Σαν πρωινό [Μπάμπης Χαραλαμπόπουλος]

ΣΑΝ ΠΡΩΙΝΟ
 
Η χελώνα δαγκώνει
τα χείλη του νοτιά
 
Ένα γλαρόνι
τον έρωτα κοιτά τυφλό
 
Ολόλευκα ρόδα τα στήθη
κολυμπούν στην κηροζίνη
 
Στα χέρια δυο κεριά
λιωμένες πατούσες
 
Εμβόλιο για ενήλικα όνειρα
κραδαίνει
ο γραβατωμένος τζίτζικας
 
Τρεις κι εξήντα
ξέφτια από κάποια ζωή
 
Το ρολόι σκούριασε
στην άκρη του φόβου
 
Η βροχή εξακολουθεί
ο Δεκέμβρης
μοιράζει αδιάβροχους ήλιους
 
στον καθρέφτη ένα τσιγάρο
το καπνίζει άλλος
Μάλλον ο Φρόυντ ακούει Μότσαρτ .