28 Φεβρουαρίου 2017

Σοκαρίστηκες, ε;




Οι εικόνες από το τροχαίο «ατύχημα» δύσκολα ξεχνιούνται. Η λέξη «ατύχημα» σε εισαγωγικά, αν σκεφτούμε τον τρόπο που θα πρέπει να οδηγούνταν το πολυτελές όχημα πριν την φονική σφοδρότατη πρόσκρουσή του στο νόμιμα σταθμευμένο όχημα και την έκρηξη που ακολούθησε, σε χώρο στάθμευσης επί της εθνική οδού Αθηνών – Λαμίας στο ύψος της Θήβας, το απόγευμα της Κυριακής 26.02.2017. Η αλήθεια είναι ότι αν δεν υπήρχε ή δεν είχε διαρρεύσει το σοκαριστικό βίντεο, που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και τα ΜΜΕ, η είδηση από μόνη της θα είχε προκαλέσει πολύ λιγότερη εντύπωση. Δεν θα κάνουμε εδώ τους πραγματογνώμονες ούτε το βασικότερο θα ακολουθήσουμε τη λογική πολλών σχολιαστών στο διαδίκτυο που εστιάσανε στην οικονομική κατάσταση της οικογένειας του νεαρού οδηγού του πολυτελούς οχήματος και της συμπεριφοράς τού πατέρα του ως εργοδότη στη αλυσίδα των πολυκαταστημάτων, των οποίων είναι ιδιοκτήτης. Θα ήταν λάθος. Και θα ήταν λάθος γιατί αυτή η νεοελληνική μαγκιά που σκοτώνει χιλιάδες (κυρίως) νέους κάθε χρόνο είναι εθνικό κουσούρι και διαπερνά κάθετα όλες τις τάξεις.
Είναι μια συμπεριφορά που μας εμποδίζει σταθερά, από τη δολοφονία του Καποδίστρια και μετά, να ξεφύγουμε από τη λογική της πάρτης μας, της νεοελληνικής κουτοπονηριάς, της μαγκιάς του «ποιος είμαι ‘γώ» και της ατιμώρητης ασυδοσίας με χαρακτηριστικό της ότι τη δείχνουμε σε αυτόν τον τόπο. Καμία εντύπωση δεν θα μας έκανε αν μαθαίναμε ότι ο οδηγός, που φέρεται να προκάλεσε το σοκαριστικό αυτό φονικό τροχαίο, στο εξωτερικό, όπου σπούδαζε, δεν θα είχε διαπράξει καν παράνομη στάθμευση.     
Θα την αναγνωρίσεις, για να σταθούμε μόνο στα σχετικά με την συμπεριφορά μας στο δρόμο, στους μεθυσμένους οδηγούς των σαββατόβραδων (κυρίως), στις ταχύτητες που αναπτύσσονται μες στις πόλεις και τις κατοικημένες περιοχές, στις δολοφονικές παραβιάσεις του κόκκινου, στα (παράνομα) ζικ ζακ των οδηγών μηχανών, στα παράνομα παρκαρισμένα οχήματα και ιδίως μπρος στα σημεία διάβασης των ΑΜΕΑ, στον τρόπο που οδηγούνται φτιαγμένα μικρά και όχι μόνο οχήματα, στους αυτοσχέδιους αγώνες μοτοσυκλετών στα λιμανάκια της Βουλιαγμένης, στον τρόπο που κολλάει πίσω σου κάποιος που θέλει να τρέξει για να κάνεις δίπλα και ας πηγαίνεις ήδη εσύ ακόμη και πάνω από το όριο, στους ντελιβαράδες για τους οποίους δεν ισχύει καμία απολύτως διάταξη του ΚΟΚ, στο ότι σε όλο τον πλανήτη το σήμα με τα φώτα σημαίνει: «σου δίνω προτεραιότητα» ενώ στην Ελλάδα: «περνάω!», στη μη χρήση ζωνών ασφαλείας και στα κράνη που κρέμονται στους αγκώνες (διότι ο νόμος που κανείς εδώ και δεκαετίες δεν έχει αλλάξει - γιατί άραγε; - λέει ότι ο οδηγός μηχανής υποχρεούται να φέρει μαζί του κράνος, που η νεοελληνική μαγκιά μεταφράζει σε: το κρεμάω στον αγκώνα και είμαι νόμιμος), στους οδηγούς που βλέπουνε τον πεζό που περνάει και, αντί να κόβουνε, αυτοί επιταχύνουνε κατ’ επάνω του βρίζοντας και κορνάροντας και σε πλήθος άλλων που δυστυχώς αφορούνε και επαγγελματίες οδηγούς ταξί ή λεωφορείων και φορτηγών.
Αν όμως μας είχανε σοκάρει και είχαμε προσπαθήσει ουσιαστικά – όλοι μας και όχι πια μόνο το κράτος λες και το κράτος δεν είμαστε εμείς – να αλλάξουμε όλα αυτά εδώ και χρόνια, τραγωδίες όπως η πρόσφατη δεν θα συμβαίνανε ποτέ. Αλλά, μάλλον και αύριο, πάλι με τον ίδιο τρόπο θα οδηγούμε. Όλοι, ανεξαρτήτως τάξης και οικονομικής επιφάνειας. Γιατί είναι αυτό που κουβαλάμε και που αρνούμαστε να απαλλαγούμε και ιδίως εντός των συνόρων του νεοελληνικού κράτους.

27 Φεβρουαρίου 2017

Οι ποδηλάτες της παραλιακής.





























[Ακτή Θεμιστοκλέους 26.02.2017 09.49]

Ποδηλατούνε κατά ομάδες.
Τα ποδήλατά τους είναι ελαφριά και γρήγορα.
Συζητάνε, κάποτε γελάνε, ρυθμίζουνε τις ανάσες.
Χρονομετρούν.
Προσπερνάνε τη γαλήνη του πρωινού.
Είναι αυτοί και η άσφαλτος.

26 Φεβρουαρίου 2017

[Γλυφάδα, παλαιοχριστιανική Βασιλική 5-6ου αιώνα μ.Χ 25.02.2017]

Βρίσκεται στο ύψος της Μαρίνας Α', δίπλα στην Λεωφόρο Ποσειδώνος, απέναντι από το σημείο που αρχίζει η λεωφόρος Γρηγορίου Λαμπράκη.






25 Φεβρουαρίου 2017

1956, Ποιήματα Ν. Κούνδουρος [Aπόστολος Θηβαίος]



Τελευταίο πλάνο η Ελλάς του 1956. Η Ελλάς που κουβαλά στην πλάτη της τ΄ Αϊβαλί, την τρομερή κατοχή, το βάρος του εμφυλίου. Που ξοδεύει πια τη ζωή της στα παλιά υπόγεια. Που τα παιδιά της την κάνουν κομμάτια παίζοντας στα ζάρια τα νιάτα τους. Μεθούν και όλοι μαζί προσεύχονται βγαλμένοι θαρρείς απ΄ την τσαρουχική εικονογραφία. Ότι έχει να πει τούτη η χώρα θα το τραγουδήσει με τον αιώνιο χορό της. Μια ζωή δωρική, χαρισμένη στ΄ όνειρο και τον καημό.

Τούτο λάμπει σ΄ εκείνη την αλησμόνητη φωτογραφία των παιδιών του Κούνδουρου. Μες στα υπόγεια, πίσω από θέατρα και σκηνικά και προσευχές εκείνα τα παιδιά σφραγίζουν με το ήθος τους μια ολόκληρη εποχή. Το ελληνικό υποπρολεταριάτο του δεύτερου μισού του περασμένου αιώνα λάμπει σε μια ασυνήθιστη ψυχογραφία, απ΄ εκείνες που ο ελληνικός κινηματογράφος πέτυχε στις πιο φωτεινές στιγμές του. Ένας κόσμος κλειστός, κόσμος της προσευχής και της ποταπότητας. Σκληρός, πικραμένος κόσμος  με τ΄ όνειρο του αγγέλου αδιάκοπα ζωντανό. Ο Δράκος, μαζί μ΄ εκείνον τον αθώο, ασπρόμαυρο κόσμο μιας Αθήνας που θάφτηκε στις δεκαετίες φάνηκε και πάλι στις γειτονιές μας. Τα κορίτσια που γνωρίζουν  τους κώδικες του θεάτρου σμίγουν απ΄ όλους τους δρόμους, απ΄ όλα τα κέντρα. Σπεύδουν σε θαλάμους τηλεφωνικούς, ανταλλάσσουν πληροφορίες, ως το βράδυ η καρδιά τους θ΄ ανήκει σε κάποιον, τόσο αθώο και γενναίο όσο εκείνος ο Δράκος της μεταπολεμικής Αθήνας. Στο βάθος ενός μαγαζιού τ΄ άγαλμα που κρυώνει φορά το σακάκι του και ευθύς όλα εκείνα τα χρόνια σβήνονται απ΄ τους γύψους και απ΄ τα μάτια.

Το φιλμ του Νίκου Κούνδουρου θα μπορούσε να γεννήσει μιας Αντιγόνη, μια Ιφιγένεια. Εκείνες των σφαγείων ή των αγοραίων ερώτων που χάρη σε κάποιο όνειρο αντέχουν μες στη νύχτα, περιμένοντας το ρόλο τους. Θα μπορούσε να γεννήσει ξανά όλους εκείνους του Ελπήνωρες που χάθηκαν στα ποιήματα και τους αγώνες της επιβίωσης που κάποιος ονόμασε της ορατότητας. Θα μπορούσε να γεννήσει ένα σωρό μύθους που αποκαλύπτουν κάτι απ΄ το ηρωικό μεγαλείο της ήττας, όπως βιώθηκε από μια κατακερματισμένη, ελληνική κοινωνία. Αντ΄ αυτού σώζει κάτι λαμπρές Καρυάτιδες, δοσμένες μοιραία στον έρωτα και την καταστροφή. Ο τρόπος τους  είναι κάπως αμερικάνικος, όμως υπακούουν στο πνεύμα του καιρού με μια ηχηρή, με μια δική τους αφοσίωση, θεμελιωμένη στο βάρος του σώματός τους όταν αγγίζουν το παλκοσένικο. Πόσο χαμηλά πέφτουν ετούτα τα κορίτσια που τα συναντώ ξανά μαθήτριες στο βάθος μιας σχολής, να διδάσκονται το πώς και το γιατί μιας ολόκληρης τραγωδίας. Πόσο λεπτό είναι εκείνο το νήμα που τις συνδέει με τη ζωή, όταν βαδίζουν πάνω στα νερά σε μια πολιτεία προοπτική. Κόντρα σ΄ αυτόν τον αιώνα που έγινε ταυτόσημο του θορύβου ένας ολόκληρος κόσμος σκύβει το κεφάλι, κουβαλώντας για πάντα το νυν και το αεί της ζωής. Και έτσι καθώς όλα μετεωρίζονται τα πρόσωπα του φιλμ αφήνουν να φανεί λίγο απ΄ το φως που τα γεννά. Και οι επιτάφιοι που ολοένα χαράζουν πορεία στις γειτονιές απόψε ξεκινούν μέσα απ΄ το βαθύτερο σεβασμό μας για έναν μεγάλο δημιουργό. Στο εγκάρσιο κλίτος της ελληνικής τέχνης, εκεί που δεσπόζουν όλα τ΄ αυθεντικά, μια Ελλάς ορθόδοξη και ιερατική θ΄ αποτυπωθεί. Η τρυφερότητά της είναι σπαραχτική και η ζωντανή της ποσότητα ανυπολόγιστη.

Ο Δράκος, μια απ΄ τις ταινίες που θα σημαδέψουν τον νεότερο, ελληνικό κινηματογράφο θα διακριθεί στο φεστιβάλ της Βενετίας. Σήμερα συγκαταλέγεται στη μικρή εκείνη ελίτ των φιλμ που αποτυπώνουν την μεταφραστική δεινότητα των Ελλήνων κινηματογραφιστών. Ο Θωμάς, ένας νεαρός, τραπεζικός υπάλληλος, κάπως μοναχικός που διατηρεί ακέραια την ανθρωπιά του, θα βρεθεί στο επίκεντρο της δημοσιότητας. Αφορμή η εκπληκτική του ομοιότητα με τον φερόμενο ως δράκο των Αθηνών. Αυτή η δανεική ταυτότητα θ΄ αλλάξει για πάντα την πεζή και μονότονη ζωή του. Μια συμμορία καταστρώνει την κλοπή αρχαιοτήτων. Ο Δράκος, με τη φήμη του που καθίσταται ολοένα και μεγαλύτερη, θα σταθεί η έμπνευση για τους κακοποιούς. Όμως η αληθινή ταυτότητα του Θωμά θ΄ αποκαλυφθεί. Αυτό που ποτέ δεν ήταν θ΄ αποτελέσει τον ίδιο την αιτία για τον γεμάτο μοναξιά θάνατό του. Ένας κόσμος ηθικός, συντελεσμένος και γι΄ αυτό πάντοτε νέος, περνά σαν σκιά πάνω απ΄ τα εργοστάσια και τις πολιτείες. Διατρέχει τη βαθύτερη, τη λαϊκή μας ιστορία, που χάρη στον Νίκου Κούνδουρο, ένα ατόφιο σπάραγμά της έλαμψε στο φιλμ του 1956…

24 Φεβρουαρίου 2017

Ερωτηματικά - ΧΧΙI


σε πόσο βάθος
μπετόν η άμμος
πνίγεται στις Τζιτζιφιές;
(22.02.2017)

23 Φεβρουαρίου 2017

... το αλάτι ...





























[Αμπελάκια, αρχαίο λιμάνι Σαλαμίνας 18.02.2017 09.21, 20.02.2017] 

Όταν και όσοι θα φεύγουνε από τον σκουριασμένο κόσμο, θα πορεύονται ανάμεσα σε πέτρες κοφτερές και, αντίθετα με τις αλλόκοτες μυθοπλασίες, χωρίς κίνδυνο μα εξ ανάγκης θα κοιτάνε πίσω τους προς τον εξαντλημένο κόσμο της οίησης. Χρήσιμη γνώση τους οι εικόνες και οι εντυπώσεις. Το αλάτι θα σκεπάσει τα χνάρια και κάποτε θα σβήσει τα μνημεία της ύβρης.

22 Φεβρουαρίου 2017

Season Of The Witch [Donovan Philips Leitch]


Η εποχή της μάγισσας

Όταν έξω μου κοιτάζω
Πολλές εικόνες να δω
Μα όταν μέσα μου κοιτάζω
Τόσοι πολλοί υπάρχουν, άνθρωποι διαφορετικοί
Κι αυτό παράξενο είναι, τόσο παράξενο πολύ
Να προσέχεις πρέπει την κάθε βελονιά (*)
Να προσέχεις πρέπει την κάθε βελονιά
Να προσέχεις πρέπει την κάθε βελονιά
Μμμμ, πρέπει της μάγισσας να ‘ναι η εποχή
Πρέπει της μάγισσας να ‘ναι η εποχή, ω ναι
Πρέπει της μάγισσας να ‘ναι η εποχή

Όταν πάνω απ’ το ώμο μου κοιτάζω
Τι πώς βλέπω νομίζεις;
Κάποιον άλλον τύπο πάνω απ’ τον ώμο του κοιτώντας
Να με παρακολουθεί
Και παράξενος φαντάζει, ω ναι, παράξενος πολύ
Να προσέχεις πρέπει την κάθε βελονιά
Να προσέχεις πρέπει την κάθε βελονιά
Οι beatniks τριγυρίζουνε και πουλάνε ακριβά
Ω όχι, πρέπει της μάγισσας να ‘ναι η εποχή
Πρέπει της μάγισσας να ‘ναι η εποχή, ω ναι
Πρέπει της μάγισσας να ‘ναι η εποχή

Να προσέχεις πρέπει την κάθε βελονιά
Τρέχουν τα κουνέλια στα χαντάκια
Οι beatniks τριγυρίζουνε και πουλάνε ακριβά
Ω όχι, πρέπει της μάγισσας να ‘ναι η εποχή
Πρέπει της μάγισσας να ‘ναι η εποχή,
Πρέπει της μάγισσας να ‘ναι η εποχή.
Όταν κοιτάζω.

Όταν έξω μου κοιτάζω
Τι πώς βλέπω νομίζεις;
Κι όταν μέσα μου κοιτάζω
Τόσοι πολλοί υπάρχουν, άνθρωποι διαφορετικοί
Κι αυτό παράξενο είναι, τόσο παράξενο πολύ
Να προσέχεις πρέπει την κάθε βελονιά
Να προσέχεις πρέπει την κάθε βελονιά
Τρέχουν τα κουνέλια στα χαντάκια
Ω όχι, πρέπει της μάγισσας να ‘ναι η εποχή
Πρέπει της μάγισσας να ‘ναι η εποχή, ω ναι
Πρέπει της μάγισσας να ‘ναι η εποχή
Όταν κοιτάζω, όταν κοιτάζω

(*) στο διαδίκτυο συνάντησα κυρίως τρεις ερμηνείες, ανάλογα με την οπτική ματιά που (θέλει να) βλέπει κάποιος το τραγούδι:
1. να αναφέρεται στο πλέξιμο που συνηθιζότανε για να περνάνε την ώρα τους οι τρόφιμους ψυχιατρικών κλινικών.
2. ότι δεν πρέπει να αφήνεις τίποτα πίσω σου γιατί είναι η εποχή των μαγισσών και μπορεί να το χρησιμοποιήσουν εναντίον σου αν το βρουν.
3. ότι δεν πρέπει να αφήσεις ίχνη γιατί θα χρησιμοποιηθούν εναντίον σου από την αστυνομία (αυτή η ερμηνεία δικαιολογείται κάπως από την επόμενη στροφή αν το cat σημαίνει τον μπάτσο).
Το «Να προσέχεις πρέπει την κάθε βελονιά» μου φαίνεται ότι μπορεί να καλύψει και τις τρεις.

Η προσωπική μου άποψη είναι πως πρόκειται για ένα πολιτικό τραγούδι, μια καταγγελία για
- το ξεπούλημα και τον συμβιβασμό, που ο Donovan διέβλεπε και ακολούθησε λίγα χρόνια μετά, πολλών επαναστατών των αρχών του 60 (η αναφορά στους beatnicks για τις εμπορικές τους δραστηριότητες: τα πλεκτά που συνηθίζανε να πουλάνε) – ας θυμηθούμε και το «We are only in it for the money» των «Mothers of Invention» του Frank Zappa,
- τα ψυχολογικά προβλήματα από τα διαφορετικά πρόσωπα που αναγκαζόμαστε να κουβαλάμε και μας τα προκαλέσανε οι συνθήκες της εποχής (βλέπε την πρώτη και την τέταρτη στροφές)
- την ισοπεδωτική μαζικοποίηση και το άσκοπο τρέξιμο (rabbits running in the ditch) στους χώρους εργασίας
- τις υπηρεσίες που παρακολουθούνε τις δραστηριότητες των πολιτών (Some other cat looking over / His shoulder at me) κλπ



Season Of The Witch
(πηγή πρωτότυπων στίχων: songmeanings.com/songs.)

When I look out my window,
Many sights to see.
And when I look in my window,
So many different people to be
That it's strange, so strange.
You've got to pick up every stitch,
You've got to pick up every stitch,
You've got to pick up every stitch,
Mm, must be the season of the witch,
Must be the season of the witch, yeah,
Must be the season of the witch.

When I look over my shoulder,
What do you think I see?
Some other cat looking over
His shoulder at me
And he's strange, sure he's strange.
You've got to pick up every stitch,
You've got to pick up every stitch,
Beatniks are out to make it rich,
Oh no, must be the season of the witch,
Must be the season of the witch, yeah,
Must be the season of the witch.

You've got to pick up every stitch,
The rabbits running in the ditch,
Beatniks are out to make it rich,
Oh no, must be the season of the witch,
Must be the season of the witch,
Must be the season of the witch.
When I look.

When I look out my window,
What do you think I see?
And when I look in my window,
So many different people to be
It's strange, sure it's strange.
You've got to pick up every stitch,
You've got to pick up every stitch,
The rabbits running in the ditch,
Oh no, must be the season of the witch,
Must be the season of the witch, yeah,
Must be the season of the witch.
When I look, when I look

Ακούστε το εδώ.

Κι εδώ εδώ με τους Al Kooper και Stephen Stills από το Super Session. 

21 Φεβρουαρίου 2017

Η ζωή ...





























[Βοτανικός Κήπος Διομήδη 19.02.2017 10.04]

Η ζωή, αυτή η πρόσκαιρη νομοτελειακή «τάξη μέσα από το χάος», είναι ο αγώνας για επιβίωση και κάποια άλλα που ανάγονται στον αγώνα για επιβίωση. Τα υπόλοιπα είναι ουτοπικές θεωρίες για μελετητές τόμων επί τόμων για την ουσία της Αλήθειας.

20 Φεβρουαρίου 2017

[Ο Ναός Αφροδίτης στον οικισμό Αφαία Χαϊδαρίου 19.02.2017]


Βρίσκεται, σε περιφραγμένο χώρο, ακριβώς δίπλα στην Εθνική Οδό Αθηνών Κορίνθου, στο ρεύμα προς Κόρινθο, στο ύψος του Σκαραμαγκά. Οι φωτογραφίες που ακολουθούνε ληφθήκανε από σημεία εκτός του περιφραγμένου χώρου.  

























Στο site  haidari.gr διαβάζουμε σχετικά:

Αμέσως μετά το ιερό του Απόλλωνα, ο Παυσανίας αναφέρει κάποιο ναό της Αφροδίτης: «Έπειτα είναι ένας ναός της Αφροδίτης και μπροστά σ' αυτόν ένα τείχος από ακατέργαστες πέτρες αξιοθέατο».
To εν λόγω οικοδομικό συγκρότημα έχει εντοπιστεί στη συνοικία του Δήμου Χαϊδαρίου Αφαία Σκαραμαγκά. Βρίσκεται στο βόρειο κράσπεδο της Ιεράς Οδού, γύρω στο 1,5 χλμ. δυτικά της μονής Δαφνίου, στο σημείο όπου το πέρασμα μεταξύ του Αιγάλεω και του Ποικίλου όρους στενεύει σημαντικά, ενώ μπροστά απλώνεται ο κόλπος της Ελευσίνας. Ο χώρος για τον οποίο μιλά ο Παυσανίας έχει ταυτιστεί με σιγουριά εδώ και πάρα πολλά χρόνια λόγω μιας ιδιαιτερότητας που δεν άφησε το ιερό να περάσει απαρατήρητο από κανέναν ταξιδιώτη που διέσχιζε το εν λόγω τμήμα της Ιεράς Οδού. Πρόκειται για τις πολλαπλές τετράπλευρες κόγχες που έχουν ανοιχτεί στη βραχώδη παρειά του όρους Αιγάλεω, πάνω στην οποία «ακουμπούσε» το τέμενος της Αφροδίτης. 
Ο περίφημος Γάλλος συγγραφέας Gustave Flaubert (1821-1880), ο οποίος ξεκίνησε την πορεία από την Αθήνα προς την Ελευσίνα ανήμερα Χριστούγεννα του έτους 1850, αναφέρει: «Στην άκρη της πεδιάδας αρχίζουμε να ανεβαίνουμε. Τα στενά του Χαϊδαριού. Η ανηφοριά διαρκεί αρκετή ώρα, ο βράχος ξεχωρίζει κάτω από το δρόμο, κατηφορίζουμε. »Χαριτωμένη θέα της θάλασσας: ο κόλπος της Λεψίνας, κλεισμένος ανάμεσα στα βουνά, μοιάζει με λίμνη, δεν ξέρεις από ποια μεριά βρίσκεται το άνοιγμά του. Ο δρόμος κατεβαίνει ολόισια απέναντι, λες και θα πέσει στη θάλασσα. Απαλές πλαγιές αριστερά- δεξιά, πάνω στο βράχο (στη θέση της Αφροδίτης Φίλης,) είναι σκαλισμένες αρκετές κοιλότητες, οι περισσότερες καμπύλες στο πάνω μέρος, με ύψος ένα πόδι περίπου, ορισμένες τετράπλευρες και που φαίνονται προορισμένες να δέχονται μικρά αγάλματα και εικόνες». 
Ο χώρος ονομάστηκε από τους κατοίκους «ντουλαπάκια» λόγω των εσοχών για τα αναθήματα στο ανάγλυφο του βράχου. Όπως το τέμενος του Απόλλωνα στο Δαφνί, έτσι και το ιερό της Αφροδίτης ήταν μία από τις βασικές στάσεις της ελευσινιακής πομπής. Οι πρώτες ανασκαφές στον χώρο έγιναν στις αρχές της δεκαετίας του 1890 από τον Καμπούρογλου, ο οποίος περιγράφει κάποια από τα εντυπωσιακά ευρήματά του:  «Κατά τάς άνασκαφάς επήδησαν από τά χώματα και αγαλμάτια Αφροδίτης και άλλων θεοτήτων, ών έν Φειδιακής ωρισμένως τέχνης και συμπλέγματα τής με την Πειθώ και τόν Έρωτα και περιστέρια ενεπίγραφα και μή, και σύμβολα γεννήσεως, και ρόδια τής ευτεκνίας και βάθρα ενεπίγραφα και βάσεις στύλων και γυνή οδηγούσα νεανίαν, προσφέροντα ανάθημα και κάποιος άλλος νεανίας ακέφαλος, που προσέρχεται μόνος του κρατών τό θυμιατήρι. 
»Αλλά και ή εισοδος του Ιερού και ίχνη στοάς τινός και βωμός και διαμερίσματα διαμονής ιερέων απεκαλύφθησαν και ομβροδέκται και θαυμάσιον λιθοψηφίδωμα του εδάφους. Και τέλος τό βάθρον, επί το όποίου ανυψούτο άλλοτε πάγκαλον τής θεάς τό άγαλμα, έχον οπίσω ώς φόντο τόν τραχύν ερυθρόφαιον βράχον, δεξιά και άριστερά τά καταπράσινα πεύκα και κάτω τό γαλανόν της πορφυράς Σαλαμίνος κύμα». 
Ο χώρος ερευνήθηκε ανασκαφικά και κατά τη δεκαετία του 1930 από τον Ιωάννη Τραυλό και τον Κωνσταντίνο Κουρουνιώτη, οι οποίοι ολοκλήρωσαν την κάτοψη του τεμένους της Αφροδίτης αλλά και της γύρω περιοχής. Ο περίβολος του ιερού έχει σχήμα ακανόνιστο ορθογώνιο και διαστάσεις 71x21 μ. To βορειοανατολικό τμήμα του βαίνει πάνω στη βραχώδη παρειά, περικλείοντας έτσι και το σημείο του βράχου που είχε κοπεί κάθετα, ώστε να λαξευτούν οι χαρακτηριστικές κόγχες. Στη νότια πλευρά του περιβόλου, ακριβώς απέναντι από τις κόγχες, βρισκόταν η είσοδος του τεμένους, που προστατευόταν από μικρό πρόπυλο. Ο ναός που αναφέρει ο Παυσανίας αποτελούνταν από έναν πολύ μικρό, σχεδόν τετράγωνο σηκό με πρόναο. Είχε χτιστεί σε επαφή με τον δυτικό τοίχο του περιβόλου του ιερού, περίπου στο μέσον του. 
Ήταν κατά πάσα πιθανότητα δωρικού τύπου και διέθετε μαρμάρινη στέγαση, καθώς στις ανασκαφές είχαν βρεθεί τμήματα τριγλύφων από μάρμαρο. Εκτός από τον ναΐσκο, στο πλαίσιο του περιβόλου έχουν εντοπιστεί μικρή στοά και άλλα κτίσματα, σαφώς μεγαλύτερων διαστάσεων από τον ναό, ορθογώνιας κάτοψης και άγνωστης χρήσης. Επίσης ανασκάφτηκαν βάθρα με μαρμάρινες αναθηματικές επιγραφές προς τιμήν της Αφροδίτης, βωμίσκοι και πλήθος μικρών αναθημάτων. Τα τελευταία αποτελούνταν κυρίως από πήλινα ειδώλια της θεάς και πήλινα και μαρμάρινα ομοιώματα αιδοίων και περιστεριών, που ήταν τα ιερά πουλιά της Αφροδίτης. Προφανώς, κατά την εποχή λειτουργίας του ιερού οι κόγχες γέμιζαν από τέτοια αναθήματα που πρόσφεραν οι πιστοί. Στο κέντρο του χώρου μπροστά από το πρόπυλο αποκαλύφθηκε μεγάλη βάση που προφανώς στήριζε κεντρικό βωμό ή το λατρευτικό άγαλμα της Αφροδίτης. Γενικά, ολόκληρη η «αυλή» του ιερού θα πρέπει να ήταν γεμάτη με αναθήματα, π.χ. αγάλματα, ανάγλυφα και στήλες, μεγάλα εντυπωσιακά αγγεία, τοποθετημένα σε βάσεις. Σε τέτοιες προσφορές θα πρέπει να ανήκαν τα εντυπωσιακά γλυπτά που αναφέρει ο Καμπούρογλου. 
Σχετικό είναι και το σχόλιο του περίφημου αρχαιόφιλου λογίου Louis-François-Sébastien Fauvel (1735-1838), που για μεγάλο διάστημα υπηρέτησε ως πρόξενος της Γαλλίας στην Αθήνα και είχε την ευκαιρία να περιηγηθεί την Αττική καταγράφοντας και συλλέγοντας αρχαιότητες και διενεργώντας μικρές ανασκαφές. Μας το μεταφέρει ο Pouqueville: «Ο κύριος Fauvel με είχε προειδοποιήσει πως, κάποτε, είχε ανακαλύψει εκείχάλκινους κίονες, κατάλοιπα κάποιων αναθημάτων που υψώνονταν στο βράχο, βόρεια του ναού». 
Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να σημειωθεί, ότι οι πληροφορίες του Fauvel δεν έχουν επαληθευτεί αρχαιολογικά. 
Στα νότια του ιερού έχει αποκαλυφθεί καλοχτισμένο κτηριακό σύμπλεγμα που έχει ταυτιστεί με την οικία των ιερέων που υπηρετούσαν τη θεά, ο οποίος θα πρέπει να λειτουργούσε και ως ξενώνας για τους ξένους προσκυνητές και τους οδοιπόρους. Στα νοτιοανατολικά της οικίας έχει ανασκαφεί μεγάλο και ιδιαίτερα καλοδιατηρημένο τμήμα της αρχαίας Ιεράς Οδού. To αξιοθέατο τείχος που αναφέρει ο Παυσανίας έχει εντοπιστεί αμέσως νότια του τμήματος της αρχαίας Ιεράς Οδού.
Πρόκειται για ένα ορθογώνιο κτίσμα από ακατέργαστους λίθους (αργολιθοδομή) διαστάσεων 25x15 μ., που αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως φυλάκιο. Εκεί θα στεγαζόταν κάποια φρουρά, η οποία θα προστάτευε το πέρασμα και το ιερό της Αφροδίτης. Αργότερα απέκτησε ταφικό χαρακτήρα δύο σαρκοφάγοι εντοπίστηκαν στο εσωτερικό του. Η χρονολογία ίδρυσης του ιερού παραμένει άγνωστη. Η λατρεία της Αφροδίτης στον συγκεκριμένο χώρο μοιάζει να σχετίζεται στενά με τον ιερό χώρο της Ελευσίνας και την τελετουργική πομπή των Μεγάλων Μυστηρίων. Βέβαια, είναι παρακινδυνευμένο να υποθέσουμε την ύπαρξη του τεμένους πριν από τον 4ο αιώνα π.Χ., καθώς δεν έχει ανασκαφεί πρωιμότερη κεραμική76 Πάντως το ιερό λειτουργούσε μέχρι και τα ρωμαϊκά χρόνια, συμπέρασμα που προκύπτει αφενός από τις ικανές ποσότητες ρωμαϊκών αγγείων που έχουν ανασκαφεί και αφετέρου από τη μαρτυρία του Παυσανία. 
Ο χώρος του ιερού της Αφροδίτης στην Αφαία Σκαραμαγκά έχει αναστηλωθεί, έχει αναδειχθεί, έχει περιφραχτεί και είναι ανοιχτός στο κοινό.

19 Φεβρουαρίου 2017

Σωματοποίηση.







































[Λύκειο Αμπελακίων Σαλαμίνας 18.02.2017 10.06] 

Για τον ριζιμιό ευκάλυπτο με τον παλιό του κορμό, ταγμένο να παραστέκει με τον ίσκιο του εκεί, πως κακοφόρμισε θ’ ακούσεις και όχι πως σωματοποίησε την ένταση του υποχθόνιου διάπυρου μάγματος.

18 Φεβρουαρίου 2017

[τα πολυβολεία στο Λαύριο και το Μικρολίμανο Αγίας Μαρίνας Κερατέας 15.02.2017]

Συνεχίζοντας (και κλείνοντας) την παρουσίαση πολυβολείων εποχής του Β'Π.Π. στην αττική, που φυσικά δεν είναι και ούτε στόχευε να είναι μια πλήρης καταγραφή, παρουσιάζουμε:

-τα τρία (3) ιταλικά πολυβολεία στο Μικρολίμανο Αγίας Μαρίνας Κερατέας (πολύ κοντά στις εγκαταστάσεις της ΔΕΗ στο Λαύριο - μάλιστα στην τρίτη κατωτέρω φωτογραφία, πάνω δεξιά, διακρίνονται τα δυο μεγάλα φουγάρα του εργοστασίου) εκ των οποίων το τρίτο δείχνει είτε χρησιμοποιήθηκε παλαιότερα είτε ακόμη χρησιμοποιείται ως κατοικία:




















-και τα δύο (2) γερμανικά πολυβολεία (τα οποία συνδεόντουσαν με ορύγματα με το πρώτο να είναι συνδεδεμένο με εφαπτόμενό του χώρο που πιθανόν να λειτουργούσε ως καταφύγιο ή ως χώρος διαμονής) στην περιοχή Πάνορμου Λαυρίου, από όπου ελέγχανε το λιμάνι του Λαυρίου:




17 Φεβρουαρίου 2017

[Σαλαμίνα: Μνημείο εκτελεσθέντων - Λόφος Μύλων - Λόφος Πατρίς (Παναγία Ελευθερώτρια) 12.02.2017]





















--------------------------------------------------------------------------------------------

Οι δυο ανεμόμυλοι στο λόφο των Μύλων (ή Αγίου Νικολάου) κατασκευαστήκανε στον 18ο αιώνα για να καλύψουνε τις ανάγκες σίτισης της Σαλαμίνας και λειτουργήσανε μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα. Είναι οι μόνοι των οποίων διασώζονται τμήματα από τους δέκα συνολικά που είχανε κατασκευαστεί.
























Στην φωτογραφία που ακολουθεί διακρίνεται ο λόφος Προφήτη Ηλία και στο βάθος η θάλασσα μεταξύ Παλουκιών, χερσονήσου Κυνόσουρας και του Περάματος:


















--------------------------------------------------------------------------------------

Ακολουθούνε φωτογραφίες από το λόφο Πατρίς (με την υπέροχη θέα), στον οποίο βρίσκεται η εκκλησία Παναγίας Ελευθερώτριας, που κατασκευάστηκε, σε εκπλήρωση τάματος - διότι στο λόφο αυτό είχανε σκοτωθεί πολλοί έλληνες από νάρκες, μετά την απελευθέρωση από τη γερμανική κατοχή. Πάνω στο λόφο υπήρχανε επί κατοχής γερμανικά πολυβολεία, που δεσπόζανε της πόλης της Σαλαμίνας, και στρατιωτικές εγκαταστάσεις.



















Στην φωτογραφία που ακολουθεί διακρίνεται το λιμάνι της πόλης της Σαλαμίνας και ο λόφος Προφήτη Ηλία.
















  

16 Φεβρουαρίου 2017

Mr. Tambourine Man [The Byrds]


Ο άνθρωπος με το ντέφι

Έι εσύ κύριε με το ντέφι, ένα τραγούδι παίξε μου
Ύπνο δεν έχω και που να πάω ούτε
Έι εσύ κύριε με το ντέφι, ένα τραγούδι παίξε μου
Τούτο τ’ όμορφο πρωινό λέω να σ’ ακολουθήσω

Με το μαγικό σου ταξίδεψέ με πλοίο
Έτσι, χωρίς αισθήσεις
Έτσι, με τα χέρια στο κενό
Έτσι, με των ποδιών τα δάχτυλα παραλυμένα τελείως για να βαδίσουν
Περιμένοντας μονάχα των μποτών μου τα τακούνια να περιπλανηθούν

Έτοιμος για οπουδήποτε, έτοιμος για να χαθώ
Για τη δική μου παρέλαση, τα χορευτικά σου ρίξε, το δρόμο μου να σημάνουν    
Υπόσχομαι να με συνεπάρουν

Έι εσύ κύριε με το ντέφι, ένα τραγούδι παίξε μου
Ύπνο δεν έχω και που να πάω ούτε
Έι εσύ κύριε με το ντέφι, ένα τραγούδι παίξε μου
Τούτο τ’ όμορφο πρωινό λέω να σ’ ακολουθήσω



Mr. Tambourine Man
(διασκευή του ομότιτλου τραγουδιού του Bob Dylan από τους The Byrds - πηγή πρωτότυπων στίχων: azlyrics.com/lyrics/byrds.)

Hey Mister Tambourine Man, play a song for me
I'm not sleepy and there ain't no place I'm goin' to
Hey Mister Tambourine Man, play a song for me
In the jingle jangle morning, I'll come followin' you

Take me for a trip upon your magic swirlin' ship
All my senses have been stripped
And my hands can't feel to grip
And my toes too numb to step
Wait only for my boot heels to be wanderin'

I'm ready to go anywhere I'm ready for to fade
On to my own parade cast your dancin' spell my way
I promise to go under it

Hey Mister Tambourine Man, play a song for me
I'm not sleepy and there ain't no place I'm goin' to
Hey Mister Tambourine Man, play a song for me
In the jingle jangle morning, I'll come followin' you


https://www.youtube.com/watch?v=uPqAvgN6Tyw 

 

15 Φεβρουαρίου 2017

Από τότε που σταμάτησε να γυρίζει ...


























[Λόφος Μύλων, Σαλαμίνα 12.02.2017 10.26]  

Από τότε που σταμάτησε να γυρίζει, το σαράκι, ο ήλιος και η βροχή αναλάβανε να υπηρετούνε το χωρίς τελικό σκοπό γίγνεσθαι. Και αν δεν ήτανε το σαράκι, ο ήλιος και η βροχή κάτι θα ήτανε να βροντοφωνάζει πως ο χρόνος είναι ποτάμι μαζί με τα πράγματα που διαρκώς μεταβαλλόμενα ρέουν αναπόδραστα αλληλένδετα με αυτό.

14 Φεβρουαρίου 2017

Βασίλης Γεργατσούλης - Καιροί σκεφτικοί

























Διαβάστε ή κατεβάστε (σε μορφή pdf), ακολουθώντας το σύνδεσμο εδώ, το εκατοστό εβδομηκοστό έβδομο βιβλίο της σειράς "εν καινώ" των 24Γραμμάτων, τη συλλογή ποιημάτων χαϊκού του Βασίλη Γεργατσούλη με τίτλο: "Καιροί σκεφτικοί".

--------------------------------------------------------------------------



Ομίχλη γύρω.
Ποιος βλέπει καλύτερα;
Θαρρώ οι τυφλοί!


Ποιος έσπειρε φως
και αστέρια φυτρώνουνε
στον ουρανό μας;


Τραγούδια νερού
κουβαλά η ψυχή μου
πενήντα χρόνια.


Αιώνες τώρα
κινείται η θάλασσα,
μα μένει εδώ.


Του πεύκου η σκιά
φαντάζει στον καύσωνα
προσκυνητάρι.


Η νύχτα φεύγει.
Η μέρα δεν έρχεται.
Στιγμές πολέμου.

Πτώματα τόσα
ξεβράζονται στις ακτές
της απάθειας.

[Ανάβυσσος - Χάρακας - Λεγραινά: εικόνες από πολυβολεία 11.02.2017]

Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, στις ακτές της νοτιανατολικής αττικής οι κατακτητές στη διάρκεια του Β'ΠΠ είχανε κατασκευάσει πάρα πολλά πολυβολεία. Με αυτά προσπαθούσανε να αποτρέψουνε τη διαφυγή προς τη Μέση Ανατολή καταζητούμενων ελλήνων μελών της αντίστασης και άγγλων στρατιωτών και τον κατάπλου πλοίων με πολεμοφόδια για το ΕΑΜ. Επίσης επειδή φοβόντουσαν απόπειρα απόβασης των συμμάχων.

Εξ αυτών παρουσιάζουμε παρακάτω:

-τα δύο εκ των τριών (3) ιταλικών που βρίσκονται στο νησί - λόφο (μάλλον χερσόνησο) του Αγίου Νικολάου στην Ανάβυσσο:




















--------------------------------------------------------------------------




  


















-ένα (1) που βρίσκεται στο τέλος της Αναβύσσου ακριβώς δίπλα στον εθνικό δρόμο Αθηνών Σουνίου:




















-και από ένα (1) από τις παραλίες του Χάρακα (το οποίο χρησιμοποιείται για κατοικία) και των Λεγραινών (το οποίο αποτελεί μέρος εγκαταλελειμμένου σήμερα σπιτιού που προφανώς χτίστηκε αργότερα) Στις υπόψη παραλίες υπάρχουν περί τα 7-8 και ίσως περισσότερα πολυβολεία και στρατιωτικοί χώροι των κατακτητών που σήμερα είτε βρίσκονται σε ιδιωτικά οικόπεδα είτε χρησιμοποιούνται για κατοικίες:



13 Φεβρουαρίου 2017

Mercedes Benz [Janis Joplin, Bob Neuwirth, Mike McClure]


Μερσεντές 

«Θα ήθελα να γράψω ένα τραγούδι με μεγάλη κοινωνική και πολιτική αξία.
Θα πηγαίνει κάπως έτσι:»

Δεν θα μ’ αγοράσεις, ω Θεέ, μια κομπρέσορ Μερσεντές;
Όλοι μου οι φίλοι οδηγούν καγιέν κ’ εγώ νιώθω παρακατιανός.
Για όλη μου τη ζωή, μονάχος δούλευα, σαν το σκυλί
Δεν θα μ’ αγοράσεις, λοιπόν Θεέ, μια κομπρέσορ Μερσεντές;

Δεν θα μ’ αγοράσεις, ω Θεέ, μια smart πενήντα ιντσών TV;
Από ‘να τηλεπαιχνίδι (*) ψάχνουνε να με βρούνε.
Καθημερινά μετά τις τρεις εγώ το κούριερ θα περιμένω
Δεν θα μ’ αγοράσεις λοιπόν, ω Θεέ, μια smart πενήντα ιντσών TV;
 
Δεν θα μ’ αγοράσεις, ω Θεέ, μια βραδιά στο καλύτερο της νύχτας μαγαζί;
Σε σένα μοναχά, βασίζομαι Θεέ, μην σε παρακαλώ απογοητεύσεις.
Την αγάπη σου απόδειξέ μου και ουίσκια φιάλες για κάθε τραπέζι αγόρασε μου
Δεν θα μ’ αγοράσεις, ω Θεέ, μια βραδιά στο καλύτερο της νύχτας μαγαζί;

Όλοι μαζί!:

Δεν θα μ’ αγοράσεις, ω Θεέ, μια κομπρέσορ Μερσεντές;
Όλοι μου οι φίλοι οδηγούν καγιέν κ’ εγώ νιώθω παρακατιανός.
Για όλη μου τη ζωή, μονάχος δούλευα, σαν το σκυλί
Δεν θα μ’ αγοράσεις, λοιπόν Θεέ, μια κομπρέσορ Μερσεντές;

(*) Dialing for Dollars: δημοφιλές τηλεπαιχνίδι στις ΗΠΑ στις δεκαετίες 60 και 70.



Mercedes Benz
(πηγή πρωτότυπων στίχων: janis joplin.net/music/lyrics.

"I'd like to do a song of great social and political import.
It goes like this."

Oh Lord, won't you buy me a Mercedes Benz?
My friends all drive Porsches, I must make amends.
Worked hard all my lifetime, no help from my friends
So Lord, won't you buy me a Mercedes Benz?

Oh Lord, won't you buy me a color TV?
Dialing For Dollars is trying to find me.
I'll wait for delivery each day until three
So oh Lord, won't you buy me a color TV?

Oh Lord, won't you buy me a night on the town?
I'm counting on you Lord, please don't let me down.
Prove that you love me and buy the next round
Oh Lord, won't you buy me a night on the town?

Everybody!

Oh Lord, won't you buy me a Mercedes Benz?
My friends all drive Porsches, I must make amends
Worked hard all my lifetime, no help from my friends
So oh Lord, won't you buy me a Mercedes Benz?

Ακούστε το εδώ. 


12 Φεβρουαρίου 2017

Αποτύπωμα.






































[1ο και 2ο Γυμνάσιο και ενιαίο Λύκειο Ρέντη 04.02.2017 09.38, 08.02.2017]

Δεν θυμάμαι να πρόσεξα αν υπέγραφε της πρώτης μέρας ή απόφοιτος.
Πιθανόν να ήτανε προϊόν εφόδου νυχτερινών εικαστικών δημιουργών της πόλης, αλλά και πάλι, όπως και ‘κείνος (της πόλης) που περπατά κάποτε στα ορεινά μονοπάτια, την επόμενη μέρα στο supermarket θα ψάχνουνε για σπανάκι.
Η εξέλιξη από τις μικρές κοινότητες των αυστηρά (προ)καθορισμένων ιεραρχικά ρόλων και πλαισίων ασφυκτικών, που ο καθένας γνώριζε καθενός τον αριθμό αφοδεύσεων, στις ανωνυμίες του πλήθους των κυνηγών όλο και βαθύτερων, όλο και στενότερων εξειδικεύσεων ή στους επιτηδευμένα ή όχι ιδιότροπους συμπολίτες που θα εξαργυρωθούν σε λιγοστές αναγνωρίσεις ήταν αναπόφευκτη.
Ότι και ό,τι απόκλινε ήταν καταδικασμένο.
Η επόμενη;