[στον αρχαιολογικό χώρο "Ματράγκα" στα Αθίκια Κορινθίας 26.08.2019]

Παίρνοντας το δρόμο από τα Αθίκια προς την Μονή Παναγίας Φανερωμένης και το Χιλιομόδι, στα 1.300 περίπου μ. από τα Αθίκια, πολύ κοντά στο σημείο που ο δρόμος περνάει το ρέμα Ξεριάς, συναντάμε - στο σημείο υπάρχει μικρό προσκυνητάρι - προς τα αριστερά ένα δασικό δρόμο που οδηγεί, λίγες εκατοντάδες μέτρα μετά, στον αρχαιολογικό χώρο «Ματράγκα».
Καθώς ανεβαίνουμε το δασικό δρόμο προς τον αρχαιολογικό χώρο «Ματράγκα», κατ΄ αρχή θα συναντήσουμε μια διακλάδωση. Ο αρχαιολογικός χώρος «Ματράγκα» βρίσκεται αμέσως μόλις πάρουμε τη δεξιά πορεία, στο δεξί μας χέρι. Εκεί θα δούμε τα ερείπια τού ναού τής Αναστάσεως του Χριστού. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι στη θέση αυτή παλαιότερα υπήρχε Ι.Ν. της Οσίας Ματρώνας, που είχε χτιστεί τον 14ου αι. μ.Χ. και είχε ανοικοδομηθεί στα θεμέλια παλαιοχριστιανικής Βασιλικής, προς τιμήν τής Θεοτόκου.
Αντίθετα προς τα αριστερά θα συναντήσουμε ένα παλιό κτίριο, πιθανότατα αγροικία, που δίπλα του υπάρχει κτίσμα που θα μπορούσε να είναι παλιά ασβεστοκάμινος. Η γεωμετρία τής κατασκευής της θυμίζει έντονα ασβεστοκάμινο. Το ότι στο εσωτερικό της έχει καλυφθεί με ασβέστη σημαίνει ότι κάποια στιγμή θα είχε αλλάξει χρήση. Θα πρέπει  να σημειώσουμε ότι στο χωριό  Αλαμάνος, που βρίσκεται κοντά στα Αθίκια παλαιότερα λειτουργούσανε πολλές ασβεστοκάμινοι.
Σημείωση τής 07.09.2019: σε συζήτηση με τον κ. Αναστάσιο Μαρινό, πρόεδρο τών Αθικίων, πρόκειται για υπαίθριο φούρνο.

         

(χωρίς)

Ω! Αδράστεια.
Νόμων κρατούσα.
Αιώνια θάλασσα.

27.08.2019

[στα ερείπια τού μεσαιωνικού χωριού Ρειτό 27.08.2019]

Το μεσαιωνικό χωριό Ρειτό ιδρύθηκε στα μέσα τού 14ου αι. μ.Χ. από χριστιανούς αλβανούς που εγκατασταθήκανε στην ευρύτερη περιοχή επί Παλαιολόγων. Με την ίδρυση τού νεώτερου ελληνικού κράτους κατεβήκανε σε πιο εύφορα μέρη και ιδρύσανε τη σημερινή πόλη των Αθικίων και ανατολικότερα το χωριό Ρυτό.

Τα ερείπια τού μεσαιωνικού χωριού βρίσκονται στο δρόμο από τα Αθίκια προς το χωριό Αγ. Ιωάννης, στα 5,8 περίπου χλμ. από τα Αθίκια, δίπλα στον Ι.Ν. της Παναγίας που παλαιότερα ήταν μονή πιθανόν σχετιζόμενη με το μεσαιωνικό χωριό. 

Και από το ερειπωμένο εκκλησάκι τού Άη Γιώργη στο νοτιότερο και πιο ψηλό μέρος τού μεσαιωνικού οικισμού.

  

[σε δυο από τα πέτρινα γεφύρια στο ρέμα Ξεριάς Κορινθίας 24.08.2019]

Το ρέμα Ξεριάς ξεκινάει από τις βόρειες πλαγιές τού όρους Αραχναίο, το οποίο βρίσκεται στα ανατολικά όρια των νομών Κορινθίας και Αργολίδας, και αφού περάσει από τα χωριά Αθίκια και Σολωμός και την πόλη τής Κορίνθου εκβάλει δυτικά τού λιμανιού τής Κορίνθου. Στην πορεία του συμβάλει με διάφορά άλλα ρέματα το συναντούνε κάθετα κατεβαίνοντας από τα βουνά και τους λόφους μεταξύ των οποίων κυλάει.

Ένα ρέμα που στο παρελθόν έχει, με τη συνδρομή τού ανθρώπινου παράγοντα, προκαλέσει έντονα πλημμυρικά φαινόμενα όπως στις 12.01.1997 όταν τα νερά κυριολεκτικά σκεπάσανε το κέντρο τής Κορίνθου.

Κατά μήκος τού ρέματος υπάρχουνε πολλές γέφυρες και γεφύρια, νεότερες και παλαιότερα. Από τα παλιότερα, που είναι πέτρινα, παρουσιάζουμε εικόνες από δυο.

Το πρώτο βρίσκεται στην Π.Ε.Ο Κορίνθου Άργους, βόρεια τού χωριού Σολωμός, δίπλα στις εγκαταστάσεις τής Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Κορινθίας

και το δεύτερο στην είσοδο τού χωριού Αθίκια, στη θέση «Δυο βουνά», δίπλα σε παλιό λατομείο. Στο σημείο αυτό το μικρότερο ρέμα «Αγία Παρασκευή», που έρχεται από νοτιοανατολικά, εκβάλει στο ρέμα Ξεριάς και ουσιαστικά το γεφύρι βρίσκεται πάνω από το ρέμα τής Αγίας Παρασκευής.

Το κοινό σημείο των δυο γεφυριών είναι ότι χτιστήκανε στις αρχές τής δεκαετίας τού 1890, όταν κατασκευαζόταν η διώρυγα τού Ισθμού τής Κορίνθου. Γι’ αυτό στα Αθίκια, αναφέρεται ότι χτίστηκε από Ιταλούς τεχνίτες που εργαζόντουσαν στο έργο διάνοιξης τής  διώρυγας τού Ισθμού ενώ για το άλλο δεν υπάρχουν πληροφορίες.

Αμφότερα σήμερα δεν εξυπηρετούνε πλέον ανάγκες μετακίνησης αλλά έχουνε την ιστορική τους αξία. Όπως όμως εύκολα διαπιστώνει κάποιος αφενός των Αθικίων βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση, συντηρημένο με πρόσφατες συμβατές στην αισθητική του προσθήκες αφετέρου το άλλο, το οποίο είχε καλυφθεί με άσφαλτο και χρησιμοποιηθεί στο οδικό δίκτυο, είναι εγκαταλελειμμένο και ετοιμόρροπο. 

μικρό απόσπασμα σκέψεων τής Άννας Παυλίδου

[...]
Αραιό το νήμα στο στημόνι ο χρόνος και μερικές γυάλινες κλωστές το υφάδι του έρωτά μας. Γι αυτό γελάστηκα: στραφτάλιζε σαν τ' αστέρια. Εκείνα τα συνέχει η Αγάπη. Εμάς;
[...]

California Dreamin' [John Phillips, Michelle Phillips, The Mama’s and the Papa’s]

ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ Σ' ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ

Όλα τα φύλλα είν’ καφετιά και γκρίζος ο ουρανός
Για βόλτα έχω βγει, χειμώνα καιρό,
Ασφαλής θα ‘μουνα και ζεστός αν ήμουν στο Έλ Έι
Καλιφόρνια σ’ ονειρεύομαι με τέτοιο καιρό χειμώνα

Σε μια εκκλησιά σταμάτησα που συνάντησα προχωρώντας
Λοιπόν, στα γόνατα έπεσα, πως τάχατες προσεύχομαι 
Μάθε πως του παπά τ’ αρέσει ο χειμώνας
Πως θα μείνω αυτός νομίζει
Καλιφόρνια σ’ ονειρεύομαι με τέτοιο καιρό χειμώνα

Όλα τα φύλλα είν’ καφετιά και γκρίζος ο ουρανός
Για βόλτα έχω βγει, χειμώνα καιρό,
Και σήμερα να φύγω θα μπορούσα, αν δεν της το ΄χα πει
Καλιφόρνια σ’ ονειρεύομαι με τέτοιο καιρό χειμώνα (Χ3)


Πηγή πρωτότυπων στίχων: azlyrics.com.
Ακούστε το εδώ.

California Dreamin' 

All the leaves are brown and the sky is gray

I've been for a walk on a winter's day

I'd be safe and warm if I was in L.A.

California dreamin' on such a winter's day

Stopped in to a church I passed along the way

Well I got down on my knees and I pretend to pray

You know the preacher liked the cold

He knows I'm gonna stay

California dreamin' on such a winter's day

All the leaves are brown and the sky is gray

I've been for a walk on a winter's day

If I didn't tell her I could leave today

California dreamin' on such a winter's day

California dreamin' on such a winter's day

California dreamin' on such a winter's day

Ανιστόρητα [Χρήστος Ι. Βατούσιος]

ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΑ

Φανερά απογοητευμένη η ιστορία, ζήτησε χώρο να γείρει και να αποδιώξει τα βλέμματα από τα χαϊδεμένα ρούχα της, την ώρα που ο χρόνος, σφυρηλατούσε τα καρφιά της σταύρωσής της προς παραδειγματισμόν.

Απελθέτω απ' εμού το ποτήριον τούτο, ανέκραξε με λυγμούς στον μακελάρη χρόνο, καθώς ένοιωθε στο πετσί της το πρώτο καρφί.

Δε φταίω εγώ! Ούρλιαξε, έτσι με θέλουν, να χαϊδεύω, να αγελοποιώ, να... 

Αχ μη σου λέω, δε φταίω, λύγισε στο χρόνο που της αντιγύρισε μια αδιάφορη ματιά, συνεχίζοντας τη σκληρή δουλειά του.

Το δεύτερο καρφί είχε προχωρήσει και η ιστορία δεν ήξερε αν αυτό που την τρυπάει είναι ο πόνος ή ο ήχος του σφυριού.

Παραληρώντας ψιθύρισε...

Δεν μπορούσα να κάνω κάτι... 

Σε παρακαλώ, οι δυνατοί, αυτοί με έγραψαν.

Τους έλεγα όχι, δεν είναι έτσι, αλλά...

Δε μπορούσα, σε παρακαλώ, σε ικετεύω...

Έσβηνε ο ψίθυρος καθώς ακουγόταν αδιάκοπα ο χτύπος του σφυριού, πιτσιλίζοντας τα μάτια του χρόνου με λέξεις.

Τελειώνοντας, κοίταξε το γερμένο κεφάλι της.

Μάθε της είπε, πως το καρφί είναι πιο δυνατό από το χάδι.

Το καρφί είναι γνώση.

Πηγή: drasivrilissia.gr.

The Kraken [Alfred Lord Tennyson]

ΤΟ ΚΡΑΚΕΝ

Από τα μπουμπουνητά των άνω στρωμάτων των βαθιών νερών παρακάτω,
Πολύ, πολύ βαθιά στης θάλασσας την άβυσσο,
Τον αρχαίο του, ανονείρευτο κι αδιατάρακτο του ύπνο το Κράκεν κοιμάται:
Κι οι ελάχιστες ηλιαχτίδες εκεί στα βαθύγκριζα πλευρά του χάνονται·
Και στο σώμα του επάνω τεράστια χιλιόχρονα σφουγγάρια
Φουσκώνουν και ψηλώνουν·
Και μακριά μες στο εξασθενημένο φως,
Από πλήθος σπηλαίων θαυμαστών και μυστικών θαλάμων
Αμέτρητα θεόρατα πολύποδα
Με τα τεράστιά τους τα πλοκάμια το αδρανές πράσινο αλωνίζουν.
Ξαπλωμένο ανέκαθεν βρίσκεται εκεί
Σε πελώρια θαλάσσια σκουλήκια επάνω,
Η ύστερη μέχρις φωτιά να θερμάνει τα βάθια·
Και για πρώτη τότε φορά, στων ανθρώπων και των αγγέλων τα μάτια θα φανερωθεί 
Καθώς θορυβώντας θα σηκωθεί και στην επιφάνεια θα πεθάνει.

The Kraken

Below the thunders of the upper deep,

Far, far beneath in the abysmal sea,

His ancient, dreamless, uninvaded sleep

The Kraken sleepeth: faintest sunlights flee

About his shadowy sides; above him swell

Huge sponges of millennial growth and height;

And far away into the sickly light,

From many a wondrous grot and secret cell

Unnumbered and enormous polypi

Winnow with giant arms the slumbering green.

There hath he lain for ages, and will lie

Battening upon huge sea worms in his sleep,

Until the latter fire shall heat the deep;

Then once by man and angels to be seen,

In roaring he shall rise and on the surface die.

Alfred Lord Tennyson (1809-1892), is one of the most well-loved Victorian poets.

The Kraken, an early poet of Tennyson, published in 1830.

Πηγή: poets.org. 

Δώρο Γενεθλίων [απόδοση τού ΦΚ μέρους τού ποιήματος “A Birthday Present” της Sylvia Plath]

ΔΩΡΟ ΓΕΝΕΘΛΙΩΝ

Τι νάναι κείνο πίσω απ’ το πέπλο, 
Νάναι στ’ αλήθεια γητειά ή ασχήμια;
Αχ! πώς αστράφτει, νάχει τα κοίλα του ή τις αιχμές του;

Είναι μοναδικό, επιμένω, είναι στ’ αλήθεια ό,τι ζητάω.
Σαν μαγειρεύω με ατενίζει, σαν είμαι ήρεμη, για μένα ψάχνει.

«Νάναι στ’ αλήθεια αυτό που σκέπει την ύπαρξή μου,
Νάναι στ’ αλήθεια μοναδικό, με μαύρες κόχες, σημαδεμένο;

Όταν ζυγίζω εγώ τ’ αλεύρι, όταν αφήνω ό,τι περισσεύει,
Προσκολλημένη σε συνταγές, ω ναι! σε συνταγές και σε κανόνες

Στ’ αλήθεια αυτό θε ν’ αναγγείλει;
Θεέ μου, τί αστείο πούναι!»

Όμως αστράφτει δίχως να παύει, κι εγώ λέω πως θέλει εμένα.
Δε θα με πείραζε φίλντισι αν ήταν ή μόνο ένα κουμπί πετράδι.

Όπως και νάναι, πολλά δε θέλω για δώρα φέτος.
Αφού στο τέλος ζω από τύχη.

Θ’ αυτοκτονούσα, αχ! πόσο το ήθελα με κάθε τρόπο.
Τώρα όμως μένουν αυτά τα πέπλα, αυτοί οι μπερντέδες
Που στραφταλίζουν,

Τα διάφανα σατέν μπερντέδες του Γενάρη
Λευκά σκεπάσματα βρεφών, φίλντισι που γυαλίζει
Με την ανάσα των νεκρών.

Βγήκε από χαυλιόδοντα κι από αερικό.
Δεν το θωρείτε, το τί ‘ναι δε με νοιάζει.

Λοιπόν, θα μου το δώσετε;
Μη δειλιάτε - κι αν είναι μικροσκοπικό σε τί πειράζει;

Ελάτε, μη το σκιάζεστε, αντέχω τα  μεγάλα.
Στ’ αλήθεια ας καθίσουμε, γύρω του κι ας χαρούμε
Τη λάμψη του, την αίγλη του,

Το ωραίο καθρέφτισμά του.
Ας πάρουμε το δείπνο μας μαζί του σαν να ήταν

Σε κλινική να τρώγαμε το βραδινό φαΐ μας.

Κι όμως το ξέρω πως δεν θες αυτό να μου το δώσεις.
Σε σκιάζει η όψη του θα πεις

Κι ο κόσμος θα ουρλιάξει, μαζί κι εσύ,
Αυταρχικός, αδιάντροπος, μια ασπίδα,

Σα θαυμαστή μορφή αυτή για τα δισέγγονά σου.
Μη το φοβάσαι, ό,τι κι αν δεις εσύ λάθος το βλέπεις.

Θε να το πάρω ήσυχα, να σμίξω κατά μέρος.
Δε θα με ακούσεις που εγώ θ’ ανοίγω το χαρτί,

Το τύλιγμα, το ουρλιαχτό, σαν πέσουν οι κορδέλες.
Αλλά εσύ τη διάκριση που δείχνω δεν βαστάς.

Νάξερες πως μου σκότωναν τις μέρες μου τα πέπλα.
Για σένα είναι διάφανα σεντόνια του αγεριού.


Το πρωτότυπο εδώ: internal.org/Sylvia Plath/A Birthday Present.

Σαν Ύψιλον σακατεμένο μέρα μεσημέρι [Μπάμπης Χαραλαμπόπουλος]

ΣΑΝ ΥΨΙΛΟΝ ΣΑΚΑΤΕΜΕΝΟ ΜΕΡΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙ

Υπεροπλία ύλης κοπράνων
οι υψιπετείς γύρω χαρακτήρες
Κόβεις έναν υάκινθο που υποφέρει
από τη γλώσσα τους
και υστεροβουλούν σκούζοντας
για να κερδίσουν τα χαϊμαλιά
μιας ελεεινής δημοσιότητας

Ύστερα
ικανοποιημένοι και χορτάτοι
επιστρέφουν σπίτι
στους υπόνομους της πόλης.

Είναι πλασμένοι κατ' εικόνα και ομοίωση
με τις ύαινες
κουφάρια, σάρκα κι ό,τι μένει από ψυχή
τροφή τους και διασκέδαση.

Κούφιες οι λέξεις τους
κολυμπούν ύπτια στο φως
γι' αυτό και δεν το αντέχουν

Υστερογραφούν ως πολιτικοί,
ιερείς, συγγραφείς, ηθοποιοί, αθλητές
με όλα τα μέρη του λόγου
βουτηγμένα στο ψέμα

Αγκαλιά με φίλους τους αρουραιογράφους
υποτιμούν την τέχνη της ζωής
την ειλικρίνεια του έρωτα
την αξία της σιωπής.

Ποιούν τη νήσσα παντού
και μεις
οι κυνηγοί τους πάντα!

[Αρχαίες Φρυκτωρίες στο δρόμο από την αρχαία Σικυώνα προς τη λίμνη Στυμφαλία 17.08.2019]

Τα βήματα τού ανθρώπου στο δρόμο από την περιοχή τής αρχαίας Σικυώνας, σήμερα η περιοχή τού Κιάτου στην πεδινή Κορινθία, προς τη λίμνη Στυμφαλία χάνονται στα βάθη τής προϊστορίας και του μύθου. Ένας δρόμος με τον οποίο έχουμε κατ’ επανάληψη ασχοληθεί. Ένας δρόμος πέρασμα προς την ορεινή Κορινθία, αλλά και νοτιότερα, κάτι που σημαίνει ότι οι εκάστοτε κυρίαρχοι θα είχαν εγκαταστήσει σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης εισβολών, κινδύνων γενικότερα. Το σύστημα αυτό για χιλιάδες χρόνια ήταν οι φρυκτωρίες (εκ του φρυκτωρεύω: μεταφέρω μήνυμα από μεγάλη απόσταση σε μεγάλη απόσταση). Στο παρόν θα παρουσιάσουμε εικόνες από τρεις φρυκτωρίες, ερείπια των οποίων σώζονται κατά μήκος τού υπόψη δρόμου (εδώ όλο το αφιέρωμα σε μορφή αρχείου pdf). Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι τα υπόψη ερείπια σχετικά πρόσφατα ταυτοποιήθηκαν ως φρυκτωρίες και στο διαδίκτυο υπάρχουν ελάχιστες σχετικές αναφορές. Την επιβεβαίωση ότι πρόκειται για φρυκτωρίες μας την έδωσε ο αρχαιολόγος κ. Παπαθανασίου, της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας Κορίνθου.

Στην περιοχή Ελληνικό. Βρίσκεται στον επαρχιακό δρόμο από τα Βαλτσαίικα προς το Μέγα Βάλτο, στα 5,5 χλμ. από τα Βαλτσαίικα, δίπλα στη διασταύρωση προς το Σούλι Κιάτου.

Στην περιοχή Κρυονερίου. Βρίσκεται πάνω σε λόφο, δίπλα στην επαρχιακή οδό Κιάτου - Στυμφαλίας, απέναντι από τη διασταύρωση προς το αστεροσκοπείο Κρυονερίου.

Στο λόφο Τσακούθι, δίπλα στην επαρχιακή οδό Κιάτου - Στυμφαλίας, στο ύψος τού χωριού Καίσαρι. Το συγκεκριμένο κτίσμα, σε αντίθεση με τα προηγούμενα, είναι κυκλικός πύργος.