24 Δεκεμβρίου 2010

Επιστολή της ΕΕΦ

Αξιότιμη κυρία Υπουργέ,
αφορμή για την αποστολή της επιστολής μας αυτής στάθηκαν οι σημερινές ανακοινώσεις σας σχετικά με τη μείωση της διδακτέας ύλης της Φυσικής και της Τεχνολογίας στην πρώτη τάξη του Λυκείου.
Με το διακηρυγμένο σκοπό σας συμφωνούμε απολύτως.
Φυσικά τα ελληνόπουλα πρέπει να έχουν ελεύθερο χρόνο!!!
Με την ακολουθούμενη μέθοδο επίτευξης του σκοπού σας διαφωνούμε.
Η μέθοδος αυτή ακόμα και αν οδηγήσει σε αύξηση του ελεύθερου χρόνου των ελληνόπουλων, αυτή θα αποβεί εις βάρος του επιστημονικού τους εγγραμματισμού (αλφαβητισμού). Η θέση αυτή απορρέει από ερευνητική - δευτερογενή ανάλυση των αποτελεσμάτων του O.E.C.D./P.I.S.A.. Υπάρχει άλλη αποτελεσματικότερη μέθοδος επίτευξης του ίδιου σκοπού; Υπάρχει κ. Υπουργέ. Τα στελέχη του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου του Υπουργείου στο οποίο προΐσταστε σίγουρα τη γνωρίζουν, γιατί αυτή έχει παρουσιαστεί σε πλήθος επιστημονικών και εκπαιδευτικών συνεδρίων της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών (Ε.Ε.Φ.) και έχει συντεθεί, από την Επιτροπή Παιδείας της Ε.Ε.Φ., μετά από εξαντλητική, δημόσια διαβούλευση των μελών της. 
Η Ένωση Ελλήνων Φυσικών εισηγείται τη διατήρηση του εύρους της διδακτέας ύλης της Φυσικής του Λυκείου αλλά τη σημαντική μείωση του επιπέδου δυσκολίας της διδασκαλίας της. Η οριοθέτηση του επιθυμητού επιπέδου διδασκαλίας μπορεί να υλοποιηθεί με χρήση τράπεζας ενδεικτικών θεμάτων.
Σας καλούμε να ελέγξετε το βαθμό στο οποίο η άποψη αυτή είναι η επικρατούσα άποψη διεθνώς.
Σας καλούμε να μελετήσετε τα syllabus Φυσικής του International Baccalaureate Diploma και του G.C.E. και το επίπεδο της δυσκολίας των θεμάτων με τα οποία εξετάζεται η Φυσική στο εκπαιδευτικό μας σύστημα και στα δύο (2) προαναφερθέντα προγράμματα (επισυνάπτουμε σχετική εργασία ενός μέλους μας, η οποία παρουσιάστηκε στο πρόσφατο 13ο Πανελλήνιο συνέδριο της Ε.Ε.Φ. και η οποία υπάρχει και στο διαδίκτυο στη σελίδα www.trapeza-thematvn-fysikhs-eef.gr ).
Σας καλούμε, πριν εφαρμόσετε το μέτρο που εξαγγείλατε σήμερα, να θέσετε σε δημόσια διαβούλευση τον ορθό προβληματισμό σας και να συναντήσετε εκπροσώπους των επιστημονικών ενώσεων των εκπαιδευτικών.
Η Επιτροπή Παιδείας της ΕΕΦ
H ΕΕΦ επίσης καλεί όσους συναδέλφους ενδιαφέρονται να καταθέσουν τις προτάσεις τους σε δημόσια διαβούλευση σε εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων σε ημερομηνία που θα ανακοινωθεί σύντομα. Η ΕΕΦ επίσης θα διοργανώσει κοινή συνέντευξη τύπου με όσα Τμήματα Φυσικής των ελληνικών Πανεπιστημίων συμφωνούν με σκοπό την ενημέρωση της κοινής γνώμης για την ύλη και το βάθος αυτής που πρέπει να διδάσκεται στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Η   Επιτροπή Παιδείας της ΕΕΦ 
και 
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ε.Ε.Φ.[Παρασκευή, 11 Ιουνίου 2010]

20 Δεκεμβρίου 2010

Θοδωρής Βοριάς - Πυγολαμπίδες



 
[Πυγολαμπίδες]

Δράκοι τς νύχτας
καταπίνουν στέρια
κα σκόρπιους στίχους

 

 
ταν νυχτώνει
τ μολύβια δ γράφουν,
γίνονται σφαρες.

 

14 Δεκεμβρίου 2010

Τυχαίο;… [Κώστας Σφενδουράκης]

ΤΥΧΑΙΟ;…


Ήμουνα χθες στου συνδικάτου την πορεία:
απέναντι καθόμουνα, σ’ ένα παγκάκι,
έκανε κρύο – είχα γίνει σαν παγάκι –
μα αξίζει ο αγώνας την ταλαιπωρία.

Είχε ρυθμό η διαδήλωση, κρατούσα τέμπο
κοιτάζοντας τ’ αγωνιζόμενο τ’ ασκέρι
και το κρατούσα με τ’ αριστερό μου χέρι
γιατί με τ’ άλλο έτρωγα τον πασατέμπο.

Μετείχα στην διαδήλωση από κει με πάθος
– τι δίκαιος και διεκδικητικός ο αγώνας! –
όμως μου πιάστηκε ο αριστερός αγκώνας
κι έτρεμε απ’ την παγωνιά η κάτω γνάθος.

Τυχαίο;... Όχι! Με καλούσε το καθήκον
να συνεχίσω τον αγώνα μου κατ’ οίκον!


Κώστας  Σφενδουράκης.


26 Νοεμβρίου 2010

Κώστας Σφενδουράκης- Φωτιά στον Πάγο

    



ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

Να, τώρα ξεκινήσαμε ταξίδια
διασχίζουμε βουνά κι ωκεανούς
να φύγουμε επιτέλους απ’ τα ίδια
αυτά που τα σιχάθηκε ο νους∙
θεωρήσαμε τους λόγους ικανούς ...
αυτός ο τόπος στο σκοτάδι μένει
και μέσα του βυθίζει τους αγνούς
μα κάπου όμως το φως μας περιμένει.

Μπλεχτήκαμε στων άλλων τα παιχνίδια
με αφέλεια αναπτύξαμε δεσμούς
κοντέψαν να μας πνίξουνε τα φίδια
αυτών που μας φορτώσαν με θυμούς
και κει με της συνήθειας  δισταγμούς
βαραίναμε και μέναμε δεμένοι
στων σκοτεινών θεών τους τους βωμούς∙
μα κάπου όμως το φως μας περιμένει.

Μας έταξαν χρυσάφια και στολίδια
αθάνατους του πνεύματος χυμούς
μας έδωσαν της σάρκας τα σκουπίδια
μας έσυραν σ’ απότομους γκρεμούς
με απόρριψη, με χλεύη, με διωγμούς
και την ελπίδα αφήσαμε κρυμμένη,
θαμένη σε απόγνωσης λυγμούς
μα κάπου όμως το φως μας περιμένει.

Σε άλλους τόπους σ’ άλλους ουρανούς
σε άλλες καρδιές παντού στην οικουμένη
ίσως βαθιά, σε χρόνους μακρινούς
μα κάπου όμως το φως μας περιμένει.



29 Σεπτεμβρίου 2010

CARTA DE UN LEON A OTRO του Chico Novarro

Μετάφραση: Alba Lisett Ruiz.
Εμμετροποίηση: Κώστας Σφενδουράκης

ΓΡΑΜΜΑ ΕΝΟΣ ΛΙΟΝΤΑΡΙΟΥ ΣΕ ΑΛΛΟ

Συγχώρεσε με φίλε μου γι’ αυτό που θα σου πω.
Δεν σου ‘γραφα τώρα καιρό, ήθελα να ‘μαι μόνος,
ίσως που δεν αντέχω πια τον χώρο τον κλειστό,
ίσως το άνοστο φαί ή της ζωής ο χρόνος.
Στο κήπο ετούτο εδώ που ζω τον ζωολογικό
θλίβομαι, είναι η θλίψη μου τρομακτική αλλ’ όμως
νοιώθω ένα συναίσθημα στοργής στο παιδικό
βλέμμα που λάμπει από χαρά και μου περνά ο τρόμος...
ελπίζω φίλε μου εσύ να είσαι πιο καλά
γιατί είσαι νέος και γυρνάς τώρα το κόσμο όλο,
μα ο δαμαστής – μου είχες πει – δε σήκωνε πολλά
είναι κακούργος στη ψυχή μ’ αποκοτιά και δόλο.
Δουλεύεις μου ‘πες – σ’ έβαλε – ακόμα πιο πολύ,
μέθη των εξουσιαστών είναι στην ιστορία
την εξουσία να βγάζουνε φορώντας μια στολή
μόνο σε ανυπεράσπιστα που πιάνουνε θηρία.
Οι άνθρωποι πολλές φορές νοιώθουν σημαντικοί
με μια καρέκλα, μια στολή και βούρδουλα στο χέρι
κι αν και εγώ δεν άλλαξα σ’ αυτή τη φυλακή
βλέπω μια κάποια αλλαγή στων δεσμωτών τ’ ασκέρι:
μοιάζουνε σαν αιχμάλωτοι τον τελευταίο καιρό,
έχουνε χάσει απ’ τη ματιά της δύναμης τη λάμψη,
γεμάτοι είναι της ζωής προβλήματα θαρρώ
αυτά τους μαστιγώνουνε, αυτά τους έχουν κάμψει.
Ζούγκλα απ’ αυτή χειρότερη δεν πρόκειται να δω,
ο αέρας είναι από καπνό και θάνατο ένα μείγμα,
σε ανήλεα χέρια πέσαμε και άδικα εδώ
ελεύθεροι, αποκτήσαμε του σκλάβου πια το στίγμα...
Όμως μ’ ελπίδα φίλε μου το γράμμα μου αυτό
θέλω να κλείσω λέγοντας θα ‘ρθει ο καιρός ετούτος
στη ζούγκλα να επιστρέψουμε, πιστεύω είναι γραφτό
και θα ‘ναι εκείνη η στιγμή ο πιο μεγάλος πλούτος.
Δεν είναι άνθρωποι εκεί δεν έχει ούτε κλουβιά,
θα αλληλοαγαπιώμαστε σε λευτεριάς αέρα,
τη λευτεριά αυτή αδερφέ κράτα μες στη καρδιά,
να ξέρεις θα ‘ρθει δεν αργεί η ευλογημένη μέρα.


CARTA DE UN LEΟN A OTRO

Perdona hermano mío, si te digo
Que ganas de escribirte, no he tenido
No sé si es el encierro
No sé si es la comida
O el tiempo que ya llevo en esta vida.

Lo cierto, es que el zoológico deprime
Y el mal no se redime sin cariño
Si no es por esos niños
Que acercan su alegría
Sería mas amargo todavia

A ti te ira mejor, espero
Viajando por el mundo entero
Aunque el domador, según me cuentas
Te obligue a trabajar mas de la cuenta

Tu tienes que entender, hermano
Que el alma tiene de villano
Al no poder mandar a quien quisieran
Descargan su poder contra las fieras

Muchos humanos
Son importantes
Silla mediante
Látigo en mano

Pero volviendo a mi, nada ha cambiado
Aqui desde que fuimos separados
Hay algo sin embargo
Que noto entre la gente
Parece que miraran diferente

Sus ojos han perdido algun destello
Como si fueran ellos los cautivos
Yo sñé lo que te digo
Apuesta lo que quieras
Que afuera tienen miles de problemas

Caímos en la selva hermano
Y mira en que piadosas manos
Su aire esta viciado
De humo y muerte
Y quien anticipar
Puede su suerte

Volver a la naturaleza
Seria su mejor riqueza
Allí podrán amarse libremente
Y no hay ningún zoologico de gente

Cuidate hermano
Yo no sé cuanto
Pero ese día
Viene llegando.

lyrics

19 Αυγούστου 2010

Επιστροφή

Σε κάποιους χίμαιρα
Τα όνειρα και οι πόθοι
Που καν εφήμερα
Να ευοδωθούν δεν ηξιώθη.

Κι άλλοι πάλι
Με τη μάσκα παραπόνου
Ένα τους φέρνει ζάλη
Πότε να ‘ρθεί του χρόνου.

Μια σουσουράδα
Ανεπίστροφου ηρεμία
Μας χαζεύει στην αράδα
Να φοράμε ψυχραιμία.



(19 Αυγούστου 2010)

31 Μαΐου 2010

Μουσική εκδήλωση της Ενωσης Ελλήνων Μουσουργών

Σήμερα ημέρα Δευτέρα 31/05/2010 και ώρα 20:30 στην
ΑΙΘΟΥΣΑ ΣΥΝΑΥΛΙΩΝ ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΝΑΚΑΣ,
Ιπποκράτους 41, Αθήνα,

Η ΕΝΩΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΟΥΣΟΥΡΓΩΝ παρουσιάζει έργα των

Δημήτρη Συκιά,
Γιώργου Κυριακάκη,
Απόστολου Ντάρλα,
Παναγιώτη Θεοδοσίου και
Θόδωρου Αντωνίου.

Σολίστ:
η Μαργαρίτα Συγγενιώτου (μεσόφωνος),
η Iwona Glinka (φλάουτο),
ο Γιάννης Σαμπροβαλάκης (κλαρινέτο),
ο Κωστής Θέος (βιολοντσέλο),
ο Κώστας Σίσκος (κόρνο) και
ο Θόδωρος Μιλκόβ (μαρίμπα).


Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Θόδωρος Αντωνίου

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

25 Απριλίου 2010

η Συναντήση του Αργύρη Σταυρόπουλου με τη Γεωργία Μουρίκη








H παρουσίαση του βιβλίου Συναντήσεις
του Αργύρη Σταυρόπουλου ποιητή και της Γεωργίας Μουρίκη ζωγράφου,
έγινε την 24 Απριλίου 2010 στο χώρο της Κουμαντάρειου Πινακοθήκης
αμέσως μετά την εκδήλωση
του Ελληνικού Κύκλου Χαϊκού και της Λέσχης Ανάγνωσης Σπάρτης 

08 Μαρτίου 2010

Εκδήλωση του Ελληνικού Κύκλου Χαϊκού με αφορμή τον ερχομό της άνοιξης


Δελτίο τύπου.

Ο Ελληνικός Κύκλος Χαϊκού και το Βιβλιοπωλείο Λεμόνι
διοργανώνουν μια βραδιά αφιερωμένη στην ποίηση Χαϊκού.

Άνοιξη και Χαϊκού.


Παρασκευή 19 Μαρτίου και ώρα 8.30 μ.μ.


Βιβλιοπωλείο Λεμόνι – Ηρακλειδών 22 – Θησείο
τηλ. 2103451390-910



08 Φεβρουαρίου 2010

Aνθολόγιο Μικρών... Θαυμάτων - Ποίηση Γιάννη Ρίτσου


Προλογικό σημείωμα του ανθολόγου ΧρήστουΤουμανίδη (Αθήνα, Χειμώνας, 2009)


Το παρόν Ανθολόγιο ποίησης, που συγκροτήθηκε με αφορμή το «3ο Χειμερινό Τουρνουά Σκραμπλ», αποτελεί ταυτόχρονα και συμμετοχή του Ομίλου μας, στο «Έτος Γιάννη Ρίτσου- Εκατό χρόνια από τη γέννησή του», που ήταν το 2009. Αλλά, κυρίως, αποτελεί έκφραση αγάπης, ευγνωμοσύνης και ελάχιστη ανταπόδοση από μέρους μου, προς τον Γιάννη Ρίτσο, που υπήρξε δάσκαλος μου, στα πρώτα σοβαρά ποιητικά μου βήματα.
Το Ανθολόγιο είναι συγκροτημένο από τα μικρότερα σε έκταση ποιήματα του, τα οποία, χωρίς αμφιβολία, ανήκουν στις μεγάλες στιγμές της ποιητικής δημιουργίας του Γιάννη Ρίτσου.
Τα ποιήματα αυτά προέρχονται από τις συλλογές: ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΕΣ (1972), ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΣΚΑΛΑ (1973), Ο ΤΟΙΧΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ (1974), ΤΟ ΡΟΠΤΡΟ (1978), ΛΟΙΠΟΝ (1978), και 3Χ111 ΤΡΙΣΤΙΧΑ (1987).
Η όλη προσπάθεια, κινήθηκε σε συγκεκριμένα πλαίσια και είχε ως επιδίωξη μου, τα επιλεγμένα ποιήματα να περιέχουν στη θεματική τους: Την γλώσσα γενικότερα, το μικρότερο νοηματικό της μόριο, που είναι η λέξη, κι ακόμη την ποίηση, το παιχνίδι και την συλλογική προσπάθεια. Επίσης, μέσα από τα συγκεκριμένα ποιήματα, ήθελα να ορίζονται: ο χώρος, οι προϋ- ποθέσεις και το νόημα του παιχνιδιού -του κάθε παιχνιδιού- και εμμέσως του σκραμπλ.
Ποίηση και σκραμπλ αποτελούν προϊόντα της γλώσσας που μιλάμε και γράφουμε, αφού πραγματώνονται με λέξεις. Μέσω πάντοτε ασφαλώς, της δημιουργικής φαντασίας εκείνου που την χειρίζεται, είτε ως παιχνίδι, είτε ως σοβαρή πνευματική άσκηση ή ασχολία. Υπό αυτή την έννοια, θα έλεγα πως, το παρόν Ανθολόγιο, ενώ έχει σαν αφορμή του το σκραμπλ, εν τέλει, κινείται πέραν αυτού, αναδεικνύοντας κατά κάποιον τρόπο, το ίδιο το πνεύμα του παιχνιδιού, μέσω μιας ιδιαίτερης οπτικής γωνίας, που προσφέρει η ποίη- ση.
Ως εγχείρημα, θα έλεγα πως αποτελεί συνέχεια και προέκταση της προηγούμενης εργασίας μου, που είχε τίτλο της: «Το σκραμπλ γράφει …χαϊ- κού» (Χειμώνας, 2007). Και εκείνη η έκδοση (του Πρώτου Τουρνουά μας) και η παρούσα, στοχεύουν σ’ ένα πρωτότυπο «άνοιγμα» του σκραμπλ, προς άλλες πνευματι- κές περιοχές που, από τη φύση του τις εμπεριέχει και, από ένα σημείο κι έπει τα, τις «υπαγορεύει». Ένα «παιχνίδι», με άλλα λόγια, πέραν του παιχνιδιού, αλλά και χάρη σε αυτό.
Δεν ξέρω αν, το τελικό αποτέλεσμα, ανταποκρίνεται σε όλες αυτές τις επιδιώξεις. Δεν ξέρω ακόμη, εάν και κατά πόσο ήταν αναγκαία μια τέτοια προσπάθεια. Ένα όμως είναι βέβαιο: πραγματοποιήθηκε με αληθινό μεράκι και με πρόθεση να είναι χρήσιμο σε όλους τους φίλους της ποίησης, αλλά και στους λάτρεις του σκραμπλ.
Δεν χωράει επομένως αμφιβολία, πως το πιο σημαντικό στοιχείο σε αυτή την εργασία, είναι η ίδια η ποίηση. Η ποίηση του μεγάλου μας ποιητή Γιάννη Ρίτσου, σε μερικές από τις κορυφαίες στιγμές του.
Ας απολαύσουμε λοιπόν, πριν ή μετά από ένα παιχνίδι σκραμπλ, το υπέροχο «παιχνίδι» του ποιητή, με την αιωνιότητα!
Χαρά και ποιητική ενατένιση, λοιπόν, της ζωής και του χρόνου που χάνεται, για να ξανακερδηθεί με τις λέξεις (… αυτές ερευνούμε, τις προεκτείνουμε, μας προεκτείνουν…). Έχοντας πάντοτε απέναντι μας, συμπαίκτη (και όχι αντίπαλο), τον ίδιο τον εαυτό μας! Την φωτεινή μοναξιά του!

_______________________________________________


(ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΕΣ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ)

Οι λέξεις, -είπε- οι αμίλητες λέξεις, μόνη συντροφιά μας∙
αυτές ερευνούμε, τις προεκτείνουμε, μας προεκτείνουν -το τοπίο βαθαίνει∙
ανακαλύπτεις όχι μόνον οστά, αλλά και σώματα ωραία, και φτερούγες-τις φοράς, σε φορούν∙ εξαερώνεσαι∙ φεύγεις. Μας βρίσκουν
πίσω απ’ τις πόρτες , πίσω από τοίχους ψηλούς , μουχλιασμένους. Το ξέρεις-
αυτός, ο μόνος τρόπος επικοινωνίας. Το ξύλινο χώρισμα
ανάμεσα στις καμάρες γίνεται γυάλινο. Βλέπεις τις λέξεις
να πέφτουν στο γυμνό τραπέζι του υπογείου με ήχο κούφιο
μαζί με τα έντομα της νύχτας γύρω στην παράνομη λάμπα.


(MIA H ENNOIA)

Έμπειρες λέξεις, πυκνές, προσδιορισμένες,
αόριστες, επίμονες, απλές, καχύποπτες -
άχρηστες μνήμες, προσχήματα, προσχήματα,
έμφαση της σεμνότητας, -πέτρες δήθεν,
κατοικίες δήθεν, όπλα δήθεν -χερούλι της πόρτας,
χερούλι της στάμνας ,τραπέζι μ’ ανθογυάλι,
κρεββάτι συγυρισμένο -καπνός. Λέξεις –
τις χτυπάς στον αέρα, στο ξύλο, στο μάρμαρο,
τις χτυπάς στο χαρτί -τίποτα∙ θάνατος.

Να δέσεις πιο σφιχτά τη γραβάτα σου. Έτσι.
Να σωπάσεις. Να περιμένεις. Έτσι .Έτσι.
Αργά, αργά, στο στενό κούφωμα, εκεί
πίσω απ’ τη σκάλα, κολλημένος στον τοίχο.


(10Α. 3Χ111 ΤΡΙΣΤΙΧΑ)

Έκανες μια τρύπα στο χαρτί
Μπήκε ο άνεμος
έφερε το ποίημα.

22 Ιανουαρίου 2010

Πέτρος Γκολίτσης - Η Μνήμη Του Χαρτιού


ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΣΕΛΜ ΚΙΦΕΡ

Βαλίτσα
περιφέρομαι
σε άδεια αεροδρόμια
σε μαύρες ταινίες
που τρίζουν
σκουριά.

Χορτάριασαν
τα απομεινάρια των ανθρώπων
οι ίδιοι οι άνθρωποι
χόρτα ξερά
παραμερίζονται

σφυρίζει αίμα ο αγέρας.

Ένα αεροπλάνο παράμερα
βήχει – ετοιμοθάνατο – άχυρο.

------------------------------

Πάλλεται ο ήλιος
καρδιά σε σώμα εφήβου.

Η σάρκα σαπίζει
φύλλα πεσμένα, γυρνούν στα δέντρα
σαν σκουλαρίκια διαμαντένια
κρέμονται
από τις άκρες τετράγωνων στίχων
απολιθωμένων
που δεν θα λαξευθούν ποτέ.

Χόρτα – ξερά –
ήδη φυτρώνουν στα έργα μας.


ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ

Το δέρμα σου αποπνέει πια
πέρα από θάνατο
και ναφθαλίνη.

Κομμάτια ξέχωρα γκρίζα της λάσπης
όμοια ο ουρανός
με μια κίνηση ανεπαίσθητη
τα ξεκολλάς αργά
– εφόσον θέλεις.

Στο βάθος
τον ορίζοντα
σαν μια κλωστή
εύκολα τον αποξηλώνεις
τραβάς γλυκά
από τα αριστερά προς τα δεξιά
και αποκαλύπτεται
η ίδια απαράλλαχτη εικόνα.
Σαν εφιάλτης.

Βρέχει ο ουρανός λευκά σεντόνια.
Τα χέρια σου
ποδήλατα παρατημένα.

------------------------------
Το βιβλιοπωλείο "Σαιξπηρικόν", στο καφέ μπαρ "Φλου" (Νικηφόρου Φωκά 9 - τηλ. 2310261448) θα κάνει την επίσημη παρουσίαση του βιβλίου "Η Μνήμη Του Χαρτιού" του ποιητή και εικαστικού Πέτρου Γκολίτση τη Δευτέρα 25 -01- 2010 και ώρα 08:30 μ.μ. Θα ακολουθήσει διασκέδαση με τζαζ και κλασσική μουσική.