Λίγο πριν την ανάληψη [Κώστας Σφενδουράκης]

Λίγο πριν την ανάληψη

Εξημερώνοντας τη ζάλη μου
έχω ανοικτό το πορτατίφ - δεν είναι βράδυ -
για να φωτίζονται ιδιαίτερα οι στίχοι.
Μα μέσα κει που 'ναι οι λέξεις, στο κεφάλι μου
- είναι κεφάλι τώρα αυτό που μου 'χει τύχει; -
μόνο σκοτάδι, μάγκα μου, πηχτό σκοτάδι!

"Θα βρίσκεται στην επανάληψη...
Με φως ανύπαρκτο όμως ποιος μπορεί και γράφει;"
ακούω τη σκέψη μου, δεν είναι κάποιος φίλος.
"Θα αναστηθώ κι ίσως το δω πριν την ανάληψη! "
του λέω και μ' απορία με κοιτάει ο σκύλος...
"Έλα μια πλάκα σου 'κανα καλέ μου Μπάφι ".

Δεν έχω καν ένα τετράδιο,
έχω στυλό κι ένα χαρτί, σ' ένα κρεβάτι
και ξάφνου χάνονται μη μείνουνε μαζί μου!
Να το δωμάτιο που χει μείνει τώρα άδειο...
Μονάχα ο Μπάφι είναι εδώ και η ζωή μου!
Μάλλον η ζωή μου θα σημαίνει γι' αυτόν κάτι.