"κι αυτός ο Μάρτης..." [Πόπη Νεγιάννη]

κι αυτός ο Μάρτης…

Της απώλειας, της θλίψης, της πτώσης μάρτυς...

Της λαβωμένης άνοιξης…

Στην ώρα του κι όμως παράταιρα εκτός...

Ο Μάρτης ο διχόγνωμος...

Μια κλαίει...

Οργίζεται την άλλη...

Μάρτυς ματαίωσης Μάρτης...