Πάρνη, Υμηττέ περήφανε, που διώχνεις τα σκοτάδια
κρατώντας στις ροδοπλαγιές της μέρας τη λαμπράδα,
δέντρα, βουνά κι ορίζοντες, ωραίοι γιαλοί, ρημάδια,
πιότερο σας αγάπησα τώρα που σας ξανάδα.
Από την ενότητα ποιημάτων "Αττική" της σειράς "Στροφές".
Υπάρχει στην "Ανθολογία Γαλλικής ποίησης" του Γιώργου Σημηριώτη
Ευχαριστώ τον φίλο ποιητή Ντέμη Κωνσταντινίδη που μου έστειλε το ποίημα και τις πληροφορίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου