"η καλοσύνη" [Θωμαή Ζορμπάκη]

"η καλοσύνη"

βράδιασε
φέρνει η μοναξιά νυχτολούλουδα
κάπως αφηρημένα περπάτησα ανάμεσά τους και κοίταξα το φεγγάρι
αυτή θα είναι η ομορφιά, σκέφτηκα
κι αν θέλει λόγια;
το ξέρω μοιάζει η σιωπή σαν μια απάντηση
μα ‘γω σταμάτησα να ανησυχώ
έτσι σε μια στιγμή τα δάκρυά μου
στα πρόσωπα των άλλων
κι έτσι μόνη, χάθηκα...