[στο σπήλαιο Ερμή, στη Ζήρεια, 27.04.2024]

Κατεβαίνοντας από την κορυφή τής Ζήρειας, φτάνοντας στα ανάντη τού μονοπατιού «Πόρτες» ή «Λούκι», δεν το κατεβήκαμε αλλά συνεχίσαμε ανατολικά, στο μονοπάτι, σηματοδοτημένο, το οποίο στην αρχή θέλει λίγο ψάξιμο πού ξεκινά. Το μονοπάτι αυτό κατεβαίνει στο δασικό χωματόδρομο, που βόρεια πάει/ έρχεται προς/ από «Πουλιού Όχθο». Πλησιάζοντας τον εν λόγω χωματόδρομο, διασχίζει ένα δάσος υπεραιωνόβιων ελάτων, το οποίο κατόπιν διασχίζεται και από το δασικό χωματόδρομο.

Κατεβαίνοντας στον δασικό χωματόδρομο [σ.σ. ο οποίος ξεκινά βόρεια από το Χ/Κ Ζήρειας, στο Οροπέδιο, στρίβει ανατολικά, περνά κοντά από το Σπήλαιο Ερμή, στρίβει νότια και διασχίζει την περιοχή «Πουλού Όχθο» και νοτιότερα διακλαδίζεται σε διάφορους χωματόδρομους: προς το «Σημείο», βόρεια τής κορυφής τής (Μεγάλης) Ζήρειας, προς τα χωριά Γκούρα Κορινθίας (δυτικά) και Κυλλήνη (ανατολικά στις νοτιοανατολικές παρυφές τής Μικρής Ζήρειας) κ.λπ…

…κινηθήκαμε βόρεια…

-στην εικόνα που ακολουθεί: εξαιρετική θέα τής Μικρής Ζήρειας από δυτικά:

-…μέχρι του σημείου που διακλαδίζεται σε έναν δυτικά / αριστερά προς το Χ/Κ Ζήρειας και αυτόν, λίγων εκατοντάδων μέτρων, τον οποίο ακολουθήσαμε, ανατολικά, ο οποίος σταματά στο ύψος τού μονοπατιού που ανεβαίνει από το Χ/Κ Ζήρειας στο Σπήλαιο Ερμή. Εκεί συνεχίσαμε στο μονοπάτι βόρεια το οποίο λίγες δεκάδες μέτρα μετά στρίβει…

 

…κατεβαίνοντας οφιοειδώς την απόκρημνη πλαγιά πάνω από την είσοδο τού Σπηλαίου Ερμή, που δεσπόζει της ρεματιάς Φλαμπουρίτσα ...

 

...μέχρι την είσοδό του, στα 1.660 μ. υψόμετρο (σύμφωνα με το topoguide).

Ακολουθούν εικόνες από το χώρο μετά την είσοδο και τον πρώτο θάλαμο με ενδιαφέροντα διάκοσμο, όπου κατεβαίνει κανείς σε ένα πολύ επικλινές και γλιστερό δάπεδο (κυρίως από την υγρασία λόγω των πολλών ενεργών σταγονορροών) με τη βοήθεια σχοινιών και καλού φακού.

Από εκεί και κάτω, όπου υπάρχει εντυπωσιακός διάκοσμος, συνίσταται με κατάλληλο σχοινί που θα φέρει ο επισκέπτης και θα στερεώσει στο υπάρχον ή σε στήριγμα / βίδα από αυτά που είδαμε στο εσωτερικό τού σπηλαίου. Σε κάθε περίπτωση μόνον από οργανωμένη έμπειρη ομάδα.

-στις τρεις επόμενες διακρίνονται δύο κάθετοι είσοδοι, στο βάθος τού πρώτου θαλάμου, προς τους θαλάμους παρακάτω:

-η είσοδος, του σπηλαίου, ανεβαίνοντας: 

Επιστρέφοντας πήραμε το μονοπάτι προς το Χ/Κ Ζήρειας, στο Οροπέδιο. Στη θέση 37°56’31’’N 22°25’45’’E συναντήσαμε ένα μικρό απηλαιοβάραθρο.  

        

Ενδεικτικές πληροφορίες:

odysseus.culture.gr: 

Το σπήλαιο Ερμή βρίσκεται σε υψόμετρο 1700 περίπου μ. επάνω από το οροπέδιο της Ζήρειας. Είναι σπηλαιοβάραθρο, μήκους περίπου 100 μ. και βάθους 70 μ. Το σπήλαιο έχει συνδεθεί μυθολογικά με τη γέννηση του Ερμή και δεν αποκλείεται να χρησιμοποιήθηκε ως χώρος λατρείας κατά τους ιστορικούς χρόνους. Η μορφολογία του σπηλαίου καθιστά προβληματική την αρχαιολογική έρευνα. Ένας μικρός, όμως, αριθμός αρχαίων αντικειμένων ενισχύουν αυτή την άποψη, καθώς ανάλογα ευρήματα απαντούν και σε άλλους λατρευτικούς χώρους της Κορινθίας.

e-ziria.gr: 

Το περίφημο σπήλαιο «του Ερμή» βρίσκεται στην Ζήρεια, στην ανατολική πλαγιά του βουνού, χαμηλότερα από το οροπέδιο της Φλαμπουρίτσας (σ.σ. αυτό δεν είναι σωστό αφού η είσοδος τού σπηλαίου βρίσκεται στα 1.660 μ. υψόμετρο και το οροπέδιο Φλαμπουρίτσα κάτω από τα 1.400 μ.), σε υψόμετρο 1700 μέτρα, περίπου.

Από τα αρχαιότατα, ήδη, χρόνια, λατρευόταν σ’ αυτό ο θεός Ερμής και οι αρχαίοι πρόγονοί μας κατέφθαναν εκεί για να ζητήσουν την βοήθειά του, αφιερώνοντας συγχρόνως τα αναθήματά τους (τα σημερινά «τάματα») σ’ αυτόν.

Σ’ αυτό ακριβώς το σπήλαιο, κατά την μυθολογία μας, ο Ερμής έκρυψε τις αθάνατες αγελάδες που είχε κλέψει από τον αδελφό του τον Απόλλωνα!

Πρόκειται για αρκετά μεγάλο σπήλαιο, διανοιγμένο ολόκληρο κατωφερικά, με 6-7 αλλεπάλληλες αίθουσες – θαλάμους καταστόλιστους από ογκωδέστατα σταλακτιτικά-σταλαγμιτικά συγκροτήματα, απόδειξη της, εκατομμυρίων ετών, «ηλικίας» του.

Δυστυχώς, τα τελευταία, κυρίως, χρόνια, με την αύξηση των ανεξέλεγκτων επισκεπτών του σπηλαίου, γίνονται αρκετοί βανδαλισμοί στο εσωτερικό του (σπάσιμο σταλακτιτών, γράψιμο ονομάτων κλπ πάνω στους αιωνόβιους σταλαγμίτες του), με αποτέλεσμα την αργή, αλλά σταθερή καταστροφή του πανέμορφου αυτού υπόγειου παλατιού (..).

korinthiakos.info. 

Στην περιοχή της Ζήριας, στη δυτική πλευρά της χαράδρας Φλαμπουρίτσα και σε υψόμετρο περίπου 1.700μ. βρίσκεται το Σπήλαιο του Ερμή. Σε τούτη την απόκρημνη σπηλιά τοποθετεί η μυθολογία τη γέννηση του θεού Ερμή αλλά και τα πρώτα κατορθώματα του. Εδώ κατέφυγαν ο Δίας και η νύμφη Μαία, κόρη του Άτλαντα και η ομορφότερη από τις Πλειάδες, για να χαρούν τον έρωτα τους κρυφά από την Ήρα. Καρπός της «σκανταλιάς» του πατέρα των θεών, ο Ερμής.

[…]

Στα έγκατα του σπηλαίου λοιπόν κατά τη μυθολογία γεννήθηκε ο Ερμής, γιός του Δία και της Μαίας. Η μυθική εξιστόρηση πιθανόν να εξηγεί ότι λειτουργούσε σαν χώρος λατρείας κατά τους ιστορικούς χρόνους. Η μορφολογία του καθιστά προβληματική την αρχαιολογική έρευνα, όμως ο μικρός αριθμός αρχαίων αντικειμένων ενισχύουν αυτή την άποψη, καθώς ανάλογα ευρήματα συναντάμε και σε άλλους λατρευτικούς χώρους της Κορινθίας.

Πρόκειται για καθοδικό σπήλαιο ηλικίας εκατομμυρίων ετών, μήκους περίπου 100 μ. και βάθους 70 μ, για την κατάβαση του οποίου χρειάζεται ειδικός εξοπλισμός. Έχει έκταση περίπου 1.200 τ.μ. και περιλαμβάνει αλλεπάλληλους θαλάμους, συνολικά 8, με πλούσιο διάκοσμο από ογκώδη συγκροτήματα σταλακτικών-σταλαγμιτών. Όλα συναινούν στη μεγάλη ηλικία του. Σημαντική είναι η παρουσία νυχτερίδων στο εσωτερικό του, μεταξύ των οποίων και είδη που απειλούνται με εξαφάνιση.

Εδώ φύτρωνε και το Μώλη, το μυθικό χόρτο με τις μαγικές ιδιότητες που έδωσε ο Ερμής στον Οδυσσέα για να προστατευθεί από τα μάγια της Κίρκης. 

"άγγελοι δύο" [Θωμαή Ζορμπάκη]

"άγγελοι δύο"

λευκό μου, είτε σαν λουλούδι

είτε σαν φεγγάρι, αγάπησα και τα δύο

αγνή η ομορφιά της φωνής

μ' ένα κάλεσμα θα βρεις μικρό ακρογιάλι

στην αγκαλιά του δειλινού, τραγούδησέ μου

μάγεμα της Άνοιξης τα χρώματα

Ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Γιώργος Μούτσιος

[στην κορυφή τής Ζήρειας ή Κυλλήνη , 27.04.2024]

Το ανέβασμα στην κορυφή τού όρους  Ζήρεια ή Κυλλήνη, στα 2.375 μ., στην Κορινθία, του δεύτερου ψηλότερου στην Πελοπόννησο μετά τον Ταΰγετο (2.405 μ.), ξεκινώντας από το Χ/Κ Κέντρο, στο οροπέδιο, στα 1.500 μ., προσφέρει μια απολαυστική ανάβαση σε ένα αλπικό τοπίο, με υπέροχη θέα όταν οι καιρικές συνθήκες το επιτρέπουν. Περισσότερο συνηθισμένη διαδρομή για χειμερινή ορειβασία στο χιόνι και όχι για ανάβαση τους καλοκαιρινούς μήνες, λόγω τής αδιάλειπτης έκθεσης στον ήλιο για πολλές ώρες, προσφέρεται και την Άνοιξη ανεξάρτητα έκτασης χιονοκάλυψης, που φέτος είναι πολύ λίγη.
Το πρωινό τής Κυριακής 27.04.2024, ξεκινήσαμε με το φίλο Χρήστο Καραμήτσο, την εν λόγω ανάβαση σε καιρικές συνθήκες λες και ήτανε συμφωνημένες! Χρειαστήκαμε, με τις στάσεις για ξεκούραση, τρεις ώρες και είκοσι λεπτά για το ανέβασμα. Το μόνο τίμημα ήταν ο περιορισμός τού ορίζοντα ορατότητας. Σε ιδανικές συνθήκες ορατότητας, μεταξύ άλλων, εκτός των μεγάλων ορεινών όγκων τής απέναντι πλευράς τού κορινθιακού κόλπου (Γκιώνα, Βαρδούσια, Παρνασσός και Ελικώνας), νότια στο βάθος διακρίνεται ο Ταΰγετος, ανατολικά στο βάθος οι ψηλότεροι ορεινοί όγκοι τής αττικής (Πάρνηθα, Κιθαιρώνας, Γεράνεια, Πατέρας, Πεντέλη και Υμηττός) μέχρι πέρα το Αιγαίο κ.λπ.
Η διαδρομή την οποία ακολουθήσαμε έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:

Ακολουθούν εικόνες από τη διαδρομή:
-η κορυφή τής Μεγάλης Ζήρειας από ανατολικά, πηγαίνοντας προς το επικλινές μονοπάτι «Πόρτες» ή «Λούκι»:

-στο μονοπάτι «Πόρτες» ή «Λούκι», που περνά δίπλα από το Β’ Καταφύγιο:

-εδώ, βγαίνοντας από το προηγούμενο μονοπάτι, στραφήκαμε δυτικά / βορειοδυτικά, ακολουθώντας ένα πιο βατό χαλαρό μονοπάτι σ’ ένα τοπίο καταπράσινο από τα χαμηλά χορτάρια τής εποχής:

-η θέα προς τα νότια:

-συνεχίζοντας στο μονοπάτι:

-στην επόμενη στο βάθος η Μικρή Ζήρεια:

-στην επόμενη η Μικρή Ζήρεια σε ίσως την καλύτερη φωτογραφικά δυνατή γωνία:

-εδώ (πρώτη εικόνα) αφήσαμε το δασικό χωματόδρομο, που είχαμε πάρει για λίγες δεκάδες μέτρα, και πήραμε το ανηφορικό μονοπάτι, αριστερά, που κινείται κυρίως σε ένα πετρώδες έδαφος και καταλήγει στην κορυφή:

-στις επόμενες προς την κορυφή (αριστερά στην πρώτη):

Ακολουθούν εικόνες από την κορυφή:
-στην επόμενη, στο βάθος, μεταξύ άλλων διακρίνεται η λίμνη Δόξα, κάτω από τον ορεινό όγκο των Αροάνιων ορέων ή Χελμός (το όνομα Χελμός είναι σλάβικο και σημαίνει χιονισμένο βουνό – σλάβικο επίσης είναι και το όνομα Ζήρεια):

-η λίμνη Δόξα:

-ο λόφος Κούτσα, πάνω από το Καμάρι Ξυλοκάστρου:

-στο βάθος διακρίνεται θολά η χερσόνησος των Γεράνειων ορέων:

-στην επόμενη, στο βάθος, η διπλανή βορειότερη κορυφή, λίγα μέτρα χαμηλότερη, και μεταξύ τους μια ξερολιθιά (να στηρίζονται σκηνές):

-η κορυφή πηγαίνοντας προς τη διπλανή βορειότερη κορυφή:

-η θέα από την ελαφρά χαμηλότερη βορειότερη κορυφή, όταν το επιτρέπει ο καιρός, είναι υπέροχη. Η συννεφιά μάς βοήθησε να ανεβούμε πιο άνετα (χρειαστήκαμε το μισό νερό από όσο είχαμε υπολογίσει) αλλά μας τα χάλασε στην ορατότητα. Η δεύτερη είναι πανοραμική προς τα δυτικά (με τα Αροάνια), τα βόρεια και τα ανατολικά ενώ η πρώτη προς το οροπέδιο από το οποίο ξεκινήσαμε. Η αίσθηση που σου δίνει πάντως, το οροπέδιο, είναι πως άνετα θα ήτανε μια λίμνη, με νησί. Υποθέτω ότι φυσικές καταβόθρες ή τεχνητά έργα αποστραγγίζουνε το οροπέδιο.:

Επιστρέφοντας, με τα πρώτα σημάδια βροχής, κατεβήκαμε μέχρι το σημείο που ανεβαίνει το μονοπάτι «Πόρτες» ή «Λούκι», αλλά δεν κατεβήκαμε από αυτό.

Συνεχίσαμε ανατολικά με σκοπό να περάσουμε από το Σπήλαιο Ερμή. Εικόνες από το υπόψη σπήλαιο, για όσο βάθος μπορέσαμε, ελλείψει συμπληρωματικών σκοινιών (σ.σ. μπαίνοντας στο σπήλαιο υπάρχουνε σκοινιά, αλλά κατεβαίνουνε μέχρις ένα σημείο), με ασφάλεια να κατεβούμε θα παρουσιαστούνε σε επόμενη ανάρτηση.