ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΟ
Αμφίβολο να βρέξει πολύ αμφίβολο
Το ένδοξο καλοκαίρι διαλύοντας
Τις λιτανείες που ξεχύνονταν
Στις στενωπούς σκορπώντας άμφια
Κι εξαπτέρυγα και κλαριά μυρτιάς
Μνήμες καψαλισμένες χωρίς υποδομή
Χωρίς πρόσμιξη δροσιάς το ένδοξο
Καλοκαίρι υποδαυλίζοντας τον ήλιο
Πυρπολώντας κοριτσιών άγρια μαλλιά
Γδύνοντας σύννεφα κι αγόρια
Ύψωνε ένα δάσος από σπάγκους
Και χαρταετούς στον ουρανό
Τότες εσκοτείνιαζε κι οι χαρταετοί
Γίνονταν κλουβιά που έπεφταν
Κάτω στη γη κι άρχιζε να βρέχει
Κι ήταν μέσα στο κάθε κλουβί
Κι από μια μορφή θλιμμένη
Ακάλυπτη γυμνή στην ξαφνική βροχή
Πηγή: Δοκιμασία – περιοδική έκδοση λογοτεχνικού προβληματισμού – τεύχος 3 (1973).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου