Βραδύνοια [Τάκης Παπατσώνης]

ΒΡΑΔΥΝΟΙΑ

Περαστικά από δω σμήνος πουλιά
μας φέραν μήνυμα βορινό, και τους κωφεύσαμε.

Στην τέφρα τους τα Ορτύκια αντιφέγγιζαν Παγετώνες, 
κι’ όχι μονάχα τους κωφεύσαμε, μα και τους στήσαμεν ενέδρα 
και τους ρίξαμε σκάγια και φωτιές, για να τα φάμε.
Και ποιοι; Εμείς που περιμέναμε
σαν και τι το βορινό μήνυμα,
τυφλωθήκαμε, και, δίχως να σκεφθούμε που μας ήρθε, 
του ρίξαμε φωτιές, το λαβώσαμε, τ’ αποδιώξαμε.

Περαστικό ήτανε το σμήνος, δεν σου λέω,
μα ούτε την κούραση του, τον αφανισμό του
δεν αγαπήσαμε, δεν σεβαστήκαμε· και μια και λείψαν, 
μας ήρθε τώρα η συμπόνεση και βάρος της ψυχής 
για την άχαρη πράξη, για τη φαύλην επίθεση, 
και ιδού μας, απομείναμε οι ανεπιτήδειοι, 
οι βραδυκίνητοι στο νου των εμφανίσεων, 
έρημοι, δίχως μήνυμα βορινό,
με τα συνηθισμένα μας τα «mea culpa»
και τις ανώφελες αιτιάσεις του εαυτού μας.

Πηγή: Αλεξανδρινή Τέχνη, χρονιά Ε’ – τεύχος 4 και 5 (1931)