η τούφα [Δημοσθένης Μιχαλακόπουλος]

η τούφα  

Δένοντας τη γραβάτα
προφανώς δε λύνονται οι απορίες
Κατρακυλούν κάτω απ' τα πουκάμισα
στα σωθικά του λόγου
Κι οι λυγμοί που πνίγονται τις κρατούν απ' τα μαλλιά
για να τις πάρουν μαζί τους σε μέρη σίγουρα
έτσι άβγαλτες που είναι να μην ξεγελαστούν
απ' το πρώτο ερωτηματικό που θα τις πάρει απ' το χέρι
Δε γίνεται αλλιώς
"γιατί" και "πώς" ξεμαλλιασμένα πετάγονται απ' τα ρούχα
καθώς λύνεται η σιωπή
Οι λυγμοί στο πάτωμα
με μια τούφα μαλλί σφουγγίζουν τη ζημιά
βουβοί
προσωρινά ηττημένοι