε
και τα χάρισα στους τρελούς
ενός ιδρύματος

τα χέρια της μάνας μου
τρέμανε
τα δικά μου ήταν σταθερά
αφού μπορούσα να χαράξω
μια ευθεία γραμμή
ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο

από τότε δεν ξανάδα τους τρελούς
αυτούς ανθρώπους
όμως τα μάτια τους
θα γυαλίζανε από χαρά
μαζεμένοι γύρω
απ' το χριστουγεννιάτικο δέντρο

και τα λουλούδια
θα παίρνανε τα χρώματα
όλων των πυρπολημένων δειλινών
σβησμένων από πέντε κύματα θάλασσας
απ' τα χέρια του κηπουρού
με το ωραίο κασκέτο του πατέρα

κοιτάζοντας τώρα μια άδεια ντουλάπα
απορώ πως χωράνε
οι αναμνήσεις μιας ζωής
σε δυό μόνο χαρτοκούτια.