ΟΙ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΤΟΥ ΦΑΡΑΩ
Είχε σηκωθεί προτού την ανατολή και βημάτιζε ανήσυχος στο δωμάτιο του. Ένας δούλος δίπλα του και ένας φρουρός έξω από την πόρτα. Το βλέμμα τους ποτέ δεν συνάντησε το δικό του. Αν δεν τους παράγγελνε, κοιτούσαν ευθεία μακριά, θα 'λεγες στο πουθενά. Αλλά και τότε, ποτέ στα μάτια! Από χθες που, οι σύμβουλοι ιερείς, του είπαν ότι η κατασκευή της πυραμίδας ίσως καθυστερήσει ένα με δυο χρόνια, ήταν αδύνατο να ησυχάσει. Τα χρήματα από τους φόρους δεν έφταναν, τα νερά του Νείλου είχαν πέσει και η αγροτική παραγωγή μαζί τους. Και ένας πόλεμος δεν ήταν σίγουρος ότι θα απέδιδε. Οι δυνάμεις του όμως, το ένοιωθε, τον εγκατέλειπαν. Και τι θα γινόταν αν περνούσε προτού τελειώσει η πυραμίδα στον Κάτω Κόσμο; Τι θα έλεγαν για αυτόν, ένα Φαραώ! αν θα είχαν αναγκαστεί να τον αποθέσουν σε κάποια εσοχή βράχου ή αν τον έθαβαν στην άμμο; Τι θα έλεγαν αν αυτός, ένας Φαραώ!, αντί για το ταξίδι που του έπρεπε, τριγυρνούσε βρυκόλακας σαν τους φτωχούς; Κοίταζε και ξανακοίταζε τον πάπυρο που του είχαν παραδώσει. Όχι! Έπρεπε με κάθε τρόπο η πυραμίδα να τελειώσει στην ώρα της. Θα μπορούσε να αυξήσει τη φορολογία αλλά θα ήταν η τρίτη συνεχόμενη χρονιά. Θα γινόντουσαν φασαρίες. Όχι. Κάτι άλλο έπρεπε να σκεφτεί. Και φυσικά αυτός! Οι δούλοι! Αυτό ήταν! Πόσο στοιχίζουν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου