31 Μαΐου 2018

Forma fix [Ντέμης Κωνσταντινίδης]


FORMA FIX

Σε forma fix
να εκφραστεί
το ‘βρισκε πόζα,
γι’ αυτό αλύπητα
φώτα άλλαζε
στην πρόζα.

Θα ‘δειχνε ψεύτικος.
Θα ‘χανε ―ο τάλας!―
σε πρωτοτυπία.
(Θα έφθιν’ ο οίστρος του
ο επαναστατικός
και η φαντασία...)

Σεμνά κι αυτάρεσκα
λοιπόν, φιξάριζε
τις επαφές του·
τις εκδηλώσεις
τις δηλώσεις
τις λογοκλοπές του.

Σεμνά κι αυτάρεσκα
που δε φοβόταν θάνατο.
(Μέλος ιδρυτικό
κι επίτιμο
κι αθάνατο!)

30 Μαΐου 2018

[εικόνες από τη Σέριφο 27.05.2018]

Η Σέριφος είναι νησί των δυτικών Κυκλάδων με την ιστορία του να χάνεται στα μυθικά χρόνια. Στη Σέριφο έφτασε, μες σε κουτί, ο μικρός Περσέας με τη μητέρα του Δανάη, όπου τους είχε κλείσει ο βασιλιάς τού Άργους Ακρίσιος και εκεί μεγάλωσε.
Οι μόνιμοι κάτοικοι σήμερα (: αυτοί που μένουν όλο το χρόνο) δεν ξεπερνάνε τους 400 και, εκτός από τους συνταξιούχους, ζουν από τον τουρισμό και πολύ λιγότερο από την κτηνοτροφία και την παραγωγή μελιού. Λίγο παλαιότερα όμως, στις αρχές του 20ου αιώνα, οι μόνιμοι κάτοικοι φτάνανε τους 12.000 εκ των οποίων οι 700 εργαζόντουσαν ως εργάτες στα μεταλλεία σιδήρου, στην τότε πλούσια δυτική πλευρά τού νησιού, στις πλαγιές των βουνών τού οποίου επιπλέον παρήγαγαν σιτάρι και καλής ποιότητας κρασί από ξερικά σταφύλια. Πλαγιές που σήμερα, εγκαταλαλειμμένες αγροτικά, καλύπτονται πλήρως από χαμηλή άγρια βλάστηση. Τα μεταλλεία σιδήρου σήμερα δεν λειτουργούνε διότι είναι ασύμφορη η εξόρυξή του ενώ στην προϊστορική εποχή μέχρι και την ύστερη αρχαιότητα λειτουργούσανε μεταλλεία εξόρυξης χαλκού.
Στις 21 Αυγούστου 1916 στη Σέριφο έλαβε χώρα μια από τις σημαντικότερες εργατικές απεργίες στην Ελλάδα, από τους εργαζόμενους στα μεταλλεία, οι οποίοι ζητούσαν 8ωρο και καλύτερες αμοιβές. Η απεργία πνίγηκε στο αίμα με τέσσερις εργάτες νεκρούς. Προς τιμήν των νεκρών τής εξέγερσης κατασκευάστηκε μνημείο, που βρίσκεται στο δυτικό μέρος τής παραλίας τού Μεγάλου Λιβαδιού, δίπλα στο διοικητήριο της εταιρίας. Το διοικητήριο είναι ένα εξαιρετικό αρχιτεκτονικά έργο τού Τσίλλερ.
Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το εγκαταλελειμμένο κτίριο τού διοικητηρίου καθώς και ένα παραπλήσιο, ομοίως εγκαταλελειμμένο κτίριο τής εποχής, δεχτήκανε μεγάλο πλήγμα από τη φωτιά, πριν λίγα χρόνια, η οποία κατέβηκε την πλαγιά πάνω από το Μεγάλο Λιβάδι και τα έκαψε.
Ακολουθούν φωτογραφίες από τις εγκαταλελειμμένες εγκαταστάσεις των μεταλλείων σιδήρου στο Μεγάλο Λιβάδι και την προβλήτα / γέφυρα φόρτωσης του μεταλλεύματος σε καράβια για το εξωτερικό.




















































Εκτός από το Μεγάλο Λιβάδι, εγκαταστάσεις που αφορούσανε την εξόρυξη τού σιδηρομεταλλεύματος υπάρχουν παντού στη δυτική και νοτιοδυτική Σέριφο. Ενδεικτικά οι φωτογραφίες από την περιοχή τού Κουταλά, που βρίσκεται στο δρόμο από το Λιμάνι της Σερίφου στο Λιβάδι, λίγα χιλιόμετρα πριν το Μεγάλο Λιβάδι.



  


















Στην περιοχή τού Κουταλά σε κάποιο οικόπεδο, βρίσκεται παρατειμένο στο χρόνο, το πρώτο λεωφορείο που κυκλοφόρησε στο νησί.















































------------------------------------

Βεβαίως το να βρεθείς στη Σέριφο και να μην ανέβεις στο Κάστρο στη Χώρα προς το δειλινό, απλά δε νοείται!












29 Μαΐου 2018

Ἡ βρύση τοῦ πουλιοῦ - Διεθνὴς Παιδούπολη Πεσταλότσι - Μαζεύω τὰ πεσμένα στάχια [Νικηφόρος Βρεττάκος]


Ἡ βρύση τοῦ πουλιοῦ

Κάνε με ἀηδόνι Θεέ μου, πᾶρε μου ὅλες
τὶς λέξεις κι ἄφησέ μου τὴ φωτιά,
τὴ λαχτάρα, τὸ πάθος, τὴν ἀγάπη,
νὰ τραγουδῶ ἔτσι ἁπλά, ὅπως τραγουδοῦσαν
οἱ γρῦλοι μία φορὰ κι ἀντιλαλοῦσε
ἡ Πλούμιτσα τὴ νύχτα. Ὅπως ἡ βρύση
τοῦ Πουλιοῦ μὲς στὴ φτέρη. Νὰ γιομίζω
μὲ τὸ μουμούρισμά μου τὴ μεγάλη
κυψέλη τ᾿ οὐρανοῦ. Νὰ θησαυρίζω
τὰ νερὰ τῶν βροχῶν καὶ τὶς ἀνταύγειες
ἀπ᾿ τὸ θαῦμα τοῦ κόσμου. Νὰ μ᾿ ἁπλώνουν
τὶς φοῦχτες τους οἱ ἄνθρωποι κι ἕνας ἕνας
νὰ προσπερνοῦν. Κι ἀδιάκοπα νὰ ρέω
τὴ ζωή, τὴν ἐλπίδα, τὴ λάμψη τοῦ ἥλιου,
τοῦ ἡλιογέρματος τὸ γαρουφαλένιο
ψιχάλισμα στὰ ὄρη, τὴ χαρά,
τὰ χρώματα νὰ ρέω τοῦ οὐράνιου τόξου
καὶ τὴ βροχούλα τῆς ἀστροφεγγιᾶς.
Ὢ τί καλὰ πού ῾ναι σ᾿ αὐτὸν τὸν κόσμο!


Διεθνὴς Παιδούπολη Πεσταλότσι

Τὰ πρόσωπα τῶν παιδιῶν εἶναι πατρίδες
φερμένες ἐδῶ ἀπ᾿ τὰ τέσσερα σημεῖα τῆς γῆς
γιὰ ἕνα διάλογο ἀγάπης. Κοινὸ τὸ χορτάρι κι ὁ ἥλιος
καὶ τὰ χέρια ποὺ παίζουνε. Βλέπετε αὐτὰ τὰ παιδιὰ
ποὺ τὰ μάτια τους εἶναι γιομάτα οὐρανὸ
καὶ ἀθῳότητα; Εἶναι οἱ ἴδιοι αὐτοὶ
ποὺ σκοτώθηκαν στοὺς πολέμους.
ποὺ ἐξωσμένοι ἀπ᾿ τοῦ κόσμου αὐτοῦ τὴν ἀδιαίρετη
σκηνὴ ἐπαιτήσανε τὸ δικαίωμα
νὰ χαροῦνε τὴ γῆ ποὺ τοὺς γέννησε:
Νὰ κάθονται πάνω τῆς ἣ νὰ πορεύονται,
νὰ μαζεύουν λουλούδια, νὰ ψαρεύουν στὶς λίμνες,
νὰ σκάφτουν, νὰ χτίζουν, νὰ θαυμάζουν τὸν κόσμο
μὲς ἀπ᾿ τῶν ἄσπρων τους σπιτιῶν τὰ παράθυρα
δίχως φόβο· ἀσφαλεῖς καὶ ἰσότιμοι
ἀπέναντι στὴ βροχή. Οἱ ἴδιοι ποὺ πάλαιψαν
γενναῖα τὸ ἀδυσώπητο σκοτάδι
καὶ πέσανε. Ποὺ ἔκαμαν
ὄμορφα ὄνειρα. Δὲν ἤτανε διαφορετικὰ
τὸ γέλιο, τὰ χέρια, οἱ κινήσεις τους,
κι ὅμως σκοτώθηκαν. Τὰ μάτια τους ἴδια
τὸ φῶς ποὺ ζητούσανε.
Κάθε πρωὶ
ποῦ βγαίνει ὁ ἥλιος στὴν πόλη τοῦ Τρόγγεν,
στὸ χωριὸ Πεσταλότσι, τὰ πράγματα εἶναι
τὸ ἴδιο ἁπλά, ὅπως ἄλλωστε ἦταν πάντοτε
σὲ τοῦτο τὸν κόσμο. Μονάχα πὼς τὰ πρόσωπα
ἐδῶ τῶν παιδιῶν εἶναι πατρίδες.
Κάθε πρωί, μὲ τὸ ἴδιο τραγοῦδι
καὶ κάτω ἀπ᾿ τὴν ἴδια ὑπόσχεση
ἀγάπης
ὅλα μαζὶ
εἶναι ἡ Ὑδρόγειος ποὺ προσεύχεται.


Μαζεύω τὰ πεσμένα στάχια

Μαζεύω τὰ πεσμένα στάχια νὰ σοῦ στείλω λίγω ψωμί,
μαζεύω μὲ τὸ σπασμένο χέρι μου ὅ,τι ἔμεινε ἀπ᾿ τὸν ἥλιο
νὰ σοῦ τὸ στείλω νὰ ντυθεῖς. Ἔμαθα πὼς κρυώνεις.
Τὴν πράσινή σου φορεσιὰ νὰ τὴν φορέσεις τὴν Λαμπρή!
Θὰ τρέξουν μ᾿ ἄνθη τὰ παιδιά.Θὰ βγοῦν τὰ περιστέρια,
κ᾿ ἡ μάνα σου μὲ μιὰ ποδιά, πλατιά, γεμάτη ἀγάπη!
Πάρε ὅποιο δρόμο, ὅποια κορφή, ρώτα ὅποιο δένδρο θέλεις
Μ᾿ ἀκοῦς; Οἱ δρόμοι ὅλης τῆς γῆς βγαίνουνε στὴν καρδιά μου!
Μὴν ξεχαστεῖς κοιτάζοντας τὸ φῶς. Τ᾿ ἀκοῦς;... Νἀρθεῖς! 


Από users.uoa.gr/nikhforos brettakos poems.

27 Μαΐου 2018

Πέτρα, ήλιος, νερό ...





























[Αρχαιολογικό Πάρκο Ακαδημίας Πλάτωνος, 25.05.2018 08.27]

Πέτρα, ήλιος, νερό και τριγύρω, σε λιγοστή γης, να χορεύ’ η Περσεφόνη.