30 Ιανουαρίου 2020

Tell all the truth but tell it slant... [Emily Dickinson]


Tell all the truth but tell it slant —
Success in Circuit lies
Too bright for our infirm Delight
The Truth's superb surprise

As Lightning to the Children eased
With explanation kind
The Truth must dazzle gradually
Or every man be blind —


Την αλήθεια όλη λέγε μα πλάγια να τήνε λες –
Επιτυχία με τον Έμμεσό σου Λόγο θάβρεις
Λαμπερή για την ασταθή μας Ύπαρξη πολύ
Η θαυμαστή τής Αλήθειας έκπληξη

Όπως στα μάτια των παιδιών, απαλύνεται
Με την κατάλληλη ερμηνεία, των Αστραπών ο τρόμος
Να εκπλήσσει η Αλήθεια πρέπει σταδιακά
Αλλιώς ο κάθε άνθρωπος θα τυφλωθεί –


Πηγή πρωτότυπου:  Emily Dickinson - The Complete Poems - No 1129.

----------------------------------------------------------------------------


A Short Analysis of Emily Dickinson’s ‘Tell all the Truth but tell it slant’


A reading of a classic Dickinson poem by Dr Oliver Tearle

‘Tell all the Truth but tell it slant’ is poem number 1129 in Emily Dickinson’s Complete Poems. It’s immediately recognisable as an Emily Dickinson poem: the use of the quatrain form, the characteristic dashes, the almost telegraphic style. But what does it mean to ‘tell all the Truth but tell it slant’? The short analysis below attempts an answer to this question. What is the meaning of this short and justly celebrated poem?

Tell all the Truth but tell it slant –
Success in Circuit lies
Too bright for our infirm Delight
The Truth’s superb surprise

As Lightning to the Children eased
With explanation kind
The Truth must dazzle gradually
Or every man be blind –

In summary, Dickinson says that we should tell the truth – the whole truth – but tell it indirectly, in a circuitous and round-the-houses fashion. The truth, she says, is too bright and dazzling for us to be able to cope with it in one go. We can be overwhelmed by it. The second stanza introduces the one simile of the poem: the way that lightning and thunderstorms are explained to children in kinder terms (‘eased’), so as not to frighten them. Dickinson concludes by saying that the truth, if shown too directly, has the power to blind us.

Emily DickinsonIn other words, we might analyse Dickinson’s poem as follows: she is arguing that we humans cannot handle too much truth, that we, to borrow T. S. Eliot’s words, cannot bear too much reality. We are imperfect creatures, and the truth is too pure and good for our ‘infirm’, or diseased and weak, ‘Delight’. Dickinson is writing before the phrase ‘being economical with the truth’ was coined, but her poem raises a similar question. Is this the same as flat-out lying? It would seem not, though the word ‘lies’, couched as so often in its potential double meaning (be supine/tell falsehoods), is there in the poem’s second line.

One of the most compelling readings of this poem was offered by another poet, Anthony Hecht (1923-2004). Hecht argued that ‘the Truth’ which Dickinson refers to might be interpreted specifically as religious truth (Jesus’ words ‘I am the way, the truth, and the life’ in John 14:6, for instance), and that we are not meant to understand the ‘Truth’ of God directly. This is why we need holy texts that address themselves to us in the form of riddles and symbols. What makes such an analysis of ‘Tell all the Truth but tell it slant’ persuasive is that Christianity is full of such references to being ‘blinded’ by the truth. For instance, there is 1 Corinthians 13:12: ‘For now we see through a glass, darkly; but then face to face.’

And certainly, Dickinson associates truth with light in this poem, suggesting that this truth carries the potential for enlightenment, whether religious, spiritual, or otherwise. Another of her poems begins, ‘There’s a certain Slant of light’; here, we have the truth being told ‘slant’, and then ‘Lightning’, suggesting a dazzling, bright light (the ‘Light’ of ‘Lightning’ coming to us via the ‘light’ peeping out from ‘delight’). The repeated open ‘i’ sounds in the words Dickinson chooses to end her lines – ‘lies’, ‘Delight’, ‘surprise’, ‘kind’, ‘blind’ – call to mind the eyes and the importance of the visual, of seeing the truth. And the words ‘dazzle’ and ‘blind’ in that second stanza call to mind the idea of staring directly at the sun. Dickinson doesn’t mention the sun in this poem, but this may be what she is hinting at in the final two lines of the poem.

‘Tell all the Truth but tell it slant’ has a great opening line, and Emily Dickinson puts forward the ‘argument’ of the poem using powerful and memorable imagery. But ultimately what sort of ‘Truth’ she has in mind – if she does have a particular truth in mind here – remains unstated. And perhaps that is what gives the poem its power; when it comes to the truth the poem itself seeks to tell, it cannot help but ‘tell it slant’.

Dr Oliver Tearle
Literary critic and lecturer in English at Loughborough University

----------------------------------------------------------------------------

Η απόδοση τού "dazzle" ως "εκπλήσσει", βασίστηκε στον πρώτο ορισμό, από την ανάλυση στο: shmoop.com/study-guides/poetry. 

"Dazzle" has two definitions that make sense in this context. The first is to amaze. The truth is definitely capable of being amazing, especially in this poem where it's put on quite the pedestal. The second definition of "dazzle" is to temporarily blind—you might be dazzled by headlights, or a massive diamond. The truth, in this poem, has been compared to lightning (which, if you stand too close, is also dazzling), so this definition works, too.

29 Ιανουαρίου 2020

(ρουμπαγιάτ)


Κάτω στους δρόμους ανθρώποι σφάζονται
Μες στις οθόνες κεφάλια κόβονται
Για ένα πετσί γιομάτο άερα
Για κείνα που για καλό μας λέγονται.
29.01.2020


28 Ιανουαρίου 2020

Cotard sydrome haiku [Θανάσης Αθανάσιος]


Έχω πεθάνει
σαν ζόμπι περπατάω
μέσα στο σκότος

Έχω πεθάνει 
Ούτε αίμα στις φλέβες 
Ούτε όργανα

Έχω πεθάνει 
καταραμένος πάντα
κάτω στον Άδη

26 Ιανουαρίου 2020

[στη Μεγάλη Μαυρηνόρα 25.01.2020]

Στην Μαυρηνόρα Πεντέλης είχαμε βρεθεί και πριν δυο μήνες (εδώ). Τότε την είχαμε προσεγγίσει από την ανατολική μεριά τού Βαλανάρη, στους δυτικούς πρόποδες τής Μαυρηνόρας. Στο παρόν, με σκοπό να ανεβούμε στη νοτιότερη και κατά τι ψηλότερη,783 μ. έναντι 778 μ., κορυφή τής Μεγάλης Μαυρηνόρας, επιλέξαμε το δασικό δρόμο στη δυτική μεριά τού Βαλανάρη (βλέπε το χάρτη από το google earth)



ο οποίος ξεκινά από το Ντράφι, στο σημείο διασταύρωσης των οδών Κρατίνου και Αγ. Νικολάου (υπάρχει πινακίδα για τη Μονή Αγ. Νικολάου Καλλισίων), περνά κοντά από τη Μονή Αγ. Νικολάου Καλλισίων (λίγες εικόνες εδώ) και, μερικές εκατοντάδες μέτρα βορειότερα τής Μονής, διασταυρώνεται, μεταξύ άλλων, με δύο μικρά ποτάμια, τα οποία κατεβαίνουν από τις ανατολικές πλαγιές τής Πεντέλης, πηγάζουν αντίστοιχα από την πηγή Βαγιάτι (βρίσκεται λίγα μέτρα νοτιότερα από τα ερείπια τής Φραγκοκλησιάς *) και την πηγή Καρακαντά (βρίσκεται δίπλα στην επαρχιακή οδό, που συνδέει την Παλιά Πεντέλη με το εκκλησάκι τού Αγίου Πέτρου και την επαρχιακή οδό Εκάλης – Νέας Μάκρης), τροφοδοτούνται και από άλλες πηγές που βρίσκονται στο διάβα τους, και εκβάλλουν, αφού συμβάλλουν, στο ρέμα Βαλανάρη. Από το ύψος αυτό και νοτιότερα ο Βαλανάρης δεν αποστραγγίζει μόνο επιφανειακά νερά, προϊόντα κατακρημνίσεων, έχει ροή δώδεκα μήνες το χρόνο, φυσικά αυξομειούμενη, και μπορούμε να πούμε ότι πρόκειται για ποτάμι.



     














Στη φωτογραφία που ακολουθεί η κοίτη τού ενός, αυτού από την πηγή Καρακαντά, μικρού ποταμιού, που τελικά εκβάλλει στο Βαλανάρη.

























Στη φωτογραφία που ακολουθεί σε πρώτο πλάνο μια πινακίδα που
αφενός δείχνει προς το δύσβατο δασικό δρόμο, που κατεβαίνει στο Βαλανάρη, διασταυρώνεται με αυτόν (ιρλανδική πολύ επικίνδυνη σε ώρα βροχής διάβαση) και καταλήγει στον περιφερειακό δρόμο που περνά βόρεια του Ντραφίου και της Διώνης προς Νταού. Ασφαλέστερο θα ήτανε να ακολουθήσει κάποιος, έτσι κι αλλιώς με κατάλληλο όχημα, το δασικό δρόμο μέσω του οποίου φτάσαμε εδώ (διακρίνεται στο δεξί κάτω μέρος τής φωτογραφίας).
αφετέρου δεν σημαίνει τη Μαυρηνόρα, ο ορεινός όγκος της οποίος βρίσκεται στην άλλη πλευρά τού Βαλανάρη! Αυτό που αξίζει στην πινακίδα είναι πως γράφει τη Μαυρηνόρα με ω, όπως θα περίμενε κανείς με βάση την ετυμολογία και όχι όπως συνήθως συναντάται στους χάρτες κ.λπ.
Αξίζει τέλος να σημειώσουμε ότι στο βάθος διακρίνονται περιοχές με τις επικλινείς ποταμιές, για τα μικρά ποτάμια που τις διαρρέουν αναφερθήκαμε νωρίτερα. 

















-------------------



















Η νοτιότερη κορυφή τής Μεγάλης Μαυρηνόρας είναι πιο πεπλατυσμένη σε σχέση με τη βορειότερη και απαιτεί παρόμοια προσπάθεια να την ανέβεις. Δεν υπάρχει μονοπάτι. Η πυκνότητα όμως της χαμηλής βλάστησης και το βραχώδες στη συνέχεια έδαφος μέχρι την κορυφή επιτρέπουνε την άνοδο, οφιοειδώς, χωρίς προβλήματα. Η θέα υπέροχη όπως και η εμπειρία τής αίσθησης τού σχηματισμού νεφών γύρω σου. 
























--------------------------------------------------------------------------------------------

* αν και το φραγκοκκλησιά μου φαίνεται ορθότερο, πλέον ακολουθώ το φραγκοκλησιά, που συνηθίζεται. Στο ΛΚΝ, δεν αναφέρεται ο όρος.

24 Ιανουαρίου 2020

Στην καλογραμμένη ...






































[Αθήνα, οδός Σοφοκλέους, 21.01.2020 18.27]

Στην καλογραμμένη σας ευκολονόητη απάντηση, υπάρχουν ερωτήσεις;

23 Ιανουαρίου 2020

Αισθητικό.


































[Ποικίλο όρος, 19.01.2020 11.08]

Εύμορφο σε λέω μα, στην καρδιά τού χειμώνα, ωραίο!

22 Ιανουαρίου 2020

Οι μνηστήρες [Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ, Φλεβάρης 1939 - 21 Γενάρη 2020]

Πηγή: greek-language.gr.


ΟΙ ΜΝΗΣΤΗΡΕΣ

Απ’ το παράθυρο
ο κήπος μοιάζει ν’ ανήκει
αλλού
και το σπίτι να ταξιδεύει
πάνω σ’ ένα φύλλο.
Μέσ’ απ’ τη γρίλια
κομμένοι φέτες συνεδριάζουν
οι μνηστήρες της σιωπής μου
οργανώνουν τη ζωή μου
σαν βεγγέρα
κι ανεβαίνει ώς τα πάνω πατώματα
η τσίκνα
απ’ τα εδέσματα
της μακρότατης αναμονής μου.
Πετούν γύρω μου οι μνηστήρες
ζαλισμένοι απ’ το φως
της εκθαμβωτικής μοναξιάς μου·
όταν τους κοιτώ από ψηλά
είναι που βρίσκομαι σε μια κάμαρη
γεμάτη Οδυσσέα.
Ας μη μιλήσω πάλι
για τη θεσπέσια φωνή του
τη λίγη πρωτοτυπία του
που τον έκανε αιώνιο απ’ την αρχή
αλλά για μιαν αλλαγή
μια λαμπερή κλωστή
μέσα μου.
Περιμένοντας φτάνω στην ουσία
του εαυτού μου.
Πώς να περιγράψω το κουκούτσι
όταν πια δεν περιβάλλεται
είναι γυμνό και δε φοβάται
δονείται, δε σπαρταρά
και μου επιβάλλει τη σταθερότητα
του χρόνου;
Μια σοβαρότητα αρχίζει από μένα
και πιάνει όλη τη φύση
αν η πορεία συνεχιστεί
κι ο θάνατος θα είναι
μια αξία.

***

Ακούω κάτω τους αλαλαγμούς,
ήμουνα κάποτε κι εγώ
με λάσπες στο κεφάλι
λεμονανθούς στ’ αυτιά
φώναζα παθιασμένα
«λευτερωθείτ’ απ’ τα δεσμά!»
μα τα δεσμά είναι βαθιά
μια συμπεριφορά
που παίζει ο εαυτός
τον εαυτό του.
Τώρα ένα παράθυρο μόνο·
πίσω του η μικρή μου
ιδιωτική σκιά
ο φυσικός μου κόσμος.
Κλεισμένη μες στο σπίτι
όπως μες στο χρόνο
κοιτάζω το δέντρο
όπως το θεό:
έξω απ’ το χρόνο.
Καταλαβαίνω λίγο
την παρουσία μου
εδώ
μ’ εσένα και χώρια από σένα·
το κρέας μου σε περιμένει
μα η σκέψη μου σ’ είδε να ’ρχεσαι
από καιρό
και σ’ έχει ξεπροβοδίσει πάλι.
Τα πρόσωπα υπάρχουν
μόνο μέσα μας
τα μάτια τους λάμνουν
στα υγρά του οργανισμού μας.

21 Ιανουαρίου 2020

[στην αρχαία φρυκτωρία, στην κορυφή Ζαχαρίτσα τού Ποικίλου όρους 19.01.2020]


Εδώ είχαμε παρουσιάσει εικόνες από τα ερείπια μιας αρχαίας φρυκτωρίας, στη δυτική πλευρά τού Ποικίλου όρους, στη θέση 38°02'03"N 23°38'30"E.
Στο παρόν παρουσιάζουμε εικόνες από μια ακόμη φρυκτωρία στο όρος Ποικίλο, στην κορυφή του Ζαχαρίτσα, στο χώρο που σκουριάζουν εγκαταστάσεις και κεραίες ιδιωτικών ραδιοφωνικών σταθμών.
Η αρχαία φρυκτωρία, στην κορυφή Ζαχαρίτσα, έχει βεβηλωθεί ποικιλοτρόπως!

















20 Ιανουαρίου 2020

Success is counted sweetest ... [Emily Dickinson]


Η επιτυχία πιότερο λογίζεται γλυκιά
Απ’ αυτούς που ποτέ τους πετύχανε κάτι.
Της δόξας η κατανόηση
Έντονη πίκρα απαιτεί.

Απ’ τους αριστοκράτες σήμερα,
Που εξουσία κατέχουνε, κανένας
Ξεκάθαρα μπορεί
Τη Νίκη να ορίσει

Καθώς ηττήθηκε αυτός, πεθαίνοντας,
Να (τους) ακούσει δεν μπορεί.
Απόμακροι, του θριάμβου συντελεστές
Αγωνιζόμενοι ξεσπούνε και φανερά!


Success is counted sweetest
By those who ne'er succeed.
To comprehend a nectar
Requires sorest need.

Not one of all the purple Host
Who took the Flag today
Can tell the definition
So clear of Victory

As he defeated – dying –
On whose forbidden ear
The distant strains of triumph
Burst agonized and clear!


Πηγή πρωτότυπου:  Emily Dickinson - The Complete Poems - No 67.

19 Ιανουαρίου 2020

[Επτά κρήνες στις πλαγιές του Λυκαβηττού 18.01.2020]

Οι επτά κρήνες, φωτογραφίες από τις οποίες ακολουθούν, βρίσκονται στις βόρειες, βορειοανατολικές και βορειοδυτικές πλαγιές τού Λυκαβηττού, σίγουρα δεν είναι οι μόνες και πλην αυτής στη θέση 37°59'09"N 23°46'00"E, η οποία τροφοδοτείται από πηγή μη πόσιμου με χαρακτηριστική μυρωδιά νερού στο συγκεκριμένο σημείο, οι υπόλοιπες τροφοδοτούνται από δίκτυο τής ΕΥΔΑΠ, το οποίο αφορά κυρίως το σύστημα πυροπροστασίας τού λόφου και σίγουρα μέρος τού νερού αυτού προέρχεται από γεωτρήσεις στο λόφο. Αξίζει να σημειώσουμε πως στα "σπλάχνα" του, ο Λυκαβηττός, φιλοξενεί υπόγεια νερά, τα οποία ενδεχομένως να προέρχονται και από γειτονικούς λόφους ή και βουνά όπως ο Υμηττός. Η παρουσία τής συγκεκριμένης πηγής, οι γεωτρήσεις και το πηγάδι δίπλα στον Ι.Ν. Αγίων Ισιδώρων δείχνουν την παρουσία υπόγειων νερών που (προσωπική εκτίμηση) δεν θα μπορούσανε να προέρχονται μόνο από το λόφο τού Λυκαβηττού.


Παρένθεση:

[Mε την ευκαιρία, να αναφέρουμε πως και αυτός ο λόφος (όπως όλοι στο λεκανοπέδιο τής Αθήνας πλην τού Ιερού Βράχου τής Ακρόπολης) έχει χάσει μέρος τού όγκου του από τη λειτουργία παλαιότερα λατομείων. Τα πλέον χαρακτηριστικά βρίσκονται:
1) στο χώρο τού θεάτρου τού Λυκαβηττού (όπου καταγράφεται και η σημαντικότερη επίπτωση στο λόφο),
2) στην κοιλάδα στο πάνω βόρειο μέρος τού λόφου (πρακτικά όλη η κοιλάδα δημιουργήθηκε από τη λειτουργία λατομείου), στη βόρεια άκρη τής οποίας βρίσκεται η κρήνη 37°59'09"N 23°46'00"E με τη φυσική (μικρή) ροή,    
3) στο νότιο μέρος, προς το κέντρο τής Αθήνας, το οποίο φωτίζεται τη νύχτα, μεταξύ τού χώρου, χαμηλά προς την πόλη, όπου κυριαρχούνε τα πεύκα και τα κυπαρίσσια και αυτού ψηλότερα, προς την κορυφή του, με τη χαμηλή βλάστηση. Ο χώρος αυτός τού παλιού λατομείου είναι που προσδίδει στο λόφο την χαρακτηριστική του μορφή όπως κάποιος τον κοιτάζει από τα νότια.
4) ανατολικά από το οφιοειδές μονοπάτι με τα σκαλάκια που ανεβαίνει στην κορυφή και
5) δυτικά, νοτιοδυτικά στο χώρο που υπάρχει η σπηλιά με τη μεγάλη είσοδο.

Εδώ και εδώ είχαμε, μεταξύ άλλων, παλαιότερα παρουσιάσει εικόνες από το Λυκαβηττό]


37°58'53"N 23°44'51"E




























37°58'54"N 23°44'58"E






















37°58'57"N 23°45'06"E




















37°59'01"N 23°45'02"E



























37°59'07"N 23°45'06"E






















37°59'09"N 23°46'00"E






















37°59'02"N 23°44'39"E




18 Ιανουαρίου 2020

(χωρίς)


Προτού τη φωτιά
τα βήματα στο δάσος
χωρίς ομπρέλα.
18.01.2020

16 Ιανουαρίου 2020

Ένα ποίημα τής Λιβύας Fatima Mahmoud

Πηγή: arablit.org/5 libyan women writers re shaping the literary landscape.
Η μετάφραση από τα αραβικά στα αγγλικά τού Khaled Mattawa.



What
        to offer
                   the master’s repulsive 
                   delicious mouth

I tossed
my heart to him 
my hands to him



Τι
   να προσφέρω
                        το απεχθές τού αφέντη
                        νόστιμο στόμα

Πέταξα
την καρδιά μου σ’ αυτόν
τα χέρια μου σ’ αυτόν

15 Ιανουαρίου 2020

Πλησιέστερα ...



[Μετέωρα, στον προαύλιο χώρο τής Ι.Μ. Αγ. Στεφάνου. Διακρίνονται η Καλαμπάκα, ο Πηνειός και στο
βάθος οι δυτικές πλαγιές τού ορεινού συγκροτήματος Κόζιακας ή Κερκέτιο όρος 12.01.2020 12.41 / 15.01.2020]

Πλησιέστερα προς αυτό που, αν, (σε) παν εν(τός) είναι; Ή να γελάσω θλιβερά βλέποντας με καθαρά, εμένα τον καυχησιάρη.

14 Ιανουαρίου 2020

Φύλλα.



[Τρίκαλα, Ληθαίος ποταμός, 11.01.2020 17.43 / 14.01.2020]

Γεωμετρία δειλινού.
Βήματα σε παρόχθιο ύψος.
Πετριχώρ σε πλημμυρίδα.
Κελάρυσμα που ρυθμικά χάνεται
στον ήχο των πεσμένων φύλλων:
Των μενταγιόν, στης γαίας το δέρμα,
Στην αλυσίδα τού νερού.

13 Ιανουαρίου 2020

Μετέωρος.



[Καστράκι Μετεώρων 11.01.2020 00.37

Στου σκοταδιού το ξύπνημα – όχι! αυτό του αφύσικου ανθρώπου – τότε που η σκέψη θάλπεται στου άπειρου τη σκέπη και τα χρώματα τού νου ηττώνται, μόνος, μ’ ένα μικρό φακό και σκόρπιες λάμπες αδύναμες ηλεκτρικές, μένω ασπρόμαυρα να γλύφω σύμβολα που πως κάτι σημαίνουνε θαρρώ.

10 Ιανουαρίου 2020

I taste a liquor never brewed [Emily Dickinson]


Ένα πιοτό γεύομαι που παρασκευάστηκε ποτέ –
Από Βαρέλι με Μαργαριτάρια στολισμένο –
Ούτε όλοι οι Κάδοι στις όχθες τού Ρήνου
Τόσο δεν παράγουν Αλκοόλ!

Μεθυσμένη από Αέρα – είμαι  Εγώ –
Κι απ’ τη δροσιά διεφθαρμένη –
Εκτός ισορροπίας, απ’ τον απέραντο κάτω
Καλοκαιρινό, γαλάζιο ουρανό –

Όταν οι «γαιοκτήμονες» τη μεθυσμένη κυνηγούνε Μέλισσα
Απ’ της όμορφης Δακτυλίτιδας έξω τα χωνοειδή άνθη –
Όταν οι Πεταλούδες απ’ τις σταγόνες τους παραιτούνται –
Εγώ θα συνεχίσω πιότερο να μεθώ!

Μέχρις ότου τα Σεραφείμ με τα χιονισμένα τους Καπέλα –
Κι οι Άγιοι – στα παράθυρα να τρέχουν –
Τη μικρή να δούνε Μπεκρού
Απέναντι στον Ήλιο!


I taste a liquor never brewed –
From Tankards scooped in Pearl –
Not all the Vats upon the Rhine 
Yield such an Alcohol!

Inebriate of Air – am I –
And Debauchee of Dew –
Reeling – thro endless summer days –
From inns of Molten Blue –

When “Landlords” turn the drunken Bee 
Out of the Foxglove’s door –
When Butterflies – renounce their “drams” - 
I shall but drink the more!

Till Seraphs swing their snowy Hats – 
And Saints – to windows run –
To see the little Tippler 
Leaning against the – Sun!



Πηγή πρωτότυπου:  Emily Dickinson - The Complete Poems - No 214.

09 Ιανουαρίου 2020

As the sound of drum calls for my life ... [Seong Sam-mun]


擊鼓催人命 (격고최인명) -둥둥 북소리는 내 생명을 재촉하고,
回頭日欲斜 (회두일욕사) -머리를 돌여 보니 해는 서산으로 넘어 가려고 하는구나
黃泉無客店 (황천무객점) -황천으로 가는 길에는 주막조차 없다는데,
今夜宿誰家 (금야숙수가) -오늘밤은 뉘 집에서 잠을 자고 갈거나


As the sound of drum calls for my life,
I turn my head where sun is about to set.
There is no inn on the way to underworld.
At whose house shall I sleep tonight?


Καθώς του τυμπάνου ο ήχος για τη ζωή μου καλεί,
Το κεφάλι μου στρέφω προς το δύοντα ήλιο.
Στο δρόμο για τον κάτω κόσμο δεν υπάρχει πανδοχείο.
Σε ποιανού σήμερα το σπίτι θα κοιμηθώ;


Απαγγέλθηκε κατά τη μεταφορά του στον τόπο εκτέλεσης του, με τα πόδια του δεμένα σ’ ένα βόδι με σχισμένες τις σάρκες του. Είχε αρνηθεί χάρη, από τον αυτοκράτορα Sejo, με αντάλλαγμα να παραδεχθεί την εξουσία του, εναντίον τού οποίου είχε επαναστατήσει, μαζί με άλλους πέντε υπουργούς (η μαρτυρική εξάδα υπουργών).

Πηγές: wikipedia.org/Seong_Sam-mun και wikipedia.org/Death_poem/Seong_Sam-mun. 

07 Ιανουαρίου 2020

(ρουμπαγιάτ)


Με το που, στο νότο, ο λευκός φονιάς
Ματωμένη σπάθα έβγαλε μεμιάς.
Του ιερού τη γη, βράχου Ουλουρού
Κάρβουνο έκαμε μαύρης ερημιάς.
07.01.2020

06 Ιανουαρίου 2020

[πέντε κρήνες στο βορειοδυτικό Υμηττό 05.01.2020]

Ο Υμηττός ήταν το πρώτο βουνό, το πλησιέστερο εξάλλου, στο οποίο οι κάτοικοι τού λεκανοπεδίου τής Αθήνας κατασκεύασαν υδραγωγεία για τη μεταφορά νερού στην πόλη τής Αθήνας. Πιο γνωστό είναι το υδραγωγείο τού Πεισίστρατου, που ξεκίνησε να κατασκευάζεται περί το 540 π.Χ. και για πολλές δεκαετίες στη συνέχεια επεκτεινόταν. Το υδραγωγείο τού Πεισίστρατου μετέφερε νερό από τις δυτικές πλαγιές τού Υμηττού στην αρχαία Αθήνα. Η αρχαιολογική σκαπάνη έχει αποκαλύψει τμήματά του μεταξύ των οποίων αυτά που εκτίθενται στους σταθμούς τού ΜΕΤΡΟ στο Σύνταγμα και τον Ευαγγελισμό.
Άλλα λιγότερο γνωστά υδραγωγεία κατασκευαστήκανε στις ανατολικές πλαγιές τού Υμηττού, όπως της Χαλιδούς (βρίσκεται κοντά στον Ι.Ν. Αγ. Νικολάου Χαλιδούς στα όρια των δήμων Παιανίας και Κορωπίου) και του Τοχίου (βρίσκεται βορειοδυτικά τής πόλης τού Κορωπίου) για να μεταφέρουνε νερό στις περιοχές των Μεσογείων. Αξίζει να σημειώσουμε ότι αυτό της Χαλιδούς επισκευάστηκε το 1939 και λειτούργησε για μερικά χρόνια.
Πέρα από τα ανωτέρω αρχαία υδραγωγεία στον Υμηττό είχανε κατασκευαστεί πηγάδια (κυρίως στις ανατολικές πλαγιές και πρόποδες του) και κρήνες (κυρίως στις βορειοδυτικές πλαγιές και πρόποδες του).
Στο παρόν παρουσιάζουμε πέντε κρήνες, των νεότερων χρόνων, στις δυτικές πλαγιές τού Υμηττού, από τον Καρέα μέχρι την Αγ. Παρασκευή, 

[στο χάρτη που ακολουθεί, από τη Wikimapia, σημειώνεται η διαδρομή, πήγαιν' έλα, σε δρόμους, δασικούς χωματόδρομους και μονοπάτια, που ακολουθήσαμε το πρωινό τής 05.01.2020, όπου με μπλε κουκίδες σημειώνονται οι κρήνες (πλην του Καρέα)



















]  

εκ των οποίων σήμερα λειτουργούν αδιάλειπτα οι δύο, στη Μονή Καισαριανής και στην Καλοπούλα, αλλά το νερό που παρέχουνε δεν είναι πόσιμο.

Στον Καρέα (στη λεωφόρο Καρέα):


















Στην Ι.Μ. Καισαριανής με την χαρακτηριστική μαρμάρινη κρήνη σε σχήμα κεφαλής κριαριού:


























Στην Καλοπούλα (στον προαύλιο χώρο τού αναψυκτηρίου):


















Στις παρυφές τού Κορακοβουνίου, στη θέση 37°59'04''Ν 23°49'17''Ε. Βρίσκεται κοντά στο δασικό χωματόδρομο, στα 950 περίπου μ. από το σημείο που αυτός ξεκινά / διασταυρώνεται με το δρόμο / προέκταση τής οδού Αναστάσεως (ο οποίος οδηγεί στην κορυφή τού Υμηττού, στο ύψος τού νεκροταφείου Παπάγου, και διατρέχει το βορειοδυτικό, βόρειο και βορειοανατολικό Υμηττό, μέχρις του σημείου, στην περιοχή των Γλυκών Νερών, που συναντιέται με τον άλλο δασικό χωματόδρομο, ο οποίος επίσης διατρέχει το βορειοδυτικό, βόρειο και βορειοανατολικό Υμηττό αλλά σε χαμηλότερο υψόμετρο). Η θέση είναι σχετικά δυσπρόσιτη διότι δεν υπάρχει μονοπάτι προς την κρήνη. Είναι αναμφίβολα η παλαιότερη αλλά δεν βρήκαμε κάποια στοιχεία που να αναφέρουνε πότε κατασκευάστηκε: 


































Στην Αγία Παρασκευή, στο μονοπάτι 12 μεταξύ των εγκαταστάσεων τού Δημόκριτου και του κολεγίου Pierce, ανατολικά τού Κέντρου Κτηνιατρικών Ιδρυμάτων Αθηνών: