Βαγκνερική βροχή [Κατερίνα Κατσίρη]

Βαγκνερική βροχή

 

Τραυματισμένη
κι η βροχή κατέβαινε
σαν την ψυχή της

η παλιά βροχή
στα δάχτυλά της
όπου δε φύτρωσαν
ποτέ λουλούδια

˜

Θα μπουν οι βροχές στο παράθυρό της
κρεμασμένες σαν το Χριστό από ψηλά
και θα γεμίζουν τ’ άπειρο της μοναξιάς της

Στροβιλισμένες θα κατεβαίνουν
στη σιωπήκαι θα δαγκώνουν
ολόγυμνα τα στήθη της
ανάμεσα στα όνειρα
και στο σεντόνι
π’ απλώνει τα ξέπλεκα μαλλιά της

˜

Όπου να ‘ναι
ετούτη η βροχή
θα γίνει πεπρωμένο της

˜

Και πως να σε ζωγραφίσω
με τόσο νότο στα δάχτυλα
έρωτα;

 

(από την ποιητική της συλλογή "ΖΟΖΕΤ Αθώο Μαύρο")