Σεικίλου Ωδή [Μπάμπης Χαραλαμπόπουλος]

Σεικίλου Ωδή (*)

                                                           Μακάριε Σείκιλε
                                                  με τη φόρμιγγα του έρωτος στα χείλη
                                                  ωδή στη ζωή και στη λάμψη της
                                                  έθηκες
                                                  για το ξόδι του χρόνου αδιαφορώντας
                                                  που της λύρας τις χορδές κρυσταλλώνει
                                                  και του σώματος την επιθυμία σταυρώνει
                                                  βαθιά στο χώμα του νόστου


                                                         Εν χορδές και οργάνοις
                                                         το όνομα του πόθου έσωσες
                                                         τη μελωδία της ψυχής
                                                         λέξη αθάνατη χάραξες
                                                        στων άστρων την αιώνια κατοικία.

(*) Το αρχαιότερο πλήρως σωζόμενο αρχαιοελληνικό μουσικό κείμενο που βρέθηκε στις αρχαίες Τράλλεις(Αϊδινιο) της Μ.Ασίας το 1883. Είναι γνωστό ως: "Ο Επιτάφιος του Σείκιλου" χαραγμένο -και η μουσική στίξη και οι στίχοι- σε επιτύμβια επιγραφή χρονολογημένη το 200 π.Χ.

Όσο ζεις λάμψε,

καθόλου μη λυπάσαι.

Για λίγο διαρκεί η ζωή,

ο χρόνος καθορίζει το τέλος.

πηγή εικόνας και μετάφρασης: wikipedia