Πάνε δύο χρόνια παρά λίγες μέρες από την προηγούμενή μας επίσκεψη στο σπήλαιο τού Πλατιού Βουνού (εφεξής «σπηλιά»), ψηλά στις δυτικές πλαγιές τού ορεινού όγκου Πλατύ Βουνό στην Πάρνηθα.
Το πρωινό τής 21ης Απρίλη 2025, επιχειρήσαμε να προσεγγίσουμε εκ νέου την όμορφη αυτή σπηλιά με το καταπράσινο, την Άνοιξη, δάπεδο οφειλόμενο στις πολλές ενεργές σταγονορροές και τον προσανατολισμό της συνδυασμένο με τη γεωμετρία της (ιδίως την ψηλή και πλατιά της είσοδο), που επιτρέπει την άνοιξη και το καλοκαίρι, το απόγευμα, το πολύτιμο ηλιακό φως, για την ανάπτυξη των φυτών, να πέφτει στο δάπεδό της.
Ακολουθήσαμε την ίδια περίπου διαδρομή με την προηγούμενη φορά, αλλά για να επιστρέψουμε κατεβήκαμε διαγώνια την κακοτράχαλη πλαγιά μέχρι το σημείο που φτάνει ο χωματόδρομος, πάνω από την πηγή Γκούρας, ο οποίος έρχεται από το Διάσελο Πανός.
Γενικά η διαδρομή, ακόμα και στα εκτός μονοπατιού τμήματά της, δεν παρουσιάζει δυσκολίες πλην του τμήματος από το κατέβασμα στην προεξοχή βράχου πάνω από τη σπηλιά μέχρι το χωματόδρομο. Μέχρι το 2007 υπήρχε μονοπάτι αλλά μετά που χάθηκε το ελατοδάσος, από την αποσάθρωση τού εδάφους και τις κατολισθήσεις, η πολύ επικλινής πλαγιά απαιτεί πολύ προσοχή να την κατέβεις. Πρέπει να τονιστεί ότι, αν δεν έχεις πάει πάλι, θα πρέπει να ξέρεις το στίγμα της (38°09’59’’N 23°40’30’’E) για να την βρεις.
Η διαδρομή που ακολουθήσαμε έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:
Ακολουθούνε λίγες εικόνες από τη διαδρομή:
Στην επόμενη μεταξύ άλλων διακρίνεται το Άρμα, το Θριάσιο Πεδίο, ο κόλπος Ελευσίνας, η Σαλαμίνα μέχρι κάτω την Πελοπόννησο:
Ακολουθούν εικόνες από τη σπηλιά:
Στην επόμενη, στο κέντρο, διακρίνεται το Πυροφυλάκιο στην κορυφή τού Βουνού Φυλής:
Οι επόμενες από το πιο προβληματικό μέρος τής διαδρομής, λίγο πάνω από το χωματόδρομο. Το χαλί από την έρπουσα αγκαθωτή βλάστηση και τα πολλά ασταθή βράχια δυσκολεύουν ιδιαίτερα τη διάβαση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου