Το πάρκο της βιομηχανίας [Απόστολος Θηβαίος]

The Bee is not afraid of me [Emily Dickinson]

Η Μέλισσα δεν με φοβάται.

Την Πεταλούδα ξέρω.

Οι ωραίοι άνθρωποι στα Δάση

Εγκάρδια με δέχονται –

Τα Ρυάκια όταν έρχομαι γελάνε βροντερά –

Τα αεράκια παίζουνε τρελά·

Γιατί μάτι μου τ’ ασημί σου θολώνει,  

Γιατί, ω! Μέρα Καλοκαιριού; 

The Bee is not afraid of me.

I know the Butterfly.

The pretty people in the Woods

Receive me cordially –

The Brooks laugh louder when I come –

The Breezes madder play;

Wherefore mine eye thy silver mists,

Wherefore, Oh Summer's Day?

111

[στο όρος Αιγάλεω, 26.06.2023]

Μπορούμε, ίσως αλλά μάλλον όχι, να νιώσουμε το πόσο ξένος μπορεί να φτάσει κάποιος να νιώθει μες στη μεγάλη πόλη;

Μπορούμε, ίσως αλλά μάλλον όχι, να νιώσουμε ότι μπορεί, και τις σκοτεινές ώρες ακόμα, πιότερο να αισθάνεται ασφαλής με τις αλεπούδες, τα φίδια ή τα αγριογούρουνα απ’ ότι με τους «συν»ανθρώπους του;

        

Οι ανωτέρω εικόνες από την βραχώδη απόληξη Παληοράχη, δυτικά τής περιοχής και κορυφής «Κούκος» στο Αιγάλεω όρος, εικόνες από την οποία είχαμε δει και σε ανάρτηση για την 12.06.2023.    

Δύο ποιήματα τής Θωμαής Ζορμπάκη

μονάχη σαν είμαι στη σιωπή

κυλά η ομορφιά όλο το νερό, σαν μια ευχή

γεμάτη όνειρα

μα μες στη σιωπή τους, σε χάνω

ξέρω πως είσαι εσύ όπως έρχεται η βροχή

ο ήχος της μια μελωδία όπως λέω σ' αγαπώ

συνήθισα τα σύννεφα

συνήθισα να επιστρέφω μ' ένα ξεχασμένο φεγγάρι

από εποχή σε εποχή

έτσι φαντάζουν ατέλειωτοι οι δρόμοι

για να μπορώ να ξεχνώ

---

το νερό κυλά κάθε εποχή

'δω και 'κει

λευκός περπατά ο χειμώνας

ένα κορίτσι γυρεύει ό,τι αξίζει και όλα αρχίζουν

ένα φλάουτο ακούγεται και όλα γύρω ησυχάζουν

η ζωή υπάρχει στα όνειρα

[στο Φίχθι Πάρνηθας, 24.06.2023]

Στο παρόν παρουσιάζονται εικόνες από τη διαδρομή την οποία ακολούθησα το πρωινό τής 24ης Ιούνη 2023, από τον οικισμό Φυλή (Χασιά) μέχρι το λιβάδι «Φίχθι» (και επιστροφή μέσω της ίδιας διαδρομής), το οποίο βρίσκεται βόρεια τού όρους «Δάφνα» και δυτικά τής «Πέτρας τής Θοδώρας».

Η διαδρομή έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:

Οι εικόνες που ακολουθούν αφορούν το μέρος τής διαδρομής μετά το ύψος τής διακλάδωσης τού δασικού χωματόδρομου βόρεια (ως μονοπάτι) παράλληλα στο ρέμα «Θοδώρας» και δυτικά (αρχικά ως δασικός χωματόδρομος και σύντομα ως μονοπάτι) προς το λιβάδι «Φίχθι».

Εικόνες από τη διαδρομή μέχρι εκεί έχουνε παρουσιαστεί στο παρόν ιστολόγιο στις αναρτήσεις: 

για το Πεζοπορικό μονοπάτι Φυλή – αρχαίο Φρούριο Φυλής, για τα αρχαία οχυρωματικά έργα στον Κελάδωνα / ρέμα Γιαννούλας στον Ασπρόπυργο και για το ανέβασμα προς κορυφή όρους Δάφνα.

Ένα από τα ωραιότερα φυτά τής ελληνικής φύσης, ή άκανθος η απαλή, η οποία ενέπνευσε τους αρχαίους κορίνθιους στο σχεδιασμό τού κορινθιακού κιονόκρανου:

Η ανατολή τού ήλιου πάνω από την «Πέτρα τής Θοδώρας»:

Η ρεματιά, με τις κακοτράχαλες όχθες, η οποία κατεβαίνει από το λιβάδι «Φίχθι» και εκβάλει στο ρέμα τής «Θοδώρας»:

Το παλιό πέτρινο πηγάδι, στη θέση 38°07’19’’N 23°37’50’’E, στο δυτικό όριο τού λιβαδιού «Φίχθι»: 

Το λιβάδι «Φίχθι». Ψηλότερα, στη βάση βόρειας ορθοπλαγιάς τού όρους «Δαφνά», διακρίνονται δύο σπηλιές:

Υπάρχει – θέλει λίγο ψάξιμο – ένα σχετικά βατό μονοπάτι, στην αρχή διακρίνεται μόνο με κάποιους κούκους, το οποίο ξεκινά από το σημείο που δείχνει η πρώτη από τις επόμενες εικόνες και ανεβαίνει στις σπηλιές, οι οποίες διακρίνονται στη δεύτερη εικόνα:

Η πρώτη σπηλιά, η δυτικότερη και μεγαλύτερη, με καπνισμένη οροφή και εμφανή ίχνη παλαιότερης (;) χρήσης της ως στάνη:

Ακολουθώντας το μονοπάτι, στη βάση τής ορθοπλαγιάς,...

...σύντομα συναντά κάποιος την ανατολικότερη, η οποία αποτελείται από δύο τμήματα. Ένα, το χαμηλότερο, αβαθές και ένα περί τα 2,5 μ. ψηλότερά του (απαιτείται προσεκτικό σκαρφάλωμα για να ανέβει κάποιος) λίγο πιο βαθύ. Η δεύτερη εικόνα από το χαμηλότερο και οι τρεις τελευταίες από το ψηλότερο.

The rainbow never tells me [Emily Dickinson]

Το ουράνιο τόξο δεν μου λέει ποτέ

Για τις επερχόμενες ριπές ανέμου και την καταιγίδα –

Ακόμα είναι αυτή* πιότερο πειστική

Απ’ τη Φιλοσοφία.

Αρνούνται τα λουλούδια μου τις ρωμαϊκές αγορές –

Ακόμα εύγλωττα δηλώνουν

Ό,τι ο Κάτων** να μου αποδείξει δεν μπορούσε

Εκτός από ό,τι μας προσφέρθηκε που ήταν εδώ! 

The rainbow never tells me

That gust and storm are by –

Yet is she more convincing

Than Philosophy.

My flowers turn from Forums –

Yet eloquent declare

What Cato couldn't prove me

Except the bids were here!

97

*Με τον όρο «she» αναφέρεται είτε στο φαινόμενο τής καταιγίδας είτε στη φύση συνολικά, την οποία προσωποποιεί σε γυναικεία μορφή!  

**Αναφέρεται στο ρωμαίο Μάρκο Πόρκιο Κάτωνα τον Ιτυκαίο (95π.Χ. – 46 π.Χ), οπαδό της Στωικής φιλοσοφίας, την οποία τήρησε σε όλη του τη ζωή, δημοκρατικών πεποιθήσεων, ο οποίος μετά την ήττα των δημοκρατικών από τον Ιούλιο Καίσαρα, στη μάχη τής Θαψού, αιχμαλωτίστηκε και αυτοκτόνησε.

Στις παλιές γραμμές τού τρένου 1-11

Παράλληλα με το παρόν ιστολόγιο, διατηρούσα και ένα (ονόματι "Φωτογραφίες Ακολουθίας") στο οποίο ανεβαίνανε παρουσιάσεις σε μορφή pdf. Από αυτές, πολλές, ήτανε παρουσιάσεις από το παρόν ιστολόγιο διαμορφωμένες σε pdf. Επειδή όμως το blogger.com δεν υποστηρίζει αρχεία pdf ή pps, ppsx κλπ, τα αρχεία pdf ανέβαιναν σε site τύπου cloud και κατόπιν το link (μέσω τού οποίου μπορούσε κάποιος να τα κατεβάσει) στο "Φωτογραφίες Ακολουθίας". Δυστυχώς το εν λόγω site έπαψε να υποστηρίζει το μοίρασμα αρχείων οπότε θα έπρεπε να αναζητήσω άλλο site τύπου cloud να ανεβούν εκεί τα αρχεία pdf και κατόπιν τα νέο link στο "Φωτογραφίες Ακολουθίας", κάτι που απαιτούσε χρόνο που δεν υπάρχει.

Το ιστολόγιο "Φωτογραφίες Ακολουθίας" καταργήθηκε και ως πιο πρόσφορη λύση επέλεξα να διαμορφώσω όσα αρχεία pdf δεν σχετίζονται ή σχετίζονται πολύ λίγο με αναρτήσεις τού παρόντος ιστολογίου σε μορφή video και ανά καιρούς να ανεβαίνουνε στο παρόν.

   

Ξεκίνησα με έντεκα video από τη σειρά "Στις παλιές γραμμές τού τρένου" με εικόνες (εποχής 2015-2019) από σχεδόν όλους τους Σ.Σ. τού παλιού σιδηροδρομικού δικτύου και τμήματα των σιδηροδρομικών γραμμών και τρενογεφυρών από:

την Αθήνα μέχρι το Λαύριο

την Αθήνα μέχρι Κόρινθο και Αίγιο 

την Κόρινθο μέχρι Άργος - Ναύπλιο - Τρίπολη και Μεγαλόπολη. 

Να σημειωθεί πως κάποιες κατασκευές, όπως η όμορφη τρενογέφυρα πάνω από το Σύθα ποταμό, στο Ξυλόκαστρο, δεν υπάρχει πια ή κάποιες έχουνε συντηρηθεί.

            

Η αληθινά δική μας [Δημήτρης Α. Δημητριάδης]

Η ΑΛΗΘΙΝΑ ΔΙΚΗ ΜΑΣ

Πόσο υπέροχη είναι αλήθεια η ποίηση

είναι αυγή μπροστά στη απροσδόκητο

ένα δειλινό φωτισμένο μ’ εγκαρτέρηση

μια άνοιξη που επιστρέφει

θροΐζοντας στης κερασιάς το φύλλωμα.

Ένα σύννεφο σε ταξιδεύει μαζί της

παμπάλαιο σύννεφο κι αιφνιδιαστικά νέο

μαζί με αύρες γιασεμιών

νερών φλοισβίσματα και σμήνη γερανών

που ξέφυγαν απ’ το θηριώδη κόσμο

σ’ ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει

σαν μια αφήγηση που δεν μπορεί να κοπεί.

Κατρακυλά πάντα με το βράχο στους ώμους

κι ανηφορίζει ξανά

καθ’ ότι είναι προτιμότερος αυτός ο αγώνας

απ’ το να ζούμε ματαίως

έχοντας αίμα τις φλόγες του έρωτα και της πυράς

και πλήθος ονείρων

στο μεγάλο πόλεμο κατά της βεβαιότητας.

Αντίπαλος είναι με τον υπέργηρο χρόνο

μ' έναν ήλιο καρφιτσωμένο στη θέση της πληγής

καλώντας μας σε περιστροφικό χορό

στα σταυροδρόμια του κόσμου

ζητώντας απελπισμένα

το ριμπάουντ ενός χαμένου φιλιού

ένα χάδι

ή μια μαχαιριά για να φανερωθεί

αιωνίως η τρελή τον θεού και των ανθρώπων

η πατρίδα μας

η αληθινά δική μας.

Από την ποιητική του συλλογή:

Δυνατότητες [Maria Wisława Anna Szymborska, μετ. Νίκος Λάζαρης]

ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ

Προτιμώ τις κινηματογραφικές ταινίες.

Προτιμώ τις γάτες.

Προτιμώ τις βελανιδιές κατά μήκος του ποταμού Βάρτα.

Προτιμώ τον Ντίκενς από τον Ντοστογιέφσκι.

Προτιμώ να μου αρέσουν οι άνθρωποι,

από το ν’ αγαπώ την ανθρωπότητα.

Προτιμώ να έχω μαζί µου βελόνα και κλωστή,

για ώρα ανάγκης.

Προτιμώ το πράσινο χρώμα.

Προτιμώ να μην ισχυρίζομαι

ότι η λογική φταίει γειά όλα.

Προτιμώ τίς εξαιρέσεις.

Προτιμώ να φεύγω νωρίς.

Προτιμώ να συζητώ με τους γιατρούς γι’ άλλα θέµατα.

Προτιμώ τις παλιές, λεπτοδουλεμένες εικονογραφήσεις.

Προτιμώ τον παραλογισμό να γράφει κανείς ποιήματα,

από τον παραλογισµό να μη γράφει.

Προτιμώ, όσον αφορά την αγάπη, αόριστες επετείους

που μπορούν να εορτάζονται κάθε μέρα.

Προτιμώ τους ηθικούς ανθρώπους

που δεν μου υπόσχονται τίποτα.

Προτιμώ την πολυμήχανη καλοσύνη,

από την εύπιστη εκδοχή της.

Προτιμώ τη γη χωρίς στρατιωτικές στολές παραλλαγής.

Προτιμώ τούς κατακτημένους λαούς, από τους κατακτητές.

Προτιμώ να διατηρώ μερικές επιφυλάξεις.

Προτιμώ την κόλαση του χάους από την κόλαση της τάξης.

Προτιμώ τα παραμύθια των αδελφών Γκριμ,

από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.

Προτιμώ τα φύλλα χωρίς άνθη, από τα άνθη χωρίς φύλλα.

Προτιμώ τούς σκύλους

που δεν τους έχουν κόψει την ουρά.

Προτιμώ τα φωτεινά μάτια, γιατί τα δικά µου είναι σκοτεινά.

Προτιμώ τα συρτάρια των γραφείων.

Προτιμώ πολλά πράγματα πού δεν έχω αναφέρει εδώ,

απ’ όσα πράγματα έμειναν ανείπωτα.

Προτιμώ τα μηδενικά που δραπετεύουν,

από αυτά πού φυλακίζονται πίσω από έναν αριθμό.

Προτιμώ τον χρόνο ζωής των εντόμων,

από τον χρόνο ζωής των άστρων.

Προτιμώ να χτυπάω ξύλο – προληπτικά.

Προτιμώ να μη ρωτάω πόσο ακόμη και πότε.

Προτιμώ να έχω κατά νου τη δυνατότητα

η ύπαρξη να έχει τους δικούς της λόγους

να υπάρχει.

Από το δεύτερο τεύχος του λογοτεχνικού περιοδικού "Αντίλογος", άνοιξη 2023

Καζαμίας 2023 [Μπάμπης Χαραλαμπόπουλος]

ΚΑΖΑΜΙΑΣ 2023

Τα ' παιξε το ρολόι των εποχών

Μάης βροχάρης, Φλεβάρης λίβας

Παντού ομπρέλες τον Ιούνη

και το Γενάρη ξώπλατα

ανησυχία όμως καμία

η Τρίτη είναι πάντα Τρίτη της ανεργίας

το Σάββατο διασκέδαση αίματος

χορεύοντας στις ράγες του

η Πέμπτη μικρό προσφυγόπουλο

σπρωγμένο στ' άπατα της θάλασσας

η Τετάρτη θάνατος

γιατί ένα φάρμακο, 

γιατί ένας γιατρός,

γιατί ένα ασθενοφόρο

έλειψε

ανησυχία όμως καμία

Οι άρχοντες μες στην τρελή χαρά

χειροκροτήματα, χαμόγελα, ψήφοι

και τα μάτια τους με όλα τα χρώματα

στο ψέμα

Ναι, τα' παιξε το ρολόι των εποχών

μα οι άρχοντες διαβεβαιώνουν

ανησυχία καμιά

ο ήλιος καταφέρνει κι ανατέλλει ακόμα 

ανακοινώνεται - μάλλον -ο ερχομός

του φθινοπώρου

ανησυχία καμία

θα μεριμνήσουν οι άρχοντες

για όσους

- μάλλον - 

είστε ακόμη άνθρωποι

και ζωντανοί.

[στο Γλυπτό Θέατρο Αιξωνής, 18.06.2023]

Στο ύψος τής οδού Ύδρας 11, στην Αιξωνή Γλυφάδας (σ.σ. Αιξωνή ήταν το αρχαίο όνομα πολύ ευρύτερης περιοχής, στις νότιες παρυφές τού Υμηττού, από τη σημερινή συνοικία στο νοτιοανατολικό άκρο τής Γλυφάδας) βρίσκεται παροπλισμένο, ευτυχώς όχι και εγκαταλελειμμένο, ένα πολύ όμορφο, με πολύ ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ύφος, ανοιχτό θέατρο: Το «Γλυπτό Θέατρο Αιξωνής».

Κατασκευάστηκε σε σχέδια τής Νέλλας Γκόλαντα, γλύπτριας πολεοδομικού τοπίου, την περίοδο 1984-1992, στο πλαίσιο τής τότε αναβάθμισης παλιών χώρων λατομείων (αρχαίων και νεότερων) στο νότιο Υμηττό.

Όταν λειτούργησε φιλοξένησε σημαντικά ονόματα του ελληνικού θεατρικού και μουσικού χώρου, όπως τους Θανάση Βέγγο, Μίκη Θεοδωράκη, Γιάννη Μαρκόπουλο, Κώστα Καζάκο, Θύμιο Καρακατσάνη κ.α. 

 

Μια πιο προσεκτική ματιά στον περιβάλλοντα χώρο όμως, προκαλεί αμφιβολίες για το κατά πόσον επρόκειτο για αρχαίο λατομείο πέτρας. Για μάρμαρο ούτε λόγος. Επιπλέον όπως διαβάζουμε στο προηγούμενο site, αλλά πιο αναλυτικά στο bovary.gr, μάλλον ο χώρος στον οποίο κατασκευάστηκε το «Γλυπτό Θέατρο Αιξωνής» δεν είναι υπολειμματικός χώρος παλιού λατομείου, αλλά χώρος αρχαίου θεάτρου (από το οποίο δεν έχουνε σωθεί μέλη), στο οποίο μάλιστα (σύμφωνα με αρχαία πλάκα που έφεραν στο φως ανασκαφές στις αρχές τού 19ου μ.Χ. αι.) είχε διδάξει ο μέγιστος τραγωδός Σοφοκλής τις πρώτες του τραγωδίες.

Δεν ξέρω γιατί αυτή η σημαντική πληροφορία δεν αναφέρεται στην πινακίδα (βλέπε 1η εικόνα ανωτέρω). Το μόνο που μπορώ να εικάσω είναι πως μόνο ως παλιό λατομείο θα εντασσότανε στο τότε πρόγραμμα αναβάθμισης παλιών λατομείων στο νότιο Υμηττό.  

-ε-

δρόμοι τού θρήνου

άχος άηχο

στο βυθό των συμβόλων

[στη Σπέλα Λεψινιώτη ή Ελευσινιώτη, στο Ποικίλο όρος, 07.06.2023]

Στο παρόν παρουσιάζονται εικόνες από τη «Σπέλα (<σπηλιά) Λεψινιώτη (< Ελευσινιώτη)», η οποία βρίσκεται βορειοδυτικά τής περιοχής Λεψινιώτικα, στην οποία υπάρχουνε όμορφα βραχοσκεπή και παλιά μαντριά. Εικόνες από την περιοχή Λεψινιώτη είχαμε δει:  την 26.01.2021 και την 14.06.2023.

Η διαδρομή την οποία ακολούθησα το πρωινό τής 17ης Ιούνη 2023, έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:

Να σημειωθεί ότι μετά τα βραχοσκεπή δεν υπάρχει μονοπάτι. Η σύντομη διαδρομή γίνεται σε ένα κακοτράχαλο, αλλά βατό τοπίο, στο οποίο διάσπαρτοι κούκοι υποδεικνύουνε την κατεύθυνση προς τη «Σπέλα Λεψινιώτη».

Θα πρέπει να τονιστεί ότι το σημερινό βαθύ, πάνω από 30 μ. βάθος, όρυγμα [με έναν εξώστη στα 5 περίπου μ. βάθος, από το οποίο διέρχεται η εμπορική γραμμή τρένου Ικόνιο – Ασπρόπυργος] περνά δίπλα από την είσοδο τής σπηλιάς και αυτό απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή για αποφυγή μοιραίου ατυχήματος μιας και δεν υπάρχει ούτε συρματόπλεγμα στο όριο τού ορύγματος.

Ακολουθούν εικόνες από τη «Σπέλα Λεψινιώτη»: