ΧΩΡΙΣΜΟΣ
Όλα
τελειώνουν
σε μια στιγμή:
δυο κρύες παλάμες,
δυο μάτια
σαν δυο απροσδόκητα μαχαίρια.
Χιονίζει.
Με δυο ματωμένες πληγές γυρίζω πίσω.
Και δεν ξέρω
πού θα σταματήσω,
πού θα ακουμπήσω το κεφάλι.
Χιονίζει.
Πετούν ώρες,
μέρες
βδομάδες.
Χιονίζει
και χιονίζει
πάνω σε πιστό και άπιστο.
Και τώρα
προς πού;
Τόσοι άσπροι δρόμοι
και μόνο ο δρόμος προς εσένα
είναι μαύρος.
από την "Ανθολογία Βουλγαρικής Ποιήσεως" του Αρη Δικταίου (1971, εκδόσεις Δωδώνη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου