[στον Υμηττό, 06.11.2025]

Στο παρόν παρουσιάζονται λίγες εικόνες από τη διαδρομή την οποία ακολούθησα, στον Υμηττό το πρωινό τής 6ης Νοέμβρη 2025, πάνω από τη Μονή Καισαριανής. Η διαδρομή έχει σημειωθεί στο χάρτη από το Google earth…

…και οι εικόνες αφορούνε σημεία από τα οποία δεν έχουνε παρουσιαστεί παλαιότερα εικόνες. 

Ξεκίνησα από το χώρο πάρκινγκ, λίγες δεκάδες μέτρα μετά τη Μονή Καισαριανής, και ακολούθησα το χωματόδρομο που ξεκινά από το πέταλο τού δρόμου που κατεβαίνει δυτικά. Στο σημείο που στρίβει βόρεια, πήρα ένα υποτυπώδες, βατό, μονοπάτι στη μικρή ρεματιά δεξιά μέχρι το δρόμο από πάνω, τον οποίο διέσχισα κάθετα ακολουθώντας ένα παλιό, πετρόχτιστο, κατά τόπους δυσδιάκριτο, χωρίς σήμανση, μονοπάτι, το οποίο ανεβαίνει προς το Μνημείο Κυπρίων Ηρώων ενώ περνά από μια παλιά στρούγκα, η οποία βρίσκεται σε μια εν τη γενέσει δολίνη (βλέπε 3η-6η από τις εικόνες που ακολουθούν).

Από εκεί ακολούθησα το μονοπάτι, το οποίο ανεβαίνει στον χωματόδρομο, που ξεκινά από τη θέση Θέα, περνά πάνω από τη Μονή Καισαριανής και συνεχίζει προς τους Κουταλάδες. Στις επόμενες εικόνες δυο μπιβουάκ, ένα τελείως πρόχειρο με ξύλα και ένα πέτρινο.

Βγαίνοντας στο χωματόδρομο συνέχισα νοτιοδυτικά και περί τα 800 μέτρα μετά πρόσεξα πως αριστερά, προς την πολύ επικλινή πλαγιά (σσ. όπως τη μέτρησα μετά, έχει μέση κλίση 63% περίπου) διακρίνεται υποτυπώδες πέρασμα, το οποίο ακολούθησα, κινούμενος ενίοτε κατ’ εκτίμηση μέχρι τη βάση ενός στεφανιού (σ.σ. ο όρος και συνηθισμένο τοπωνύμιο Στεφάνι αφορά κρημνώδεις κυκλικού σχήματος βράχους). Η εν λόγω περιοχή έχει σημειωθεί στον ανωτέρω χάρτη σε μεγέθυνση. Η πολύ υγρασία καθιστούσε προβληματικά τα πατήματα στα βράχια και απαιτούνταν ιδιαίτερη προσοχή.

Οι βροχές των προηγούμενων ημερών κάνανε δουλειά:

Ανεβαίνοντας πέρασα από ένα μικρό αρχαίο λατομείο πέτρας.:

Στο στεφάνι, στη βόρεια εσωτερική πλευρά του, ξεχωρίζει ένα όμορφο επίμηκες βραχοσκεπές με σχισμές και κοιλώματα, στα οποία φωλιάζουνε πουλιά.

Κατεβαίνοντας προς το χωματόδρομο προτίμησα μια περιοχή τής πλαγιάς καλυμμένη με κόρηματα, κοινώς σάρα, ως πιο ασφαλή από τα γλιστρήματα από τη διαδρομή, μες σε πυκνή χαμηλή βλάστηση και βράχια όλα καλυμμένα με υγρασία, που ανέβηκα.