[στο σπήλαιο Πανός, στην Πάρνηθα, 28.05.2022]

Στο παρόν παρουσιάζουμε εικόνες από το περίφημο σπήλαιο Πανός, στην Πάρνηθα.

Η διαδρομή που ακολουθήσαμε, το πρωινό τής 28ης Μάη 2022, έχει σημειωθεί στο χάρτη από το google earth:

Ακολουθήσαμε την ίδια διαδρομή, την οποία είχαμε πάρει την 14.05.2022 όταν πήγαμε στο σπηλιά Πρέμη, αλλά αυτή τη φορά συνεχίσαμε προς Ταμίλθι κλπ. 

Στην πρώτη εικόνα διακρίνεται η είσοδος τής σπηλιάς Πρέμη ενώ πίσω από τον απόκρημνο βράχο που τη φιλοξενεί η Αλογόπετρα. Στο βάθος το Θριάσιο Πεδίο.

Η πηγή Ταμίλθι.

------------------

Στην επόμενη το μονοπάτι περνά από ένα πέτρινο τοιχίο, το οποίο όμως χτίστηκε για να προστατεύει το μεταλλικό σωλήνα, που βρίσκεται μέσα του, ο οποίος μεταφέρει νερό που συλλέγεται από φρεάτια, τα οποία βρίσκονται κατά μήκος τής διαδρομής. Ο σωλήνας αυτός κινείται κάτω από το μονοπάτι που ακολουθούμε, σε μεγάλο μέρος του. 

     

Στην επόμενη μια εντυπωσιακή άποψη τής απόκρημνης πλαγιάς / ορθοπλαγιάς Παγανιά όπου περνάει και η περίφημη via ferrata στο Άρμα.

----------------

Από εδώ – το σπήλαιο Πανός βρίσκεται από κάτω – το μονοπάτι απαιτεί πολύ προσοχή γιατί κατεβαίνει μια απόκρημνη πλαγιά όπου συμβαίνουνε συχνά κατολισθήσεις.

Στα τελευταία μέτρα θα χρειαστεί κάποιος να κατέβη αυτό (καλά στερεωμένο συρματόσχοινο και σμιλευμένα στο βράχο πατήματα):

Θα έλεγα ότι είναι πολύ πιο εύκολο από αυτό που δείχνει και σίγουρα πολύ πιο ασφαλές από το μονοπάτι λίγο παραπάνω, όπου το παραμικρό λάθος σε οδηγεί στο κενό.

Ο χώρος μπροστά στην είσοδο τού Σπηλαίου Πανός. Στα βράχια έχουνε σμιλευτεί κόγχες. 

Ο χώρος στην αρχαιότητα ήταν λατρευτικός χώρος τού Θεού Πάνα και των Νυμφών. Στα πρώτα χρόνια τής εκχριστιανισμένης ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ο χώρος καταστρέφεται τελείως από φανατικούς χριστιανούς ενώ η αρχαιολογική υπηρεσία – το σπήλαιο βρέθηκε τυχαία μες σε πλατάνια το 1900 από τον αρχαιολόγο Σκιά και στη συνέχεια εξερευνήθηκε – ανακάλυψε δύο χιλιάδες (2.000) περίπου λυχνάρια που ανάγονται στον 4ο μ.Χ. αι.. Γι’ αυτό και ονομάστηκε και Λυχνοσπηλιά.

Ακολουθούν εικόνες από το εσωτερικό τού σπηλαίου. Στη δεύτερη διακρίνονται σμιλευμένα σκαλοπάτια που διευκολύνουν, στο γλιστερό δάπεδο του, το πέρασμα προς το βάθος τού σπηλαίου.  

Επιστρέψαμε από το ίδιο δρόμο. 

Γιαπωνέζικα Χαϊκού σε μετάφραση Ξένης Σκαρτσή

Κυρία Κάνα-Τζο (17ος αι.)

Τρεμουλιάζουνε μαζί –

η κορφή του κριθαριού

κι η πεταλούδα.

Γιαμαγκούτσι Σόντο (1642-1716)

Η καλύβα μου την άνοιξη:

αλήθεια, τίποτα δεν είναι εδώ μέσα

–είναι το Παν.

Κακέι (1648-1716)

Το κομμάτιασε

η χειμωνιάτικη θύελλα

–δύο ημερών φεγγάρι.

Καγουαΐ Σόρα (1649-1710)

Κοιμήθηκε στη βροχή

και τώρα γέρνει στο φεγγάρι

–μπαμπού!

Μουκάι Κιόρα (1651-1704)

Κάτω απ’ την κερασιά

μαζεμένοι φρουροί φλυαρούν

–κοντά κοντά τα γκρίζα κεφάλια.

Νάιτο Γιόσο (1662-1704)

Βουνά και πεδιάδες,

τίποτα δε μένει

–τα πήρε όλα το χιόνι.

Τι πράσινες –

ανθισμένες πλαγιές

καθρεφτίζουν η μια την άλλη.

Χατόρι Ρανσέτσου (1654-1707)

Ζωγραφίζει πεύκα

στο γαλανό ουρανό,

το αποψινό φεγγάρι.

Πηγή: primedu.uoa.gr.

Ένα χαϊκού τού Matsuo Bashō (松尾 芭蕉, 1644 – 1694)

Σα συννεφιάζει

Λίγο ηρεμούν.

Θεατές τού φεγγαριού.

From time to time

The clouds give rest

To the moon-beholders.

Πηγή: poetrysoup.com.

[στο λόφο Ξέρξης, στο Νέο Ικόνιο, 26.05.2022]

Όπως έχουμε ήδη αναφέρει παλαιότερα, ο λόφος Ξέρξης με το όνομά του παραπλανά καθώς δίνεται η εντύπωση πως από αυτόν είχε δει ο Ξέρξης, στη ναυμαχία τής Σαλαμίνας, προς τα τέλη Σεπτέμβρη τού 480 π.Χ., το στόλο του να ηττάται, ενώ η θέση που είχε στήσει το θρόνο του ήταν δυτικότερα, στη μεσαία κορυφή τού λόφου Τρίκορφου, ο οποίος είναι ο επιμήκης λόφος που δεσπόζει πάνω από το Πέραμα. Σημειώνουμε επίσης πως μεταξύ του λόφου Τρίκορφο και του λόφου Ξέρξης, εικόνες από τον οποίο παρουσιάζουμε στο παρόν, υπάρχει και ο λόφος Κέρατα.

Ο λόφος Ξέρξης είναι ένας χαμηλός κακοτράχαλος λόφος, σχετικά βατός πάντως, χωρίς μονοπάτια, ο οποίος δεσπόζει του Νέου Ικονίου και του εμπορικού λιμανιού Πειραιά.

Η διαδρομή που ακολουθήσαμε έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:

Ξεκινήσαμε από τα σκαλάκια που ανεβαίνουν προς τον Ι.Ν. Αγ. Μαρίνας Νέου Ικονίου, από το ύψος τής περιφερειακής λεωφόρου Γ. Παπανδρέου.

Στην επόμενη εικόνα, διακρίνουμε σπηλαιώδεις σχηματισμούς στον βράχο, οι οποίοι αποκαλύφτηκαν κατά τη διάνοιξη τής λεωφόρου.

Ο χώρος τού Ι.Ν. Αγ. Μαρίνας:

Κατόπιν κινηθήκαμε εκτός μονοπατιού προς την κορυφογραμμή τού λόφου και κατά μήκος αυτής μέχρι την κορυφή του, στην οποία υπάρχουνε σκόρπιοι τσίγκοι από πιθανή παλιά στάνη.

Επιστρέφοντας κινηθήκαμε δυτικά με σκοπό να περάσουμε από μια απόκρημνη περιοχή με διαβρωμένα πετρώματα με κοιλότητες και σπηλίτσες.

Στο δρόμο μας συναντήσαμε το πτώμα σε αρχή αποσύνθεσης από ένα «γεράκι τής Νίκαιας»...

…και λίγο μετά φτάσαμε πάνω από την απόληξη βράχου, που προεξέχει τής απόκρημνης περιοχής με τα διαβρωμένα πετρώματα, τις κοιλότητες και τις σπηλίτσες.

Ακολουθούν εικόνες από την υπόψη περιοχή στην οποία ξεχωρίζει η μεγαλύτερη σπηλιά, με ύψος εισόδου περί τα 3 μ. και βάθος περί τα 4μ., η οποία βρίσκεται στη θέση 37°57’54’’N 23°35’53’’E.

--------------

--------------

--------------

--------------

--------------

Από εκεί κατεβήκαμε προς τα δυτικά περνώντας από μια περιοχή γεμάτη σκουριασμένα διάσπαρτα συρματοπλέγματα, τα οποία – οφείλουμε να το τονίσουμε αυτό – κόβουνε κάθετα και το ρέμα (!) που κατεβαίνει μεταξύ των λόφων Ξέρξης και Κέρατα. 

[στο Νότιο Υμηττό, 24.05.2022]

Τη διαδρομή από τα δυτικά προς την κορυφή τού λόφου Στραβαετός την είχαμε παρουσιάσει και το Φλεβάρη του 2020 ενώ εικόνες από ό,τι έμεινε από την αεροπορική τραγωδία τής 24ης Μάρτη 1992 (όταν ένα αεροπλάνο cargo τής εταιρίας Golden Star Air Cargo, γεμάτο φάρμακα για τα παιδιά του Σουδάν, που είχε ξεκινήσει από το Άμστερνταμ, πλησιάζοντας το Αεροδρόμιο Ελληνικού για ανεφοδιασμό, λόγω λάθους των πιλότων, συντρίφτηκε στη νότια πλευρά τού λόφου Στραβαετός, πολύ κοντά στην κορυφή του, στη θέση 37°52’30’’N 23°47’51’’E). Και οι επτά επιβαίνοντες, τρία μέλη τού πληρώματος και τέσσερις επιβάτες, βρήκαν ακαριαίο θάνατο) τον Ιούνη τής ίδιας χρονιάς.

Στο παρόν ακολουθήσαμε την ίδια διαδρομή μέχρι την κορυφή. Η διαδρομή έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia που ακολουθεί.

Περάσαμε από το σημείο τής αεροπορικής τραγωδίας...

...όπου τριάντα χρόνια μετά διακρίνονται, σε σχετικά μεγάλη έκταση, σκορπισμένα και σπασμένα τα μπουκαλάκια με το φαρμακευτικό υλικό που δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του.

Λίγα μέτρα μετά συναντήσαμε την κορυφή τού λόφου Στραβαετός...

... αλλά συνεχίσαμε κατόπιν, εκτός μονοπατιού, την κορυφογραμμή προς τα ανατολικά.

Στο τέλος τής κορυφογραμμής μια μικρή στάση σε δροσερό σημείο:

Ο λόφος Κακαβούλα από ψηλά:

Κατόπιν κατεβήκαμε την πλαγιά, παρακάμπτοντας την προεξοχή βράχου...

... μέχρι το δασικό χωματόδρομο μέσω του οποίου επιστρέψαμε.