ΦΡΑΓΚΟΚΚΛΗΣΙΑ
Της φυλακής του νου αρχαία χαλάσματα,
Της μνήμης τα ερείπια με καταπλήσσουν
Από εδώ, που φαίνονται οι πέτρες
Και οι βράχοι οι πελεκημένοι.
Κι αυτοί στο όνομα ενός μεγάλου
Μύστη αφιερωμένοι, θα τους απεικονίσω
Με ένα ποίημα και θα τους θυμηθώ.
Την ώρα που χτυπάνε της αυγής
Τα ξυπνητήρια, σε ένα ψηλό βουνό
Έχω αντικρίσει τα μυστήρια,
Αυτά που τώρα λειτουργούνται
Κάθε πρωί στο όρος το Πεντελικό.
Φραγκοκκλησιά, μάνα του θυμαριού
Και της θυσίας, έχεις χαράξει μέσα μου
Το αίσθημα της αρχαιότητας
Και της αθανασίας, όσο και αν αυτό
Είναι μυστήριο φοβερό.
Και αν εγώ κι οι άλλοι μαθητές
Πια έχουμε σωπάσει, βγαίνω
Να πάρω το λεωφορείο από την στάση,
Αυτή θα με βοηθήσει μια καινούρια
Αρχή να κάνω εγώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου