[στη Μεγάλη Ντουσκιά, στα Γεράνεια όρη, 09.11.2025]

Εικόνες από την κορυφή Μεγάλη Ντουσκιά, την πιο ψηλή κορυφή των Γερανείων ορέων, δυτικότερα τής ψηλότερής τους, στο Μακρυπλάγι, πάνω από την Κινέττα, είχανε παρουσιαστεί τον Αύγουστο τού 2022. Τότε είχα ανέβει από βόρεια, από το εκκλησάκι Αγ. Μαρίνας μέσω ενός προβληματικού μονοπατιού, το οποίο πριν τη φωτιά του Απρίλη τού 2021, ανέβαινε από το Σχίνο – για το αν έχει ανοιχτεί πάλι δεν γνωρίζω.

Την Κυριακή 9 Νοέμβρη 2025, με το Χρήστο Καραμήτσο, ανεβήκαμε στη Μεγάλη Ντουσκιά από δυτικά, από το εκκλησάκι Αγ. Αθανάσιος στα Πίσια [σ.σ. Από δυτικά μπορεί κάποιος να ανέβει και από ένα χωματόδρομο – μονοπάτι που ξεκινά δίπλα από τις παλιές κατασκηνώσεις, λίγο μετά από τα Πίσια, που συναντά τη διαδρομή που ακολουθήσαμε λίγο πριν τη Φανερωμένη. Λόγω τής πολλής λάσπης, από τις έντονες βροχές των προηγούμενων ημερών, δεν επιλέξαμε αυτό διότι κινείται παράλληλα σε ρέματα και θα είχε περισσότερες λάσπες από αυτόν που πήραμε.]

Η διαδρομή είναι πολύ όμορφη και το με έντονη υγρασία πρωινό τής Κυριακής 9 Νοέμβρη 2025 ιδανικό!

Ακολουθούνε λίγες εικόνες από τη διαδρομή(σ.σ. συνολικού μήκους με την επιστροφή περί τα 15 χλμ., υψομετρικής διαφοράς 532 μ. ενώ χρειαστήκαμε 3,5 ώρες να ανεβούμε με όλες τις στάσεις και 2 για την επιστροφή), η οποία έχει σημειωθεί στα χάρτη από το Google earth…

… κατά το δυνατόν από σημεία, στην εκτεταμένη περιοχή τής κορυφής, που δεν έχουνε παρουσιαστεί στην προηγούμενη σχετική ανάρτηση.

-Από ένα μικρό δείγμα μανιταριών με έμφαση στα Mycena Seynesii, τα οποία φυτρώνουνε μέσ’ από κουκουνάρια πεύκων (σ.σ. είχα δει ξανά το 2019, στο Αιγάλεω όρος):

-Από τα ημιάγρια άλογα, τα οποία τούς καλοκαιρινούς μήνες τα συναντά κανείς ψηλά στην κορυφογραμμή Παλιοβούνα – Πίντιζα (βλέπε ανάρτηση - 31.07.2022 και ανάρτηση - 19.05.2024). Τα συναντήσαμε να βοσκούνε στην περιοχή τής Φανερωμένης.:

-Από ένα παλιό υπαίθριο φούρνο και το Σπίτι τού «Γκίκα», το οποίο δεν έχει εγκαταλειφθεί όπως  και η στάνη δίπλα του, η οποία συντηρείται και έχει ψηλή περίφραξη, αλλά δεν έχει πρόβατα ή κατσίκια. Υποθέτω θα φιλοξενεί τα ημιάγρια άλογα.:

-Από το μονοπάτι, μες σ’ ένα πυκνό δάσος πεύκων, πλατανιών, κουμαριών, πουρναριών κ.α. δέντρων,  προς τη Μεγάλη Ντουσκιά (σ.σ. Από το Σπίτι τού «Γκίκα» ξεκινάνε δύο χωματόδρομοι που συνεχίζουν ως μονοπάτια προς τη Μεγάλη Ντουσκιά. Συναντιούνται λίγο μετά και συνεχίζουν ως ένα. Το βορειότερο, που ακολουθήσαμε πηγαίνοντας, κινείται ανηφορικά ενώ το άλλο, που πήραμε κατεβαίνοντας, κινείται αρχικά κατηφορικά μέχρι μια λάκκα και μετά, ως μονοπάτι, ανηφορικά με πιο μεγάλη κλίση από το άλλο.):

Πλησιάζοντας στην ευρύτερη περιοχή τής κορυφής η βλάστηση των δέντρων περιορίζεται σε πουρνάρια, αλλού πυκνά αλλού αφήνοντας περάσματα. Από εδώ και πέρα δεν υπάρχει εμφανές μονοπάτι. Ανεβαίνεις κατά την κρίση σου με τη μικρή βοήθεια διάσπαρτων κούκων και αναποδογυρισμένων πετρών.

-Από τη διαδρομή μετά το εμφανές μονοπάτι προς την περιοχή τής κορυφής.:

Στην πρώτη εικόνα, σε πρώτο πλάνο η Μικρή
Ντουσκιά και πίσω της, οριακά διακρίνεται
δεξιά, η Παλιοβούνα Γερανείων.

Μεταξύ άλλων διακρίνεται η Λίμνη Βουλιαγμένης Ηραίου.

Η κορυφή τής Μεγάλης Ντουσκιάς.

 

-Από την κορυφή και την ανατολικότερη από τις δύο προεξοχές βράχου, πάνω από το βόρειο γκρεμό τής κορυφής, με υπέροχη θέα. Διακρίνονται μεταξύ άλλων, ο Παρνασσός, ο Ελικώνας, το Κορομπίλι, ο Κιθαρώνας, το όρος Πατέρας, η ψηλότερη κορυφή των Γερανείων ορέων – το Μακρυπλάγι και κάτω τα Στραβά, ο Σχίνος, οι Αλκυονίδες νήσοι κ.λπ.

Η δυτικότερη από τις δύο προεξοχές βράχου, πάνω από το βόρειο
γκρεμό τής κορυφής, από την οποία είχα πάρει εικόνες
στην προηγούμενη επίσκεψή μου στη Μεγάλη Ντουσκιά.