Τρία (3) haiku τού Kobayashi Issa [小林 一茶, 15.06.1763 – 05.01.1828]

Even with insects—

some can sing,

some can’t.

μέχρι και στα έντομα 

κάποια τραγουδούν

κάποια δεν μπορούν

The snow is melting

and the village is flooded

with children.

το χιόνι λιώνει

και το χωριό πλημμύρισε

παιδικές φωνές

 

Mosquito at my ear—

does he think

I’m deaf?

κουνούπι στο αφτί μου

μήπως νομίζει

πως είμαι κουφός;

Πηγή (αντίστοιχα): 

poetryfoundation.org/52357, poetryfoundation.org/52353 και poetryfoundation.org/52355.

[στην Πάρνηθα, 26.11.2022]

Στο παρόν παρουσιάζουμε εικόνες από την κυκλική διαδρομή, την οποία ακολουθήσαμε το πρωινό τής 26ης Νοέμβρη 2022, στην Πάρνηθα, στις πλαγιές της, εκατέρωθεν τής όμορφης ρεματιάς «Χούνη» και στην πλαγιά, νότια τής κορυφής «Όρνιο», μεταξύ τής κορυφής «Μπάφι» (με το χώρο αναψυχής και κατάλυμα) και της κορυφής «Αυγό», την οποία διασχίζουν αρκετά μικρά ρέματα που κατάντη εκβάλουνε στο ρέμα τής Χούνης.

Η διαδρομή έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:

Ξεκινήσαμε από το Κιόσκι, που βρίσκεται δίπλα στο δρόμο που έρχεται από τον Ι.Ν. Αγ. Τριάδας, στο σημείο που ο δρόμος διακλαδίζεται σε αυτόν που πάει βόρεια προς «Μπάφι» κλπ και νότια στο Casino, ακολουθώντας το κατηφορικό μονοπάτι προς τη ρεματιά τής Χούνης.

Φτάνοντας κοντά στην κοίτη, αφήσαμε το μονοπάτι που κατεβαίνει τη «Χούνη», προς Θρακομακεδόνες, παίρνοντας αυτό προς τα ανάντη δίπλα της.

Σύντομα το μονοπάτι στρέφεται ανατολικά ανεβαίνοντας την πλαγιά οφιοειδώς προς Φλαμπούρι.

Στο σημείο που έχει υποδειχθεί με αστεράκι, στον ανωτέρω χάρτη, 

...συνεχίσαμε προς τη «δύσκολη διαδρομή», η οποία πάντως δεν παρουσιάζει κάποια ιδιαίτερη δυσκολία εκτός του ότι είναι αρκετά, αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο, ανηφορική και σε κάθε περίπτωση διασχίζεται εύκολα από έναν έμπειρο ορεινό πεζοπόρο. Η επιλογή βασίστηκε στο γεγονός ότι προσφέρει πολύ ωραία θέα.

 

               

Αφού ανεβήκαμε και κάναμε μια μικρή στάση, στο χώρο αναψυχής στο Φλαμπούρι, 

...συνεχίσαμε για λίγο στο δασικό χωματόδρομο βόρεια, τον οποίο αφήσαμε για το πολύ όμορφο μονοπάτι, μες στο πυκνό ελατοδάσος, στην (όπως ήδη αναφέραμε) πλαγιά, νότια τής κορυφής «Όρνιο», μεταξύ τής κορυφής «Μπάφι» (όπου υπάρχει χώρος αναψυχής και κατάλυμα) και της κορυφής «Αυγό», την οποία διασχίζουν αρκετά μικρά ρέματα που κατάντη εκβάλουνε στο ρέμα τής Χούνης.

Επιστρέψαμε κάνοντας έναν μικρό κύκλο κατά μήκος τού μονοπατιού που κινείται κάτω και παράλληλα στο δρόμο προς το «Μπάφι».   

The Lesson [Maya Angelou]

Το Μάθημα

Στα ύστερά μου επιμένω ξανά.

Οι φλέβες καταρρέουν, ανοίγοντας σαν

Μικρές γροθιές κοιμισμένων

Παιδιών.

Μνήμες παλιών τάφων,

Σαπισμένες σάρκες και σκουλήκια

Δεν με πείθουν ν’ αρνηθώ

Την πρόκληση. Τα χρόνια

Και η ψυχρή ήττα ζούνε βαθιά

Στις ρυτίδες τού προσώπου μου.

Τα μάτια μου θαμπώνουν, μα

Στα ύστερά μου επιμένω,

Γιατί αγαπώ τη ζωή!

The Lesson 

I keep on dying again.

Veins collapse, opening like the

Small fists of sleeping

Children.

Memory of old tombs,

Rotting flesh and worms do

Not convince me against

The challenge. The years

And cold defeat live deep in

Lines along my face.

They dull my eyes, yet

I keep on dying,

Because I love to live.

Πηγή: mypoeticside.com.  

Βάκχες [Θανάσης Αθανάσιος]

Βάκχες

1

Τον θύρσο μου στη γη χτυπώ και μέλι αναβλύζει

γηθόσυνα λευκά βυζιά με motörhead βακχεύουν

τον Διόνυσο τον Βρόμιο τον άνακτα δοξάζουν

χρυσόσκονη στα μάγουλα οι σάτυροι αλαλάζουν

2

Πενθέα συ αποκοτιά ετοίμαζες να κάνεις

κι οι βάκχες θύρσο τίναζαν οι βάκχες οι μαινάδες

και στην κορφή του έλατου ανέβηκες ρε δόλιε

μα κάτω ευθύς σαν έπεσες σε πιάσανε οι μαινάδες

σε σκίσανε, σε λιάνισαν στο αίμα σου βαφτήκαν

3

ο Πάνας μας τη σύριγγα τη λύρα ο Ορφέας

αράζει κάπου πέρα κει κι ο Ιησούς ο μύστης

-στα χέρια σου, Αγαύη μου κρατάς ένα λιοντάρι;

-αγρίμι έφερα εγώ για να χαρεί ο Κάδμος

-για κοίτα το καλύτερα και πες μου σαν τι βλέπεις;

-θεέ μου εγώ τον σκότωσα; η μήπως οι αδερφές μου;

-μαζί όλες τον πιάσατε οι σάρκες του κομμάτια 

-αλίμονο η μοίρα μου τι φύλαγε για μένα

-αλίμονο κορούλα μου ο γιος σου ο Πενθέας

σωστά δεν υπολόγισε την δύναμη του Δία

την τάξη τη διασάλευσε αμάρτανε και πάει

Προϋπόθεση [Ντέμης Κωνσταντινίδης]

ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ

Παίρνεις τον ίσκιο σου πολύ στα σοβαρά

αγγίζοντας τα όρια του γελοίου.

Αγαπητέ, θα σου το πω ορθά-κοφτά:

έχεις σύνδρομο μεγαλείου...

Επάσχισες κι επάσχισες να καθιερωθείς,

χωρίς δυο ρίμες να μπορείς να μουτζουρώσεις.

Παρ' όλα αυτά, παντού δηλώνεις ποιητής:

σ' εγκαίνια, σουαρέ και συγκεντρώσεις...

Μα αν ήξερες τι προϋπόθεση φριχτή

γεννά του ποιητή την ιδιοσυστασία,

πόση ορφάνια, πόση μοναξιά

και πόση δαγκωμένη απελπισία...

Θα το σκεφτόσουν δυο φορές πριν να το ειπής―

"απεταξάμην!" και αμέσως το σταυρό σου.

Δε θα βασάνιζες τις λέξεις ευτυχής

μες στο μακάριο ύπνο, το γλυκό σου...

[το παλιό μηχάνημα κοπής εισιτηρίων επιβατών, στο "Τρένο στο Ρουφ"]

Στο σημερινό σταθμό τού προαστιακού τρένου, στο Ρουφ, βρίσκονται εννιά (9) παλιά βαγόνια τρένου μεταξύ των οποίων ένα αυθεντικό Wagon Restaurant τού Orient Express, που κατασκευάστηκε το 1924 και μια ατμομηχανή τύπου Breda, που κατασκευάστηκε το 1947. Στα ανακαινισμένα βαγόνια λειτουργούνε τα τελευταία 25 χρόνια σκηνές, θεατρική και μουσική, εστιατόριο, φουαγιέ και μπαρ.

Ο λόγος πάντως που με οδήγησε να κάνω τη σημερινή ανάρτηση ήτανε το αυθεντικό μηχάνημα κοπής εισιτηρίων τού τρένου, που είναι τοποθετημένο, ως διακοσμητικό, δίπλα στο χώρο υποδοχής / ταμείο τού χώρου, στο Wagon Bar.

        

[στη ρεματιά τής Αλογόπετρας, στην Πάρνηθα, 21.11.2022]

Στο παρόν παρουσιάζονται εικόνες από τη διαδρομή, την οποία ακολούθησα, στη ρεματιά τής Αλογόπετρας, στην Πάρνηθα. Αφορούνε κυρίως μερικές από τις πολλές διάσπαρτες σπηλιές, που βρίσκονται στις κακοτράχαλες πλαγιές της και από ένα σημείο (στη θέση 38°06’58’’N 23°40’24’’E) ανατολικά τής εξόδου τής ρεματιάς, λίγες εκατοντάδες μέτρα δυτικά από τη Μονή Αγ. Κυπριανού και Ιουστίνης, όπου επίσης (σ.σ. πέρα δηλαδή από τη γνωστή θέση 38°07’21’’N 23°39’41’’E) έχει βγει στην επιφάνεια το περίφημο ρήγμα τής Πάρνηθας, που έδωσε το σεισμό τής 07.09.1999. Για τη θέση, του παρόντος, όμως δεν έχω βρει πληροφορίες στο διαδίκτυο.

Η διαδρομή ξεκίνησε από το τέρμα τής οδού Θρασύλλου και έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia που ακολουθεί. Στο δεύτερο, τρισδιάστατο χάρτη, από το Google Maps, έχουν σημειωθεί, σε κύκλο, οι περιοχές με τις σπηλιές από τις οποίες λήφθηκαν εικόνες, και η διαδρομή που ακολουθήθηκε, με λευκή γραμμή.

Στη δεύτερη εικόνα, πάνω στο βράχο, στο νότιο μέρος τής Αλογόπετρας, διακρίνεται μια σπηλιά, για την οποία η πρόσβαση απαιτεί ικανότητες και εξοπλισμό για αναρρίχηση ή καταρρίχηση.

Ακολουθούν εικόνες από τη δυτική μεριά τής ρεματιάς τής Αλογόπετρας, στην οποία υπάρχουν αναρριχητικά πεδία.

Κατόπιν ακολούθησα το μονοπάτι όπως γυρίζει από την ανατολική πλαγιά.

Ακολουθούν εικόνες από τις σπηλιές και τα βραχοσκεπή της περιοχής, η οποία διακρίνεται στην πρώτη εικόνα, ψηλά στην πλαγιά. Το ανέβασμα έγινε σε κακοτράχαλη πλαγιά, εκτός μονοπατιού και ήταν αρκετά επίπονο.

Ακολουθούν εικόνες από τη σπηλιά και το εντυπωσιακό βραχοσκεπές, το οποίο διακρίνεται στην πρώτη εικόνα, η οποία είχε ληφθεί από την απέναντι πλαγιά.

Συνέχισα ανατολικά, στο σηματοδοτημένο μονοπάτι...

...και σύντομα βρέθηκα στο σημείο, στη θέση 38°06’58’’N 23°40’24’’E, όπου υπάρχει πλατιά σχισμή στο βράχο, η οποία εκτιμώ ότι σχετίζεται με το ρήγμα τής Πάρνηθας, το οποίο έδωσε το σεισμό τής 07.09.1999.

Το μονοπάτι φτάνει στο χώρο τής Μονής Αγ. Κυπριανού και Ιουστίνης.

Από εκεί γύρισα μέσω της διαδρομής που έχει σημειωθεί στον ανωτέρω χάρτη από τη wikimapia.

Ακολουθούν εικόνες από τις σπηλιές που βρίσκονται στην πορεία τού ρέματος, στη βάση γκρεμού, από όπου, πάνω στην κοίτη του ρέματος, ξεκινά χωματόδρομος που βγαίνει στον ασφαλτόδρομο. Να σημειώσω ότι η πρώτη εικόνα λήφθηκε από πάνω, από τον γκρεμό. Τέλος πως στην πιο μεγάλη από τις σπηλιές υπάρχει μισογκρεμισμένο τοιχίο τμήμα παλαιότερης κατασκευής ή για διαχωριστικό.