I stole them from a Bee [Emily Dickinson]

Τα ‘κλεψα από μια Μέλισσα –

Εξαιτίας – Εσένα –

Γλυκιά δικαιολογία – *

Με συγχώρεσε! **

I stole them from a Bee –

Because – Thee – 

Sweet plea – 

He pardoned me!

200

*το παιχνίδι με τις λέξεις plea (δικαιολογία) και pea (αρακάς – εδώ βεβαίως υπονοούνται τα άνθη τού αρακά τα οποία έκλεψε/ στέρησε από τη μέλισσα), είναι αδύνατο να φανεί στη μετάφραση.

**η συγχώρεση φυσικά δόθηκε από τη μέλισσα. Με το “he” προσωποποιείται η μέλισσα αλλά στη μετάφραση, αν έμπαινε το «αυτός», θα μπέρδευε.

[στο όρος Αιγάλεω, 28.11.2023]

Στο παρόν παρουσιάζονται λίγες εικόνες από μια εύκολη διαδρομή στις βόρειες παρυφές τού όρους Αιγάλεω, η οποία έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia και είχε σημείο εκκίνησης και αφετηρίας την αρχή τού δασικού χωματόδρομου μπροστά στα ιδ. εκπ/τήρια Νέα Παιδεία, στο Σκαραμαγκά:

Ανά καιρούς έχουνε παρουσιαστεί εικόνες, στο παρόν ιστολόγιο, από σημεία της και οι εικόνες που ακολουθούν αφορούν ενδιαφέροντα σημεία, από τα οποία δεν έχουνε παρουσιαστεί εικόνες. Συγκεκριμένα από:

-το χώρο μιας παλιάς στάνης, στη θέση 38°00’25’’N 23°37’02’’E, όπου στα όριά της, διακρίνονται ερείπια παλιού τετραγωνισμένου χτίσματος, φτιαγμένου με ξερολιθιά. Αρχαίος ή μεσαιωνικός πύργος ή παλιά αγροικία; Στην περίπτωση πάντως που θα ήτανε πύργος, τα δομικά υλικά, με τα οποία θα φτιάχτηκε η στάνη θα προερχόντουσαν από αυτόν.:

-τέσσερα μικρά κυκλικά οχυρωματικά έργα, στη θέση 38°00’42’’N 23°37’30’’E, τα οποία οριακά θα χωρούσανε δύο άτομα (οπλισμένα), κάτι που σημαίνει πως θα πρόκειται για σύγχρονες, των τελευταίων 200 χρόνων, κατασκευές. Ταμπούρια από τα χρόνια τού αγώνα ή το πιθανότερο ενέδρες εποχής Β’ΠΠ και εμφύλιου.:

-το σημείο που το μονοπάτι, κατεβαίνοντας βόρεια, συναντά την (εμπορική) σιδηροδρομική γραμμή: Ικόνιο – Σταθμός Εμπορευματοκιβωτίων Ασπροπύργου (στο σταθμό Προαστιακού):

-το Μνημείο στο σημείο που εκτελέστηκε ο Νίκος Πλουμπίδης, παραμονές Δεκαπενταύγουστου, την 14.08.1954, προς τιμή του.:

-ερειπωμένες, περιτειχισμένες με τσιμεντότουβλα, εγκαταστάσεις, δυτικά τής δεξαμενής τής ΕΥΔΑΠ. Εκεί το μονοπάτι κινείται σε μπαζωμένο χώρο, δίπλα στην Ε.Ο. Αθηνών Κορίνθου.:

-το λόφο, νότια τού οικισμού Αφαία, στην απέναντι πλευρά τής Ε.Ο. Αθηνών Κορίνθου, με δεσπόζουσα στρατηγική θέση. Μάλιστα, απέναντι, είχε επισημανθεί στο παρόν ιστολόγιο η θέση αρχαίου πύργου / φρυκτωρίας (βλέπε τη 2η εικόνα κατωτέρω). Θεωρώ δε απίθανο να μην υπήρχε, στα αρχαία ή / ή και τα μεσαιωνικά χρόνια, και στο λόφο αυτό κάποιο μικρό οχυρό σχετιζόμενο με το απέναντι για τον καλύτερο έλεγχο τής Ιεράς Οδού, η οποία περνούσε από κάτω τους, μεταξύ των θέσεών τους.:   

-την προεξοχή βράχου, με κολονάκι τής ΓΥΣ, ακριβώς πάνω από το χώρο με μαντριά, πιθανόν μικρά οχυρωματικά έργα εποχής Β’ΠΠ και μια παλιά προβιομηχανική παραδοσιακή ασβεστοκάμινο.:

(σ.σ. η επιστροφή από εκεί κατεβαίνοντας από περάσματα, από όπου ήταν εφικτό, το βράχο είναι σχετικά δύσκολη.)

Ένα (1) haiku τού Kobayashi Issa [小林 一茶, 15.06.1763 – 05.01.1828]

in her cave the demon sleeps--

from morning on

autumn's last day

στη σπηλιά της η δαιμόνισσα κοιμάται *

από το πρωί

τελευταία μέρα τού φθινοπώρου

Πηγή: haikuguy.com. 

* πρόκειται για το θηλυκό δαίμονα «Momiji», που σημαίνει: «Φθινοπωρινά Φύλλα» ή «(το) Φθινόπωρο Φεύγει». Διαβάζοντάς το, και με δεδομένη την πληροφορία για το όνομα τής δαιμόνισσας, η εικόνα που μου σχηματίζεται μέσα μου είναι μιας αφύσικα ζεστής μέρας για τελευταία μέρα Φθινοπώρου. Ο μεταφραστής στα αγγλικά, David G. Lanoue, αναφέρει ότι το συγκεκριμένο haiku είχε τίτλο «Όρος Togakushi», το οποίο είναι βουνό στην επαρχία Shinano (πρόκειται για τη σημερινή Νομαρχία Nagano), το γενέθλιο τόπο τού Issa. Στο εν λόγω όρος, ο μύθος αναφέρει πως, ζει μια δαιμόνισσα, η Momiji. Ο μεταφραστής στα αγγλικά αναφέρει πως ο Issa εννοούσε ότι, τέλη φθινοπώρου, ακόμα και η δαιμόνισσα, σταμάτησε να ταξιδεύει και κοιμάται στη σπηλιά της.

Μια, στη φόρμα τού χαϊκού, ποιητική απόπειρα, εμπνευσμένη από τα ανωτέρω και την αρχαία ελληνική μυθολογία – εν προκειμένω με αναφορά στις νύμφες Ορεάδες, οι οποίες κατοικούσανε στα όρη, τα οποία προστάτευαν, η λατρεία τους γινότανε μες σε σπηλιές και συνδεόντουσαν με τη θεά Αρτέμιδα και τα συλλογικά τους ονόματα προερχόντουσαν από το όνομα τού όρους στο οποίο διέμεναν (όπως Κιθαιρωνίδες, Ελικωνιάδες, Δικταίες, κ.λπ. – πιο γνωστές ήταν οι Οινώνη, η οποία διέμενε στο όρος Ίδη τής Τρωάδας, η Βριτομάρτις, η Ηχώ, η Κυλλήνη, η Κυνοσούρα, η Πιτύς κ.λπ.) – είναι:   

η Ορεάδα

κοιμάται στη σπηλιά της –

αύριο «Χιονιάς» **

** Χιονιάς: παρατσούκλι τού Δεκέμβρη.

Ύμνος στο Θεό [Berthold Brecht, μετ. Μάριος Πλωρίτης]

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟ ΘΕΟ

1

Βαθιά στις σκοτεινές κοιλάδες πεθαίνουνε οι πεινασμένοι.

Αλλά εσύ τους δείχνεις το ψωμί, και τους αφήνεις να πεθάνουν.  

Εσύ έχεις θρονιαστεί αιώνιος κι αόρατος

κι αστράφτεις ανελέητος πάνω απ’ το αιώνιο Σχέδιό σου.

2

Άφησες να πεθάνουνε οι νέοι κι οι χαροκόποι

μα αυτούς που θ έ λ α ν να πεθάνουν, δ ε ν τους άφησες...

Πολλοί από κείνους που τώρα έχουν σαπίσει

πιστεύανε σε σένα, και πεθάναν γεμάτοι εμπιστοσύνη.

3

Άφησες τους φτωχούς φτωχοί να μείνουνε χρόνια και χρόνια  

γιατί ήτανε οι πόθοι τους πιο όμορφοι απ’ τον Παράδεισό σου.

Πεθάνανε, αλίμονο, πριν δουν το φως σου

πεθάνανε μακάριοι, όμως — και σαπίσαν παρευθύς.

4

Λένε πολλοί πως δεν υπάχεις και τόσο το καλύτερο.

Μα πώς μπορεί να μην υπάρχει α υ τ ό που μπορεί έ τ σ ι να ξεγελά;

Αφού τόσοι και τόσοι ζούνε από σένα και δε μπορούν χωρίς εσένα να πεθάνουν —

πες μου, τι σημασία έχει — τ’ ότι δεν υπάρχεις;

[στο όρος Αγριλίκι, 25.11.2023]

(αναθεώρηση κειμένου 29.11.2023)

Στο παρόν παρουσιάζονται εικόνες από τη διαδρομή, την οποία ακολούθησα το πρωινό της 25ης Νοέμβρη 2023, στο όρος Αγριλίκι και η οποία έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:

Αφετηρία και κατάληξη ήτανε ο χώρος μπροστά στο δημοτικό αμαξοστάσιο Νέας Μάκρης. 

Μετά από λίγες εκατοντάδες μέτρα, άφησα το δασικό χωματόδρομο και ακολούθησα ένα υποτυπώδες μονοπάτι προς ένα βάραθρο. Η είσοδός του, η οποία βρίσκεται δίπλα σε ένα κούκο (διακρίνεται στη δεύτερη φωτογραφία) είναι στενή για να χωρέσει κάποιος, αλλά εμφανής, χωμένη στην πυκνή χαμηλή βλάστηση, και επικίνδυνη για ατύχημα αν δεν την προσέξεις και γλιστρήσει το πόδι σου μέσα:

Από εκεί συνέχισα εκτός μονοπατιού – η διαδρομή στο βραχώδες καρστικό πεδίο δεν παρουσιάζει ιδιαίτερη δυσκολία αλλά απαιτεί προσοχή – προς την πεπλατυσμένη κορυφή «Πετρωτή», η οποία περνά από δύο λιθοσωρούς, φτιαγμένους από ορειβάτες.

-ο νοτιότερος (στο video διακρίνονται μεταξύ άλλων με τη σειρά: η Πεντέλη, το Διονυσοβούνι, η Πάρνηθα, το όρος Σκάρπα, οριακά ο βορειότερος λιθοσωρός και η πεπλατυσμένη κορυφή «Πετρωτή», η κορυφή τού Αγριλικίου, η κορυφή «Καληγιάννη», ο νότιος Ευβοϊκός κόλπος και η Νέα Μάκρη και το Μικρό Αγριλίκι): 

-ο βορειότερος:

-η κορυφή «Πετρωτή» με τα χτυπημένα από κεραυνό πεύκα:

Κατόπιν συνέχισα στο υποτυπώδες μονοπάτι μέχρι το δασικό χωματόδρομο και φτάνοντας εκεί κατευθύνθηκα βορειοδυτικά.

-στην επόμενη διακρίνονται, από αριστερά προς τα δεξιά: το όρος Σκάρπα, η κορυφή, στα 452 μ. υψόμετρο, προς την οποία κατευθυνόμουν, που βρίσκεται βόρεια τής κορυφής «Πτετρωτή» και η κορυφή του Αγριλικίου:

-στην επόμενη μεταξύ άλλων, σε πρώτο πλάνο η ανωτέρω κορυφή στα 452 μ. υψόμετρο:

-η σύντομη, σε βατό καρστικό πεδίο, διαδρομή από το δασικό χωματόδρομο μέχρι και την υπόψη κορυφή:

-τέλος από την είσοδο τού «Όμορφου Σπηλαίου Αγριλικίου», στο οποίο για να κατέβεις απαιτείται ο κατάλληλος εξοπλισμός και πάντα με έμπειρη ομάδα. Η είσοδός του βρίσκεται μες σε πυκνή χαμηλή βλάστηση, πάνω σε μονοπάτι, μετά από μια κλειστή κάτω δεξιά στροφή. Θέλει προσοχή διότι αν δεν τη δεις και γλιστρήσεις κινδυνεύεις να πέσεις μέσα της σε κενό βάθους αρκετών μέτρων.  

Προηγούμενες αναρτήσεις για το Αγριλίκι:

05.10.2019 - αρχαία οχύρωση - εξωκκλήσι Αγ. Μαρίνας

07.11.2021 - κορυφή

13.11.2021 - ρεματιά Ραπεντώσας

26.12.2021 - κορυφή Καληγιάννη.

Δυο τραγούδια των Navaho

SONG OF THE RAIN CHANT

Far as man can see,

Comes the rain,

Comes the rain with me.

From the Rain-Mount,

Rain-Mount far away,

Comes the rain,

Comes the rain with me.

’Mid the lightnings,

’Mid the lightning zigzag,

’Mid the lightning flashing,

Comes the rain,

Comes the rain with me.

’Mid the swallows,

’Mid the swallows blue

Chirping glad together,

Comes the rain,

Comes the rain with me.

Through the pollen,

Through the pollen blest,

All in pollen hidden

Comes the rain,

Comes the rain with me.

Far as man can see,

Comes the rain,

Comes the rain with me.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΨΑΛΜΟΥ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ

Μακριά όσο μπορεί ο άνθρωπος να δει,

Έρχεται η βροχή,

Έρχεται η βροχή με μένα.

Απ’ το Βουνό τής Βροχής,

Το μακρινό Βουνό τής Βροχής,

Έρχεται η βροχή,

Έρχεται η βροχή με μένα.

Εν μέσω αστραπών,

Εν μέσω κεραυνών ζικζαγκωτών,

Εν μέσω εκτυφλωτικών αναλαμπών,

Έρχεται η βροχή,

Έρχεται η βροχή με μένα.

Με τα χελιδόνια,

Με τα μπλε χελιδόνια,*

Που χαρούμενα τσιτσιρίζουνε μαζί

Έρχεται η βροχή,

Έρχεται η βροχή με μένα.

Μέσ’ από τη γύρη,

Μέσ’ από την ευλογημένη γύρη,

Μες στη γύρη ολόκληρη κρυμμένη

Έρχεται η βροχή,

Έρχεται η βροχή με μένα.

Μακριά όσο μπορεί ο άνθρωπος να δει,

Έρχεται η βροχή,

Έρχεται η βροχή με μένα.

*υποθέτω θα αναφέρεται στο  Tree swallow (wikipedia.org) και προφανώς όχι στο Blue swallow (wikipedia.org), το οποίο βρίσκεται μόνο σε περιοχές τής νότιας και της κεντρικής Αφρικής. 

THE VOICE THAT BEAUTIFIES THE LAND

I

The voice that beautifies the land!

The voice above,

The voice of the thunder,

Among the dark clouds

Again and again it sounds,

The voice that beautifies the land.

II

The voice that beautifies the land!

The voice below,

The voice of the grasshopper,

Among the flowers and grasses

Again and again it sounds,

The voice that beautifies the land.

Η ΦΩΝΗ ΠΟΥ ΟΜΟΡΦΑΙΝΕΙ ΤΗ ΓΗ

Ι

Η φωνή που ομορφαίνει τη γη!

Η φωνή από πάνω,

Η φωνή τής βροντής,

Στα μαύρα σύννεφα ανάμεσα,

Ακούγεται ξανά και ξανά,

Η φωνή που ομορφαίνει τη γη.

ΙΙ

Η φωνή που ομορφαίνει τη γη!

Η φωνή από κάτω,

Η φωνή τής ακρίδας,

Στα λουλούδια και τα χορτάρια ανάμεσα,

Ακούγεται ξανά και ξανά,

Η φωνή που ομορφαίνει τη γη.

Πηγή: gutenberg.org.

[στον Υμηττό, 23.11.2023]

Αν μπορώ να πω κάτι για αυτό το υπέροχο βουνό, τον Υμηττό, είναι πως όσες φορές και αν περπατήσεις πάνω του, σε όσες ζωές και αν σου δίνονταν, πάντα θα υπάρχει κάτι, κάτι όμορφο, να πρωτο-προσέξεις.

Αυτό ακριβώς συνέβη και στη σύντομη διαδρομή, την οποία ακολούθησα το πρωινό τής 23ης Νοέμβρη 2023 και η οποία έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:

Ας μην μακρηγορούμε:

-το πρώτο από τα ερείπια δυο ακόμα παλιών παραδοσιακών προβιομηχανικών ασβεστοκάμινων στον Υμηττό, στη θέση 37°57’18’’N 23°46’46’’E, λίγες δεκάδες μέτρα από τα γηπεδάκια και το χώρο στάθμευσης στον «Κουταλά» (φτάνοντας πλέον τα οκτώ (8) μετά το προ διετίας εκδοθέν λεύκωμα με πενήντα πέντε {55) παραδοσιακά προβιομηχανικά ασβεστοκάμινα, το οποίο αφορούσε στους ορεινούς όγκους Πεντέλης, Υμηττού και του Αιγάλεω και του Ποικίλου, εκατέρωθεν τής Ιεράς Οδού.):

-μια ημίεργη κολόνα, που στέκει εκεί, στο χώρο των αρχαίων λατομείων Κουταλά, μισοβυθισμένη στο χώμα, κάπου 2.500 χρόνια! [σ.σ. η εν λόγω αρχαία κολόνα, που δεν ενσωματώθηκε ποτέ σε κάποιο αρχαίο κτίσμα, ήταν ο αρχικός στόχος τής παρούσας σύντομης περιήγησης, για την ύπαρξή τής οποίας γνώριζα από συζήτηση με τον κ. Δημήτρη Μανιό, της Περιπατητικής Ομάδας Υμηττού (Π.Ο.Υ)]:

-------------------------------------

-το δεύτερο παλιό παραδοσιακό προβιομηχανικό ασβεστοκάμινο, που συνάντησα, ή για να είμαι ειλικρινής πρόσεξα, αφού έχω περάσει και άλλες φορές από τα συγκεκριμένα σημεία, στη θέση 37°57’18’’N 23°46’46’’E:

-και τις εισόδους στοών παλιών μεταλλείων, που δεν προχώρησαν και έχουν μείνει ως σπηλίτσες υπόσκαφα διαμορφωμένες: 

ΥΓ. Όσον αφορά την ανωτέρω ημίεργη κολόνα, να θυμίσουμε πως λίγο παραπάνω, στον ίδιο ευρύτερο χώρο, υπάρχουν ημίεργα αρχαία μάρμαρα ενώ, στον ανατολικό Υμηττό, στο λόφο Πρ. Ηλία Κορωπίου οι ημίεργες κολόνες στο ρωμαϊκής εποχής λατομείο.