Το φυσικό τοπίο τού λεκανοπεδίου τής Αθήνας ουσιαστικά παρέμενε αναλλοίωτο από τα αρχαία χρόνια μέχρι τη δημιουργία τού σύγχρονου ελληνικού κράτους. Οι επεκτάσεις τού αστικού ιστού, όταν η πόλη τής Αθήνας ορίστηκε ως πρωτεύουσα τού νεοσύστατου κράτους, που λάβανε καταιγιστικό ρυθμό μετά το 1923, είχανε ως συνέπεια την σχεδόν πλήρη καταστροφή τού φυσικού τοπίου, συμπεριλαμβανομένων των εκατοντάδων ρεμάτων που αποστραγγίζανε το λεκανοπέδιο, και των 2-3 ποταμών που μεταφέρανε τα όμβρια ύδατα στο Σαρωνικό κόλπο. Σημειώνουμε ότι στη θέση των περισσότερων κατασκευάστηκαν υπόνομοι μεταφοράς όμβριων υδάτων αλλά και λυμάτων (πλέον). Ελάχιστα πλέον ρέματα έχουν παραμείνει ανοιχτά και ακολουθώντας τα link για τα ρέματα:
Πολυδρόσου Χαλανδρίου,
Πικροδάφνης και
Κοκκιναρά μπορείτε να δείτε, σε μορφή ebook, τα σχετικά φωτογραφικά αφιερώματα. Στο παρόν ακολουθούμε το ρέμα Πρ. Δανιήλ, το οποίο διατρέχει το πλέον άσχημο μέρος τής σύγχρονης Αθήνας: το Βοτανικό, την Αγία Άννα Ταύρου και την Εμπορική περιοχή τής Λαχαναγοράς προτού εκβάλει στον Κηφισό.
Κάποτε στο σημείο που διασταυρώνονται η Λ. Αθηνών (στον αριθμό 63) με την οδό Μητρόδωρου συμβάλανε δύο ρέματα που κατέβαιναν από την περιοχή τής Ακαδημίας Πλάτωνος. Το ένα ερχόταν από βόρεια και δυτικά του λόφου Σκουζέ και το άλλο από τα Τουρκοβούνια (μέσω της σημερινής οδού Φωκίωνος Νέγρη και λίγο βορειότερα του Σ. Σταθμού Λαρίσσης). Στο σημείο τής συμβολής τους σχηματιζότανε το ρέμα τού Πρ. Δανιήλ.
Σήμερα τα δύο αυτά ρέματα είναι σκεπασμένα και στη θέση τους υπάρχουνε δύο υπόνομοι, ενταγμένοι στο δίκτυο υπονόμων του λεκανοπεδίου τής Αθήνας. Συγχρόνως ένας τρίτος υπόνομος, που κατασκευάστηκε το 19ο αι. μ.Χ. καταλήγει στο ίδιο σημείο μέσω της Λ. Αθηνών. Αυτός προκύπτει από τη συμβολή των υπονόμων αφενός αυτού που κατασκευάστηκε στη θέση ρέματος που αποστράγγιζε τα όμβρια νερά από το Λυκαβηττό και έρχεται από την οδό Σταδίου αφετέρου του κεντρικού υπονόμου που κατασκευάστηκε στη θέση του ρέματος Κυκλοβόρου και έρχεται από την περιοχή του Πεδίου του Άρεως μέσω της οδού Μάρνης κ.λπ..
Υπόγεια πάντα, μετά τη συμβολή τους σε έναν, οι τρεις υπόνομοι, συνεχίζουνε στην σκεπασμένη κοίτη τού ρέματος Προφήτη Δανιήλ, το οποίο παραμένει υπόγειο μέχρι την οδό Αγίου Πολυκάρπου, στο ύψος του αριθμού 102, οπότε και έρχεται εφεξής στην επιφάνεια.
Από το σημείο αυτό κινείται σχεδόν παράλληλα, περί τα 300-500 μ. ανατολικά, της οδού Αγίας Άννης.
Ακολουθούνε φωτογραφίες από το σημείο που το ρέμα Προφήτη Δανιήλ συναντά:
Την οδό Ορφέως, στο ύψος τού αριθμού 180, στο γεφυράκι τού Κηφισού (στο σημείο αυτό θα πρέπει να θυμίσουμε ότι πιθανόν η αρχαία κοίτη τού Κηφισού ταυτιζότανε με την κοίτη τού νοτιοδυτικού τμήματος τού σημερινού ρέματος τού Προφήτη Δανιήλ):
Την οδό Σαλαμινίας, στο ύψος του αριθμού 12:
Σημ.: λίγο δυτικότερα επί της οδού Σαλαμινίας, μπρος στο αμαξοστάσιο των τρόλεϊ της Ο.Σ.Υ., συναντήσαμε μια υπεραιωνόβια ελιά, ένα φυσικό μνημείο των ελαιώνων που κάποτε απλωνόντουσαν στην υποβαθμισμένη σήμερα περιοχή, με μια προειδοποίηση εκφρασμένη σε νεοελληνικό ύφος:
Το σημείο που η Λ. Πέτρου Ράλλη, στο ύψος του αριθμού 347, διασταυρώνεται με την οδό Προφήτη Δανιήλ, η οποία ακολουθεί, προς τα νοτιοδυτικά, παράλληλα, ακριβώς δίπλα του, το ρέμα Προφήτη Δανιήλ μέχρι τον Κηφισό:
Το γεφυράκι στην οδό Προφήτη Δανιήλ, στο ύψος του αριθμού 14:
Το σημείο που η Λ. Ειρήνης στον Ταύρο διασταυρώνεται με την οδό Προφήτη Δανιήλ:
Το σημείο που η οδός Ταύρου διασταυρώνεται με την οδό Προφήτη Δανιήλ, όπου τα νερά, όταν η ροή στο ρέμα δεν είναι επιβαρυμένη λόγω έντονων καιρικών φαινομένων, κατευθύνονται σε υπόνομο με τελική κατάληξη τις εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων στη νήσο Ψυτάλλεια:
Και το σημείο που το ρέμα Προφήτη Δανιήλ εκβάλει με τον Κηφισό:
