Προσμονή

ΠΡΟΣΜΟΝΗ

Σ’ ήλιο Γιούνη κάθετο

Στάζει σκιές μικρές

            χρώματα στολίδια

            πινελιές στο βράχο

Στο χώμα που σκληραίνει

Ανεμώνη μπρος 

            στο λήθαργο 

            στην προσμονή 

                            του καιρού 

                            των πρώτων σταλιών

[στον Υμηττό και μια ακόμα παλιά προβιομηχανική ασβεστοκάμινος, 28.06.2022]

Στο παρόν παρουσιάζουμε εικόνες από τη μικρή διαδρομή, την οποία ακολουθήσαμε στο λόφο Κουταλάδες, βόρεια της ΑΣΔΕΝ, το πρωινό τής 28ης Ιούνη 2022.

Η διαδρομή έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia που ακολουθεί.

Ακολουθούνε λίγες εικόνες από τη διαδρομή:

Από το σημείο που ξεκινά το μονοπάτι, από το χώρο στάθμευσης, προς την κοίτη τού ρέματος και το λόφο.

Από τη μικρή υπόσκαφα διαμορφωμένη σπηλιά στην κοίτη τού ρέματος, το οποίο κινείται μεταξύ τού λόφου των Κουταλάδων και των στρατιωτικών εγκαταστάσεων.

Από την δυτικότερη κορυφή τού λόφου, προς το λεκανοπέδιο τής Αθήνας. Κατά την άποψή μου πρόκειται για θέση που ενδέχεται να φιλοξενούσε στα αρχαία ή / ή  και μεσαιωνικά χρόνια φρυκτωρία / φυλάκιο. Ίσως οι πέτρες της δεύτερης εικόνας αυτό να υποδεικνύουν.

Από ένα κυπαρίσσι που έχει πάρει σχήμα θάμνου!

Από μια παλιά παραδοσιακή προβιομηχανική ασβεστοκάμινο, στη θέση: 37°57'37''N 23°46'54''E. Την τέταρτη(!) που συναντάμε και καταγράφουμε μετά την πρόσφατη έκδοση του φωτογραφικού άλμπουμ με παλιές παραδοσιακές προβιομηχανικές ασβεστοκάμινες στις περιοχές Υμηττού, Πεντέλης και εκτατέρωθεν της Ιεράς Οδού.

Τρία (3) ποιήματα τού Ντέμη Κωνσταντινίδη

Μετά ξυπνάς

Τον πρώτο στίχο σου χαρίζουν οι θεοί,

μετά ξυπνάς πεσμένος σε πηγάδι.

Κανείς διαβάτης δεν περνάει από κει.

Εσύ, η μούχλα και δυο ψόφιοι ποντικοί,

μ’ ένα κομμάτι ουρανό ως το βράδυ.

Οι Άγιες μαμάδες

                                     Στον Γ. Πρίμπα

Οι Άγιες μαμάδες

σε κάποιο ταμείο

με το μπαστουνάκι τους,

λίγα ψιλά και

παιδικές φωτογραφίες.

Οι Άγιες μαμάδες

σε κάποια ουρά

με την υπομονή τους,

ανάγλυφες τις γαλάζιες

φλέβες στο χεράκι τους.

Οι Άγιες μαμάδες

σε κάποιο τρίστρατο

με τη μορφή τους

τη σεβάσμια κι αυστηρή,

όταν σε μάλωναν.

Οι Άγιες μαμάδες

υποστυλώματα

έργων ανολοκλήρωτων,

που έμειναν να βρέχονται

καταμεσής της ερημιάς.

Και τελείωσε

Είπε πως είναι ποιητής.

Πάει και τελείωσε!

Μέχρι τον τρίτο στίχο

Ο καφές του κρύωσε.

Έξω βροχή δέρνει τους δρόμους.

Στον έκτο στίχο ήδη

Σπάζουν κλαδιά, ουρλιάζουν λύκοι·

Ποτάμια μπουκώνουν τους υπονόμους.

Κάποτε, κάνει να σηκωθεί.

Μα δε σηκώνεται.

Στο πέρας του ποιήματός του

Αφιερώνεται.

Από τη συλλογή ποιημάτων του: "Σκάρτη Πραμάτεια".

Εδώ, μπορείτε να τη διαβάσετε ή κατεβάσετε ελεύθερα, σε μορφή pdf. 

Αντί προλόγου και εισαγωγής:

Υπάρχει ένα χρηματιστήριο ποίησης, με αξίες που ανεβαίνουν και κατεβαίνουν. Σ' αυτό παίζουν τα ονόματα όσων ζουν κι όσων δε ζουν. Παίζουν οι φιλοδοξίες, παίζουν οι γνωριμίες, παίζουν οι κριτικές και οι παραγγελίες, παίζουν οι συμπάθειες και οι αντιπάθειες. Ελάχιστοι ζουν με την ποίηση και για την ποίηση. Άλλοι την βλέπουν ως ευκαιριακό όχημα, άλλοι ως γουστόζικο χόμπι, άλλοι ως νόστιμο συμπλήρωμα στο βιογραφικό. Η ποίηση δεν αντανακλά (σ)τις ζωές τους. Δεν χορεύουν στίχοι στο κεφάλι τους, δεν γράφουν στον ύπνο τους ποιήματα που το πρωί έχουν ξεχάσει, δεν εξοργίζονται με την αδικία, δεν συμπάσχουν με τον ανίσχυρο. Περνούν μέσα από το ποτάμι του κόσμου αδιάβροχοι. Όλο και περισσότερο παρατηρώ τέτοιους ανθρώπους να καταπιάνονται με την ποίηση. Και κανένα φίλτρο να μην τους αντιλαμβάνεται. Και κανένας εκδότης να μην προβληματίζεται. Και κανένας επιμελητής να μην απεργεί. Και κανένας ανθολόγος να μην μεταναστεύει. 

"Και τώρα τελευταία τον πετούν στην κατανάλωση, συνδέοντάς τον με τις ασημαντότητες της νεοαντιστασιακής κομφορμιστικής «αμφισβήτησης» - μα η δίψα του κόσμου για τις πηγές γίνεται όλο και εντονότερη." Πόσο μπροστά κοιτούσε, αλήθεια, ο Βύρων Λεοντάρης όταν έγραφε αυτό, στα 1973 (Θέσεις για τον Καρυωτάκη, Σημειώσεις, τχ1). Μιλούσε, άραγε, μόνο για τη μεταπολίτευση, που την έβλεπε να έρχεται με διαθέσεις οδοστρωτήρα, ή και για το σήμερα; Έχει, νομίζω, τόσα να μας πει εκείνο το "κομφορμιστική αμφισβήτηση". Με κάτι τέτοια, εκφράζοντας θαρρετά την πραγματική εικόνα, χωρίς στρογγυλέματα και ψιμύθια, μπαίνεις για καλά στη μαύρη λίστα. Όσοι βολεύονται κάτω από σημαίες ευκαιρίας, όσοι συνασπίζονται για να ορίσουν στον τόπο μας τις αξίες (τότε και τώρα), συμπεριλαμβάνοντας μέσα σε αυτές και τους εαυτούς τους (πώς αλλιώς;), δεν πρόκειται να σου το συγχωρήσουν. Βεβαίως, δεν θα καταφέρουν ποτέ να φέρουν στα μέτρα τους τους "αυτοκτόνους" και τους "βλάσφημους", λίγο τους νοιάζει. Αυτό που προέχει είναι να μη συζητιέται η πραγματική εικόνα, αυτή η τόσο απεχθής και αναλλοίωτη. Ο μηχανισμός της απώθησης, όπως τον περιγράφει ο Λεοντάρης, θυμίζει κλειστές τοπικές κοινωνίες με "τρελούς του χωριού". Με ανθρώπους δηλ. (καλλιτέχνες, εν προκειμένω), που μόνο τους όπλο, μαζί με την άγνοια κινδύνου, έχουν τις ουλές και τον πυρετό τους (γνησιότητα). Ναι, δίψα υπάρχει. Πολύ φοβάμαι, όμως, έτσι όπως έχουμε κλειστεί στις ακροπόλεις μας, πως το μόνο που μας απέμεινε, δηλ. οι πηγές, κινδυνεύουν κι αυτές σε συνθήκες πολιορκίας.

Δυο ποιήματα τού Αλέξανδρου Γκουντινάκη

Hilton

Προσπάθησα να διαβάσω

τη ματιά σου

Το κατάλαβες

και γύρισες σελίδα

To σημειωματάριο της ψυχής σου

θα μείνει κλειστό

Και πάλι

Δεν κοίταξα από περιέργεια

μα από αγάπη

Όχι για σένα αλλά για μένα

Είπα λίγο να ξεδιψάσω

στις αλήθειες της ζωής σου

Ας είναι• θα συνεχίσω

στην έρημο της δικής μου

Στερνά

Αν αυτά που δίνεις

μπορεί ο άλλος να τα αγοράσει

τότε δεν έχεις αξία

έχεις τιμή

Μην καταδέχεσαι να γίνεις τιμοκατάλογος

στη ζωή των ανθρώπων που αγαπάς

Από την ποιητική του συλλογή: "ένατος", 2019, εκδ. Κέδρος.

[στην Πάρνηθα και μια παλιά προβιομηχανική παραδοσιακή ασβεστοκάμινος, 23.06.2022]

Στο παρόν παρουσιάζουμε εικόνες από τη διαδρομή, την οποία ακολουθήσαμε το πολύ ζεστό πρωινό τής 23ης Ιούνη 2022, στις νότιες παρυφές τής Πάρνηθας, με το όμορφο βουνό πάντως να μας προσφέρει απλόχερα (σε ανταμοιβή τής καταστροφής που του προκαλούμε) τη δροσιά τού παρθένου δάσους του, βόρεια τού οικισμού τής Φυλής. 

Η διαδρομή έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia, που ακολουθεί.

Ξεκινήσαμε από το χώρο στάθμευσης τής Μονής Αγ. Κυπριανού και Ιουστίνης παίρνοντας το δασικό χωματόδρομο προς τα ανατολικά. Η θέα προς τον οικισμό Φυλή και το λεκανοπέδιο τής Αθήνας, τους ορεινούς όγκους τού Ποικίλου και του Υμηττού κλπ απολαυστική, όπως και η διαδρομή.

Συνεχίζοντας και αφού για λίγες δεκάδες μέτρα κινηθήκαμε σε μονοπάτι, δίπλα στο δασικό χωματόδρομο, πάνω από το Αθλητικό Πάρκο Πάρνηθας – Α. Λιόσια, καταγράψαμε την πρώτη παλιά προβιομηχανική παραδοσιακή ασβεστοκάμινο στην περιοχή τής Πάρνηθας, στο θέση: 38°06'41''N 23°41'41''E.

Προχωρώντας φτάσαμε στο τέλος τού δασικού χωματόδρομου, κοντά στην είσοδο τής Μονής Γενεσίου τής Θεοτόκου – Ντάρδιζα.

Από εκεί στραφήκαμε βορειοδυτικά προς τον χώρο που βρίσκεται ο Ι.Ν. Αγ. Αντωνίου (διακρίνεται μες στο δάσος στην πρώτη εικόνα), χτισμένος στην είσοδο σπηλιάς, και μια ακόμη σπηλιά παραδίπλα.

Ακολουθούν εικόνες από τη σπηλιά δίπλα στον Ι.Ν. Αγ. Αντωνίου και, στην τελευταία, της Μονής Γενεσίου τής Θεοτόκου – Ντάρδιζα, όπως φαίνεται από τον Ι.Ν. Αγ. Αντωνίου.   

Ode to Pleasure-seeking [Lu Kang]

Ωδή στην αναζήτηση τής ηδονής

Αν ήμασταν μια ομάδα λιβελούλες

Οι αδελφές μου κι εγώ αυτόν τον οίστρο θα ‘χαμε

Μ’ όλες τις δεξιότητές μας την υλική να ζητάμε ηδονή, με κάθε τρόπο, θανάσιμα μεθυστικά

Το κατακόρυφα ειδικά, με το κεφάλι κάτω, επιπόλαια κι επιδεικτικά συναρπαστικό

Αλλά πιο συχνά ακόμα

Υπήρχανε μόνο τρεις ή πέντε λιβελούλες που γρήγορα περνούσαν   

Τα άτακτα παιδιά εκείνων που τα κυνηγούσαν

Στη μέση με κόβανε και στα κεφάλια τους για σκίαστρο με βάζαν

Έτσι τους χωριστούς μας, όπως ήτανε προκαθορισμένο, πήραμε δρόμους

Ονειρεύτηκα κάποτε

Καθώς αργά ο χρόνος μου περνούσε

Μια αλήτισσα λιβελούλα μέσ’ από τα δίχτυα να γλιστρά

Να στέκεται με το κεφάλι της πάνω στο υγρό τεντωμένο νερό

Ode to Pleasure-seeking 

If we were a group of dragonflies

That would be our estrus, with my sisters and I

Indulge in all skills to seek physical pleasure, each way deadly intoxicating

Especially the headstand, frivolous and ostentatiously fascinating

But much more often

There were only three or five dragonflies swiftly fly by

Those naughty kids who chased them

Cut me in half and put me on their heads as a sunshade

So we went our separate ways, as predestined

Once I’ve dreamed

When I wear away slowly

A gutty dragonfly slipping through the net

Standing on its head in the wet water strain

Πηγή: thedreamingmachine.com. 

[στον Υμηττό, 21.06.2022]

Σε ανάρτησή μας πριν λίγες μέρες, είχαμε αναφέρει πως ανεβαίνοντας το παλιό έντονα επικλινές μονοπάτι στην κοίτη τού ρέματος Σαρίνα, το οποίο ξεκινάει από το σημείο που το ρέμα διασταυρώνεται με τον ψηλότερο δασικό χωματόδρομο, ανατολικά νοτιοανατολικά τής συνοικίας τής Αγ. Μαύρας, πολύ σύντομα πέφτουμε σε πυκνό πουρναρότοπο καθιστώντας την συνέχεια τού εγχειρήματος ιδιαίτερα προβληματική.

Στη βόρεια απόκρημνη κλιτύ τού ρέματος Σαρίνα υπάρχει πέρασμα / μονοπάτι το οποίο ξεκινά από νότια τού καταφύγιου Υμηττού και καταλήγει στην περιοχή τού μικρού εικονοστασίου Μεταμόρφωση Σωτήρος, το οποίο είχαμε δει πριν ενάμιση χρόνο.

Τότε όμως κατεβαίνοντας το μονοπάτι από την κορυφογραμμή, φτάνοντας στο εικονοστάσι, στραφήκαμε βορειότερα περνώντας από την απόκρημνη περιοχή «Δελφοί».

Στο παρόν κινηθήκαμε κατά μήκος τού κακοτράχαλου μονοπατιού, το οποίο έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia που ακολουθεί

, αλλά περνώντας το πιο επικλινές μέρος του και φτάνοντας ψηλότερα όπου από εκεί και πέρα η κλίση μειώνεται, δεν συνεχίσαμε, λόγω της ζέστης σε συνδυασμό με το ότι η διαδρομή στη συνέχεια θα γινόταν εξ ολοκλήρου υπό τον ήλιο. Επιφυλασσόμαστε πάντως.

Ακολουθούνε λίγες εικόνες:

Από την απόκρημνη περιοχή πάνω από την οποία βρίσκεται η περιοχή «Δελφοί».

--------------------

Από τη διαδρομή.

Στην αμέσως επόμενη μπροστά μας ένας κούκος ενώ στο βάθος, στη νότια κλιτύ τού ρέματος Σαρίνα – μια ορθοπλαγιά που χρησιμοποιείται ως αναρριχητικό πεδίο, διακρίνεται η είσοδος τής σπηλιάς Μπίμπεση, η οποία διακρίνεται και στην επόμενη.

Στις επόμενες: Ας ελπίσουμε, όταν θα πέσει, να μην υπάρχουνε πεζοπόροι από κάτω, στο μονοπάτι…

-------------------

Στο video που ακολουθεί η κοίτη τού ρέματος Σαρίνα.

  

Τρία (3) ποιήματα από την ανέκδοτη συλλογή "με χρώμα την αγάπη", της Θωμαή Ζορμπάκη

με κόκκινο κρασί

μας βρήκε η νύχτα

με χρώμα λευκό και κόκκινο, τυχαία μαζί,

η αγάπη

απόψε ντύθηκε το καλοκαίρι με χρυσά αστέρια

εγώ να λέω, πες μου λόγια, πες μου λόγια

και 'συ να χορεύεις

γύρω σου,

σαν λουλούδι ευωδίαζε το φεγγάρι

- - -

έχει η νύχτα

ένα λευκό φεγγάρι σε κάθε κήπο

και ένα κόκκινο λουλούδι

για να 'ναι αλήθεια ο έρωτας, σκέφτομαι

σε κοιτώ

στα μάτια η αγάπη κι όλο βρέχει

είναι το φθινόπωρο, είπα

και έκρυψα το παράπονό του στο φιλί σου

---

αργά το βράδυ

το χιόνι κάτασπρο στη σκοτεινιά και το φεγγάρι συντροφιά

έγινε ο χρόνος ζωγραφιά

πήρε κοντά του λουλούδια της αμυγδαλιάς

ότι αγάπησα μοιάζει σαν ψέμα

στο παράθυρο ένα λουλούδι ονειρεμένο

ευωδιάζει την δική μου μοναξιά

η ώρα είναι τρεις

ω, ζωή! με κέρδισε τούτη η νύχτα

Ησυχασμένο...

[Βραχάτι Κορινθίας, 19.06.2022 22.56]

Ησυχασμένο πρόσκαιρα, τριγύρω, το αιώνιο φως.

Βαθιά σκοτεινιά απλωμένη στον βρύχιο κόσμο. 

Ο ναυαγοσώστης έχει φύγει κι αυτός.

Ο ρυθμός τού κύματος, της ακοής ερέθισμα.

Λίγα βήματα στο όριο τής δροσερής με την υγρή άμμο.

Η λεπτή αύρα και η ανυπαρξία σκέψεων.

Δεν υπάρχει...

[Χαλάνδρι προς Αθήνα, 15.06.2022 15.26 / 19.06.2022] 

Δεν υπάρχει ένα κέντρο, ένα διακριτό σημείο αναφοράς. Δεν υπάρχει κανένα πρότυπο. Ούτε κάτι που συμβαίνει παντού ταυτόχρονα. Είναι όπως η θάλασσα. Είναι μία, αλλά αδιάκοπα διαφορετική.

[στο μονοπάτι κατά μήκος τής ρεματιάς Αγ. Γεωργίου στην Πάρνηθα, 18.06.2022]

Στο παρόν παρουσιάζουμε εικόνες από το πολύ όμορφο μονοπάτι κατά μήκος τής ρεματιάς Αγ. Γεωργίου στην Πάρνηθα. Η διαδρομή που ακολουθήσαμε έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia που ακολουθεί.

Η διαδρομή μας ξεκίνησε από το ξέφωτο δίπλα στη λεωφόρο Πάρνηθας, αριστερά όπως ανεβαίνουμε, αμέσως μετά το τέλος τού οικισμένου μέρους τής Αμυγδαλέζας Αχαρνών και αφού ακολούθησε / διέσχισε όλο το μονοπάτι κατά μήκος τής ρεματιάς Αγ. Γεωργίου έφτασε στην περιοχή Κεραμίδι, όπου βρίσκονται ο Ι.Ν. Αγ. Γεωργίου και η Νεραϊδοπηγή. Ακολουθούν εικόνες από όλο το μήκος τής όμορφης διαδρομής μες στο πυκνό πευκοδάσος, το οποίο ψηλά, στην περιοχή που κάηκε το 2007, έχει ήδη αναγεννηθεί και αναπτύσσεται.