Από το χωριό Αγ. Βασίλειος Κορινθίας, και συγκεκριμένα από το δρόμο που πάει στο νεκροταφείο τού χωριού, λίγα μέτρα πριν από αυτό, ξεκινάει ένας χωματόδρομος, ο οποίος κινείται στις βόρειες παρυφές τού ορεινού όγκου Τρίκορφο, ο οποίος μετά από 2,4 χλμ καταλήγει στο εκκλησάκι Ζωοδόχου Πηγής.
Πρόκειται για ένα δρόμο που χρησιμοποιείται από πεζοπόρους αφού εκτός από το ανωτέρω εκκλησάκι, μπορεί κάποιος ξεκινώντας το χωματόδρομο, να
-τον αφήσει λίγο μετά για να ανέβει το φαράγγι τής Χούνης και / ή και το Φράγκικο Κάστρο Αγ. Βασιλείου
-περπατήσει στα ερείπια τού Υδραγωγείου, που έφερνε νερό από τη λίμνη Στυμφαλία στην πόλη τής αρχαίας Κορίνθου, έργο που έγινε στα χρόνια του ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού και το μονοπάτι Νικηταρά
-συνεχίσει κατόπιν μέχρι προς τα Δερβενάκια με το άγαλμα τού Κολοκοτρώνη, τον αρχαίο πύργο στο λόφο Ανεμόμυλο, μέχρι τις Μυκήνες.
Το πρωινό τής 26ης Αυγούστου 2025, ξεκίνησα για μια μικρή διαδρομή κατά μήκος τού εν λόγω χωματόδρομου, με σκοπό να φτάσω μέχρι το εκκλησάκι Ζωοδόχος Πηγή.
Η διαδρομή την οποία ακολούθησα τελικά έχει σημειωθεί στο χάρτη από το Google Earth:
.jpg)
Φτάνοντας όμως στην πρώτη στροφή τού χωματόδρομου, που ανέβαινε προς το εκκλησάκι, πρόσεξα πως ψηλά, στις δυτικές πλαγιές ρεματιάς, η οποία περνάει δυτικά τού σημείου και διασταυρώνεται με το μονοπάτι Νικηταρά, το οποίο συνεχίζει προς Δερβενάκια, διακρίνονται είσοδοι σπηλιών:
Μονοπάτι προς τα εκεί δεν υπάρχει, αλλά διακρίνονται κατσικόδρομοι (προς τα εκεί). Αν και το έδαφος είναι επικλινές και κατά τόπους σαθρό το ανέβασμα δεν παρουσιάζει κάποια δυσκολία• εννοείται ότι τα ορειβατικά παπούτσια αλλά και το μπατόν, στο κατέβασμα, είναι απαραίτητα.
Ακολουθούν εικόνες από τη διαδρομή εκτός μονοπατιού προς τις σπηλιές και το κατέβασμα προς το εκκλησάκι Ζωοδόχου Πηγής.
Διαμπερές κοίλωμα στο βράχο. Στο βάθος, στην 2η εικόνα, διακρίνονται οριακά το Πεντεσκούφι και η Πέτρα Περαχώρας.:
Πλησιάζοντας το χώρο των σπηλιών, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι – οι σπηλιές, που έχουνε ξεκάθαρα σημάδια χρησιμοποίησης προσωρινής διαμονής κοπαδιών κατσικιών, δεν αναφέρονται σε χάρτες – αυτό που θα έβλεπα θα ήτανε πολύ πιο εντυπωσιακό από αυτό που περίμενα. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι εκεί που κυριαρχούν οι ασβεστόλιθοι, η φυσική γλυπτική υπερτερεί οποιαδήποτε άλλης, φυσικής ή ανθρώπινης, και η έκπληξη σε περιμένει σε κάθε σου βήμα.:
 |
| Το διαμπερές κοίλωμα που διακρίνεται στο βράχο, δεξιά στην εικόνα, δεν είναι των ανωτέρω εικόνων. Στο βάθος ο Φουκάς. |
Η χαμηλότερη, από τις δύο μεγαλύτερες, σπηλιά. Έχει αρκετό ύψος να μπεις όρθιος και βάθος πάνω από δέκα μέτρα. Μπαίνοντας διαπιστώνει κανείς ότι το δάπεδο της στρέφεται αριστερά ελαφρά ανηφορικά. Στο αμμώδες δάπεδό της υπάρχουνε διάσπαρτες κακαράντζες, έχει υποτυπώδη διάκοσμο και η οροφή της δεν είναι καπνισμένη.:
Η ψηλότερη, με ιδιαίτερη ομορφιά, σπηλιά έχει δύο εισόδους, οι οποίες οδηγούνε σε δάπεδα με υψομετρική διαφορά πάνω από 2,5 μέτρα, τα οποία, εκτός αν κάποιος μπορεί να αναρριχηθεί / καταρριχηθεί τον κάθετο βράχο μεταξύ τους, συνδέονται πεζή εξωτερικά.
Ο χώρος που οδηγεί η χαμηλότερη είναι στενός, αλλά χωράει να μπει κάποιος, και ψηλός, μια διευρυμένη σχισμή, με αρκετά μεγαλύτερο βάθος από της ψηλότερης εισόδου. Πάνω από την χαμηλότερη είσοδο υπάρχει διαμπερές κοίλωμα.
Έχει υποτυπώδη διάκοσμο, αλλά πολύ όμορφους χρωματικούς σχηματισμούς στους εσωτερικούς αλλά και τους εξωτερικούς κάθετους τοίχους της, η οροφή της δεν είναι καπνισμένη και το δάπεδό της είναι γεμάτο κακαράντζες.
Από εκεί συνέχισα εκτός μονοπατιού λίγο ανατολικότερα προς το εκκλησάκι Ζωοδόχος Πηγή.:
Από εκεί επέστρεψα ακολουθώντας το χωματόδρομο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου