Δύο ποιήματα του Σωτήρη Λάμπρου

Κίμωλος 

Όλο το μεσημέρι οδηγούσε σ' ένα εκκλησάκι λευκό σαν περιστέρι• 
Με πόρτα ανοικτή, 
για να μπεις με το φως στη σκιά, 
για να νιώσεις τον δρόμο στην ανηφοριά - ολόκληρο το καλοκαίρι μέσα στη δροσιά. 
Ένα κεράκι άναψα και κοίταξα προς τα πάνω, 
Τα βήματα του σύμπαντος άκουσα μέσα στο νερό να ηχούν το βότσαλο του Ήλιου. 
Παφλασμός στ' απέραντο η γαλήνη•
όταν τη συλλαβίζει ο άνεμος 
σε λυτρώνει...


Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής 
του Λεονάρντο Ντα Βίντσι 

Όταν τη μέρα 
δαγκώσεις απ' τον οίστρο της 
και ξεχειλίσει 
ο ήλιος απ' τα μάτια σου
Δείξε την πηγή της ζωής,
τον Θεό που σε κατοικεί. 
Μονάχος πορεύσου 
εν ειρήνη στους ουρανούς. 
Όσο για το φώς : 
οι φλόγες της κόλασης 
αναβλύζουν 
το φως του παραδείσου.