30 Μαρτίου 2017

Ψυχή.

Χώρος. Ανοίγοντας η αυλαία διακρίνεται η κεντρική αίθουσα μιας διαστημικής υπηρεσίας. Στο βάθος της σκηνής διακρίνεται μια μεγάλη οθόνη και μπροστά της, μεταξύ αυτής και του χώρου των θεατών, υπάρχει μια γραμμή τεσσάρων (4) γραφείων παράλληλα τοποθετημένων στη σκηνή και στραμμένων προς τη μεγάλη οθόνη. Δίπλα στην μεγάλη οθόνη υπάρχει μια μικρότερη, ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο, το οποίο δείχνει, στην αγγλική γλώσσα, τις ημέρες του Απρίλη 2176 και σημειωμένη με διαφορετικό φως την 17η Απρίλη. Μεταξύ των γραφείων όπως και στα δύο άκρα υπάρχουνε, σηκωμένα περί το ένα μέτρο πάνω από την οριζόντια επιφάνεια των γραφείων, διαχωριστικά ενώ πάνω στο κάθε γραφείο διακρίνονται φορητοί ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Μπροστά σε όλα υπάρχουν καρέκλες γραφείου. 

Στα δύο (2) κεντρικά γραφεία κάθονται δύο παρόμοια ντυμένοι επιστήμονες στραμμένοι προς την μεγάλη οθόνη, οι οποίοι κοιτάνε προς την οθόνη του φορητού τους υπολογιστή. Η μεγάλη οθόνη δείχνει προς το αριστερό της άκρο (όπως διακρίνεται από το χώρο των θεατών) τη Σελήνη και στο άλλο της άκρο ένα αρκετά μικρότερο σκουρόχρωμο αντικείμενο, τον αστεροειδή «16Ψυχή», ο οποίος, όπως φαίνεται στην μεγάλη οθόνη, κινείται αργά προσεγγίζοντας τη Σελήνη. Οι επιστήμονες δουλεύουν νευρικά. Σε όλη τη διάρκεια του έργου οι θεατές θα τους βλέπουν καθισμένους και μόνο τις πλάτες τους.  

-Άλλαξε κάτι;
-Όχι! Σαν τι εξάλλου;
-Τους το είπα και χθες το απόγευμα. Και δέκα φορές τους πυραύλους που διαθέταμε να στέλναμε, σα να πετάμε μια μπάλα ποδοσφαίρου για να σταματήσουμε αυτοκίνητο που τρέχει θα είναι. 
-Έχει νόημα που καθόμαστε εδώ και δεν βρισκόμαστε σε κάποιο πάρκο να απολαύσουμε τον τελευταίο ήλιο που θα δούνε νοήμονα όντα σε αυτόν τον πλανήτη;
-Νοήμονα είπες; Θα σου ξέφυγε... Έχει νόημα που εδώ κι ένα μήνα έχουμε κάνει τα πάντα ώστε εκτός από δέκα διαβαθμισμένα πρόσωπα της NASA και δύο στην βάση μας εκτόξευσης πυραύλων στο Πουέρτο Ρίκο, τον Πρόεδρο και τον Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, να μην καταλάβει κανείς, ούτε καν η Διαστημική Ευρωπαϊκή Υπηρεσία, πουθενά στη γη, ότι η ζωή στη γη μετρά λίγες ακόμη μέρες;

Ακούγεται ήχος κινητού τηλεφώνου. Ο ένας εκ των δύο επιστημόνων απαντάει την κλήση.  

-Μάλιστα κε Πρόεδρε.
-Περιμένουμε πως σε κάτι λιγότερο από μία ώρα θα χτυπήσει τη Σελήνη.
-Όχι, γιατί στην Ευρώπη δεν γνωρίζουν ότι έχουμε πειράξει το λογισμικό στο δορυφόρο που παρακολουθεί λεπτομερειακά την πορεία του «16Ψυχή». Λόγω περικοπών στον προϋπολογισμό της, πολύ μεγαλύτερων και από τις περικοπές του δικού μας, …
… -η Διαστημική Ευρωπαϊκή Υπηρεσία από μας παίρνει τις πληροφορίες για την πορεία του «16Ψυχή».
-Μάλιστα. Είναι πάντως απορίας άξιο πώς πειστήκανε τόσο εύκολα ότι οι εκατό πύραυλοι που στείλαμε προς τον «16Ψυχή» ήτανε στα πλαίσια προγραμματισμένης διορθωτικής κίνησης. 
… 
-Όπως είχα πει και τότε, στη σύσκεψη στο γραφείο σας πριν 15 μέρες, εδώ και πολύ καιρό δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι, αν ποτέ μπορούσαμε…, και το πιθανότερο, εάν μαθευόταν ο πραγματικός λόγος που στείλαμε τους πυραύλους, θα ήταν μια εξέγερση όλων εναντίον όλων, ένα χάος κάθε είδους βίας, που θα διαρκούσε μέχρι να τελειώσουν όλα.
…   
-Πλέον μιλάμε για βεβαιωμένο 100%! Λόγω της πορώδους σύστασης του συγκεκριμένου αστεροειδούς και της γωνίας που τελικά θα πέσει στη Σελήνη, ένα κομμάτι, που είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, διαστάσεων 100 Χ 20 Χ 20 χιλιομέτρων, με ακρίβεια διαστάσεων +/- 1 χιλιόμετρο, θα κατευθυνθεί προς τη γη και μέσα σε λιγότερο από δυο ώρες θα πέσει πάνω της με ταχύτητα 60 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο.
-Εσείς οφείλετε να ακολουθήσετε το πρωτόκολλο, αλλά είμαι υποχρεωμένος να σας πω ότι δεν θα έχει κανένα νόημα.
-Νομίζω πως μετά την σύγκρουση του «16Ψυχή» με την Σελήνη, όχι μόνο η Διαστημική Ευρωπαϊκή Υπηρεσία, αλλά ακόμη και οι ερασιτέχνες αστρονόμοι θα καταλάβουνε το τι γίνεται.
-Κοιτάξτε, μετά τη δημιουργία της ζωής στη γη, εδώ και 3,9 δις χρόνια, δηλαδή πρακτικά αμέσως μετά τον σχηματισμό της Σελήνης και την περίοδο βομβαρδισμού τής γης από μετεωρίτες, έχουνε πέσει ανά καιρούς μετεωρίτες και αστεροειδείς, αλλά πολύ μικρότερων διαστάσεων.
-Αυτή τη φορά δεν πρόκειται να επιζήσει απολύτως τίποτα! και μάλιστα αναμένεται οι ωκεανοί να εξατμιστούνε με τρόπο που σχεδόν όλο το νερό θα χαθεί στο διάστημα. 
-Δυστυχώς για τον πλανήτη μας, όχι. Όταν ξεκίνησε η ζωή ήταν πολύ διαφορετική η κατάσταση του ηλιακού συστήματος. Τότε το νερό ήρθε στη γη από τους κομήτες κατά τη διάρκεια του μεγάλου βομβαρδισμού.
-Κε Πρόεδρε, η ΝASA είχε επισημάνει εδώ και εβδομήντα χρόνια, από τις αρχές του 22ου αιώνα, ότι ο μόνος ασφαλής, και πάντως όχι 100%, τρόπος να υλοποιήσουμε την υποχρεωτικά μη αμφισβητήσιμη από κανένα κράτος του πλανήτη και εφαρμοστέα Απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Παγκόσμιας Ένωσης Δισεκατομμυριούχων Επιχειρηματιών να εκμεταλλευτούν, τα μέλη της Ένωσης αυτής, το σίδηρο και το νικέλιο από τα οποία αποτελείται ο αστεροειδής «16Ψυχή», αξίας δεκάδων τρισεκατομμυρίων δολαρίων, θα ήτανε να τον φέρουμε σε τροχιά γύρω από τη γη, πέρα από την τροχιά της Σελήνης και όχι να τον ρίξουμε καταπάνω στη Σελήνη! Η λύση που ακολουθήθηκε επιβλήθηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο της Παγκόσμιας Ένωσης Δισεκατομμυριούχων Επιχειρηματιών με το δήθεν σκεπτικό ότι οι επιστήμονες πάντα κινδυνολογούνε και ότι αυτοί έχουνε μελέτες που δεν δικαιολογούνε τους φόβους, τους οποίους εκφράζει η πλειοψηφία των επιστημόνων και ότι πάντα από πίσω από τους επιστήμονες κρύβονται οι εχθροί της ανάπτυξης. Φυσικά όλοι ξέρουμε ότι, όπως πάντα εξάλλου, το θέμα τους ήταν ένα: το κόστος. Η λύση που επέβαλαν θα κόστιζε ούτε το 30% συγκριτικά με το πόσο θα κόστιζε η άλλη επιλογή και αυτό γιατί πίστευαν ότι θα μπορούσανε να εγκαταστήσουνε, μετά την ψύξη και σταθεροποίηση της επιφάνειας της Σελήνης από τη σύγκρουση της με τον αστεροειδή «16Ψυχή», τη βασική μονάδα εκμετάλλευσης πάνω στη Σελήνη, με το μετάλλευμα διάσπαρτο παντού στην επιφάνεια της Σελήνης.
… (ακούγονται άναρθρες κραυγές μέσ’ απ’ το κινητό) …
-Κε Πρόεδρε λυπάμαι και νομίζω ότι δεν έχετε καταλάβει αυτά που σας λέω. Πάντως μετά από λίγη ώρα ούτε αυτοί ούτε κανείς υποχείριό τους θα μπορεί να ασκήσει δίωξη σε κανέναν… Μου τόκλεισε…

Πέφτει αυλαία. 


(29.03.2017)

29 Μαρτίου 2017

Επί του παρόντος [Μπάμπης Χαραλαμπόπουλος]


ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ

Απλά συμβάντα
μεσημέρι
Δευτέρας
στα χέρια
καρφιτσώνουν
αμυχές

Του ήλιου
αρπάζω
βλέφαρα

Του σύννεφου
ξύνω
πλάτη

Του ανέμου
χτενίζω
ριπές

Τη θάλασσα
ζωγραφίζω
Γλυκοφιλούσα
Παναγιά

Δυο πορτοκάλια
στη μέση
κόβω

Έως
ότου
το
ποίημα

Κατάμουτρα
κλείσει
πίσω του
την πόρτα
στη Δευτέρα.

28 Μαρτίου 2017

... υδροκριτών απαλλαγμένης ...





























[19.03.2017 17.48 / 22.03.2017]

Μια λεκάνη απορροής, στων όριων σου εντός, υδροκριτών απαλλαγμένης, όπου σταλιά συλλέγεται σταλιά ο θάνατος. Πώς να ξεφύγεις;

27 Μαρτίου 2017

[Πάρνηθα Ι - 26.03.2017]

Σε αυτό το πρώτο φωτογραφικό αφιέρωμα στην Πάρνηθα ακολουθούμε τη διαδρομή (κατά μήκος του ασφαλτόδρομου) από το χώρο στάθμευσης του Τελεφερίκ, στους Θρακομακεδόνες, μέχρι το Καζίνο Regency Πάρνηθας. Η διαδρομή, μήκους 13,9 χιλιομέτρων, ξεκινά από τα 487 μέτρα υψόμετρο και καταλήγει, στο χώρο του Καζίνο, στα 1064 μέτρα υψόμετρο ενώ το ψηλότερο σημείο της ανέρχεται στα 1078 μέτρα. Διήρκεσε, συνολικά μαζί με τις στάσεις για φωτογράφιση, περί τις τρεις ώρες και είκοσι λεπτά της ώρας. Φωτογραφίες προς την πλευρά του λεκανοπεδίου της Αθήνας δεν ληφθήκανε λόγω ατμοσφαιρικών συνθηκών που περιορίζανε την ορατότητα.

Πρώτο σημείο, το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, περί τα 460 μέτρα μετά το χώρο στάθμευσης του Τελεφερίκ.



  














Ακολουθούν εικόνες που τραβήχτηκαν από διάφορα σημεία της διαδρομής μέχρι πριν το χώρο του εγκαταλελειμμένου Σανατορίου και το "Πάρκο των Ψυχών", που βρίσκονται 10,3 χιλιόμετρα από το σημείο εκκίνησης.


(Στο βάθος διακρίνεται η Πεντέλη.)
















(Η Πάρνηθα, όπως η Πεντέλη, ο Υμηττός και τα περισσότερα βουνά της Ελλάδας είναι ασβεστολιθικά και σχηματιστήκανε στο βυθό του αρχαίου ωκεανού, που υπήρχε κάποτε στον σημερινό ελλαδικό χώρο, από αποθέσεις οστών θαλάσσιων ζώων. Αποθέσεις, που διήρκεσαν δεκάδες εκατομμύρια χρόνια προτού η τεκτονική δραστηριότητα στον πλανήτη μας "σηκώσει" τον βυθό αυτό έξω από τη θάλασσα.) 
     













































Ακολουθούνε φωτογραφίες από το πρώην Σανατόριο που, προτού εγκαταλειφθεί, είχε λειτουργήσει και ως ξενοδοχείο του ΕΟΤ και από το "Πάρκο των Ψυχών". Το εξαιρετικό "Πάρκο των Ψυχών" είναι έργο του ερασιτέχνη εικαστικού Σπύρου Ντασιώτη και αποτελείται από ξύλινα γλυπτά, που ο δημιουργός τους σμίλεψε σε καμένους κορμούς ελάτων μετά την καταστροφική πυρκαγιά του 2007.



































Συνεχίζοντας συναντάμε, βαθιά πλέον στην καμένη έκταση της Πάρνηθας, την εκκλησία της Αγίας Τριάδας. Εκεί υπάρχει μια από τις αρκετές (ευτυχώς ακόμη) πηγές της Πάρνηθας από τις οποίες πηγάζει νερό αδιάλειπτα και τους δώδεκα (12) μήνες το χρόνο. Χωρίς αυτές τις πηγές τα περίφημα, τετρακόσια σήμερα (μιας και ο πληθυσμός τους μετά τις μεγάλες απώλειες που υποστήκανε στην καταστροφική πυρκαγιά του 2007 ανακάμπτει) κόκκινα ελάφια, όπως η ελαφίνα που συναντήσαμε εκεί (βλέπε τις δύο φωτό που ακολουθούνε), δεν θα μπορούσανε να επιζήσουνε στην Πάρνηθα. Η φιλικότητα τους βέβαια έχει να κάνει με την μη τήρηση της πινακίδας που καλεί τους επισκέπτες να μην ταΐζουν τα ελάφια...

  






































Η φωτογραφία που ακολουθεί, τραβηγμένη περί το ένα (1) χιλιόμετρο πριν από το χώρο του Καζίνο Regency Πάρνηθας προς το πρώην Σανατόριο, δείχνει ότι μάλλον το όμορφο ελατοδάσος που υπήρχε εκεί θα πρέπει να το ξεχάσουμε. Και πριν τα βάλουμε με τους οικοπεδοφάγους [που φυσικά φταίνε για πλήθος πυρκαγιών στην ελληνική επικράτεια, αλλά πάνω στην Πάρνηθα;] ή των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών (που από αυτά που διαβάζουμε προκαλέσανε στο παρελθόν πυρκαγιές σε ελληνικά νησιά του ανατολικού αιγαίου και στην Πεντέλη πριν δύο δεκαετίες) καλό θα ήταν να σκεφτούμε ότι η επόμενη φωτιά στην Πάρνηθα θα οφείλεται σε κάποιο από τα αμέτρητα μπουκάλια (γυάλινα, πλαστικά ή αλουμινένια), που βρίσκονται τα περισσότερα πεταμένα (ίσως και εκσφενδονισμένα) σε απρόσιτα σημεία από κλασικούς νεοέλληνες οδηγάρες. Μπουκάλια που το καλοκαίρι λειτουργούν ως φακός συγκέντρωσης ηλιακών ακτίνων πάνω σε ξερά χόρτα. Ο λόγος που γράφω οδηγάρες είναι γιατί θεωρώ ότι οι ποδηλάτες και οι περιπατητές που κοπιάζουνε να ανέβουνε την Πάρνηθα δύσκολα θα πίνουνε ταυτόχρονα μπύρες ή ουίσκια και θα πετάνε τα μπουκάλια... Το ίδιο πιστεύω και για τα πλαστικά μπουκάλια με νερό. Ένας ποδηλάτης κι ένας περιπατητής πάνε στο βουνό για να καλύψουν, πέρα από την προσπάθεια και τον λίγο ή πολύ αθλητικό της χαρακτήρα, και εσωτερικές τους ανάγκες σχετικές με την επαφή τους με το βουνό. Δεν πάνε για να το καταστρέψουνε και να χάσουνε αυτή την πολύτιμη σχέση.



Η κατάβαση έγινε με το τελεφερίκ. Για τη διαδρομή με το τελεφερίκ δεν υπάρχει εισιτήριο, η αναμονή μικρότερη του ενός λεπτού της ώρας! και η θέα...

   





























26 Μαρτίου 2017

Τετριμμένο.


































[graffiti σε κατεβασμένο ρολό εμπορικού καταστήματος στο κέντρο της Αθήνας 18.03.2017 08.26 / 21.03.2017]

Όταν δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς θα μπορεί να γίνει αλλιώς.

25 Μαρτίου 2017

Βραχεία έκθεσις περί της συλλήψεως Ελλήνων τινών κατηγορούμενων επί στασιαστικαίς σκευωρίαις, της περί τούτου γενομένης ανακρίσεως αυτών και της εκδόσεως αυτών εις την οθωμανικήν Πύλην.



























Δι’ εμπιστευτικών καταγγελιών απεκαλύφθη κατ’ αυτό το τέλος του λήξαντος έτους, ότι Έλλην τις Ρήγας Βελεστινλής εκ Βιέννης ελθών εις Τεργέστην ήτο έτοιμος ναναχωρήση δια θαλάσσης, φέρων διάφορα έντυπα αποσκοπούντα εις την υποκίνησην επαναστάσεως εν τη Ανατολή.
Ο Ρήγας ούτος συνελήφθη μετά πάντων των ελληνικών δημοσιευμάτων, βιβλίων και πρωτοτύπων επιστολών, ας έφερε, και εφυκακίσθη μετά και άλλου τινός Έλληνος Αντωνίου Κορωνιού, ευρεθέντος αυτόθι υπόπτου. Επειδή δ’ εκ της γενομένης συνοπτικής ανακρίσεως απεδείχθη, ότι και άλλοι πολλοί Έλληνες εν  Βιέννη είχον γνώσιν της συντάξεως και διαδόσεως των επαναστατικών τούτων εγγράφων, δια ταύτα προέβη και η ενταύθα μυστική αστυνομία εις την σύλληψιν πέντε εξ αυτών, εν οις ο έμπορος Ευστάθιος Αργέντης και ο διδάκτωρ της ιατρικής Δημήτριος Νικολαΐδης μετά και φοιτητού τινός της ιατρικής και τινών εμπορικών υπαλλήλων.

Η τακτική ανάκρισις εδέησε ναναβληθή επί τινά χρόνον δια τον λόγον ότι ο Ρήγας Βελεστινλής είχε πληγώσει εαυτόν λίαν επικινδύνως και μόνον μετά μακράν αυτού θεραπείαν κατέστη δυνατόν η μεταφορά αυτού ενταύθα προς περαιτέρω εξέτασιν και αντιπαράστασιν.

Εν τούτοις δε η Πύλη έλαβε γνώσιν της συλλήψεως των Τούρκων τούτων υπηκόων, και εξητήσατο την έκδοσιν αυτών δια του ενταύθα ευρισκομένου πρεσβευτού της.
Αλλ’ ο πρέσβυς ούτος ηρκέσθη εις την διαβεβαίωσιν, ότι επειδή και πολλοί  των ενταύθα Ελλήνων υπηκόων της Α.Μ. είχον γνώσιν της προκειμένης υποθέσεως, έπρεπε παντός άλλου να προηγηθή ακριβής εξέτασις παρά της διευθύνσεως της μυστικής αστυνομίας, μεθ’ ο έμελλον όχι μόνον να εκδοθώσιν αμέσως οι επί του προκειμένου ευρισκόμενοι ένοχοι Έλληνες υπήκοοι της Τουρκίας, αλλά και το ενταύθα συνταχθέν πρακτικό των καταθέσεων να παραδοθή εις την Πύλην δια του βασιλικού αυτοκρατορικού εξάρχου.

Ταύτα δε και έγειναν αμέσως κατόπιν, εσχηματίσθη δ’ η πεποίθησις περί της πράγματι ήδη παρασκευασθείσης στασιαστικής σκευωρίας προς επανάστασιν της Ελλάδος, τούτο μεν εκ της ιδίας ομολογίας του Ρήγα και των συντρόφων αυτού, τούτο δ’ εκ των πρωτοτύπων αυτών επιστολών, τούτο δε και εκ της αντιπαραθέσεως άλλων τινών, οίτινες είχον γνώσιν των πραγμάτων.

Τα δε ουσιωδέστερα συγκεφαλαιούνται εις τα εξής. Ο Ρήγας, ός τις θεωρητέος ως αυτουργός, είχε συλλάβει μτε’ άλλων Ελλήνων το σ΄χεδιον να μεταβή εις την χερσόνησον του Μωρέως προς τους εν αυτή οικούντας αντάρτας Μανιάτας, να ελκύση την προς εαυτόν εμπιστοσύνην αυτών, να κηρύξη απανταχού την ελευθερίαν, έπειτα δε, βοηθούμενος υπ’ αυτών, να ελευθερώση δια της βίας όλην την χερσόνησον του Μωρέως απ΄οτου τουρκικού ζυγού, μετά δε ταύτα να ειςελάση μετά των επαναστατών τούτων εις την Ήπειρον, ναπολυτρώση την χώραν από του τουρκικού ζυγού, συγχρόνως δε να ενωθεή μετά των κατά την παραλίαν ευρισκομένων Ελλήνων των καλούμενων Κακοσουλιωτών και τέλος εν συνεννοήσει μετά των τελευταίων τούτων λαών να κινήση εις γενικήν επανάστασιν πάσας τας λοιπάς τουρκικάς επαρχίας, ήτοι την Μακεδονίαν, την Αλβανίαν και την κυρίως Ελλάδα και να ρυθμίση πάσας κατά το γαλλικόν πολίτευμα.

Όπως δε παρασκευασθή ο Ελληνικός λαός προς τοιαύτας διαθέσεις, υπεκινήθη υπό του Ρήγα μετάφρασις του Νέου Αναχάρδισος, εχαράχθη ιδία Χάρτα των τουρκικών επαρχιών ελληνιστί εις δώδεκα φύλλα, συνετάχθη υπ’ αυτού του Ρήγα άλλο έργον φέρον τον τίτλον Πολιτικός Τρίπους και τέλος ετυπώθησαν πολλαί χιλιάδες αντιτύπων του συνημμένου εντύπου, εν ω εύρηται έκκλησις προς το ελληνικόν έθνος προς επιδίωξιν της ελευθερίας αυτού από του τουρκικού ζυγού, σχέδιον ιδίου αυτονόμου πολιτεύματος και δημοτικόν άσμα κατά τρόπον της Μασσαλιώτιδος.

Η Πύλη εδέχθη την ανακοίνωσιν του πρακτικού των καταθέσεων, εκ του οποίου εξληχθη το ειρημένον πόρισμα περί της εκτελέσεως του σχεδίου, μετά πολλής ευχαριστίας και βεβαιώσεως της πληρεστέρας αυτής ευγνωμοσύνης. Οκτώ δε των κριθέντων ως των μάλιστα ενόχων Ελλήνων υπόπτων της πύλης ήχθησαν εις Βελιγράδιον, συνοδευθέντες υπό Τούρκου τινός εκ μέρους της ενταύθα τουρκικής πρεσβείας και στρατιωτικής ακολουθίας, εκεί δε και εξελέσθη κρυφίως θανατική απόφασις αυτών, καθ΄α ηκούσαμεν. Τα δε κινδυνώδη έντυπα, όσων υπήρξε κατορθωτή ακόμη η κατάσχεσις ενταύθα, εξηφανίσθησαν, και αυτού δε του τυπογράφου εκλείσθη το εργοστάσιον. Αλλ’ όμως δυνατόν να εξαπλούται ακόμη μεταξύ των Ελλήνων εν τη Ανατολή ηρέμα το πνεύμα της αποστασίας, εφ’ ου των Ελλήνων εκείνων, οίτινες είχον γνώσιν της συνομωσίας ταύτης, τινές, καθ’ α λέγεται, απήλθον απαρατήρητοι εις την Ανατολήν, συμπαραλαβόντες και αντίτυπα των ειρημένων εντύπων, Μαυρογένης δε τις, εξάδελφος του ποτέ ομωνύμου ηγεμόνος νε Βλαχία, λέγεται ότι μετέβη εις Παρισίους επί τω σκοπώ να παρασκευάση παρά τω Διευθυντηρίω τα κατά την εν Ελλάδι εγκαθιδρυτέαν δημοκρατικήν κυβέρνησιν.    

Από τα "Ανέκδοτα έγγραφα περί Ρήγα Βελεστινλή και των συν αυτώ μαρτυρησάντων / εκ των εν Βιέννη αρχείων εξαχθέντα και δημοσιευθέντα υπό Αιμιλίου Λεγράνδ, μετά μεταφράσεως ελληνικής υπό Σπυρίδωνος Π. Λάμπρου."
Κατεβάστε το εδώ.

23 Μαρτίου 2017

Λόττα Μινιόν Κραμπτρί [Απόστολος Θηβαίος]


Λόττα Μινιόν Κραμπτρί.


[…Όλοι είχαν παραδοθεί
σ΄ ένα κλίμα εγκιβωτισμού,
έτσι που
καθενός τα μυστικά
να παύουν να υπάρχουν
και η αφήγηση
ελεύθερα να
μας πολιορκεί…]


Είναι γεγονός πως το θέατρο αποτελεί μια βασική, πολιτιστική λειτουργία της κοινωνίας. Στη σκηνή του εκθέτονται όλες εκείνες οι ιδιαιτερότητες που αφορούν όχι μόνο στο έργο και τα πρόσωπα αλλά και τις συνήθειες ή την επικαιρότητα μιας ολόκληρης εποχής. Η θεματολογία του σύγχρονου θεάτρου τείνει να καταργήσει τον λόγο ενώ ολοένα και περισσότεροι δημιουργοί στρέφονται με εξέχουσα πρωτοτυπία σε λογοτεχνικά έργα ή θεατρικά κείμενα που παρ΄ όλη την κλασσική τους διάσταση παραμένουν ένα υλικό πρώτης τάξεως για την πρωτοπορία και την ανανέωση που ευαγγελίζεται η μετα-μοντέρνα τέχνη.
Το αμερικάνικο θέατρο ζει στη σκιά του κινηματογράφου. Καθιερώνεται πρωτίστως ως θέαμα για να βαδίσει τελικά στα χνάρια των μεγάλων συγγραφέων που το καθιέρωσαν και το ανέδειξαν. Η ζωντάνια και το αρχικό του σφρίγος εντοπίζονται στην προφορικότητά του. Μ΄ άλλα λόγια σε μια ανασύνθεση των πιο κομβικών γεγονότων απ΄ αυτά που μας πλουτίζουν και που εντοπίζονται στους κόλπους της λαϊκής, κοινωνικής, γραπτής ή μη, ιστορίας. Η κατεύθυνση του παγκοσμίου θεάτρου οδηγεί σταδιακά σε μια αποφόρτιση των σκηνικών των μέσων ενώ ολοένα και περισσότερο το συγγραφικό υλικό τείνει να ανανεωθεί κατά το μέγιστο, εντάσσοντας στη θεματική του γεγονότα μεγάλης ή μικρής εμβέλειας.
Τ΄ αμερικανικό αφιέρωμα που συνεχίζεται στα 24 γράμματα παρουσιάζει τώρα αλλά και σε διαδοχικές δημοσιεύσεις κείμενα γύρω απ΄ την επαγγελματική διάσταση του θεάτρου, τους πρωταγωνιστές, τις συνήθειες και όσα συνθέτουν τον δημιουργικό αυτό κόσμο που ήκμασε μερικές δεκαετίες πριν το ξέσπασμα του κινηματογράφου και τη διαμόρφωση μιας άλλη αυτόνομης, έβδομης τέχνης.
Στην αποψινή δημοσίευση η Λόττα Μινιόν Κραμπτρί εγκαινιάζει τη δημοσίευση μιας σειράς από άρθρα και εντυπώσεις γύρω απ΄ τις συνθήκες που διαμορφώνουν τη θεατρική δραστηριότητα των αμερικανικών μεγαλουπόλεων έναν αιώνα και πλέον πριν. Πληροφορίες γύρω απ΄ τη θεατρική επιχειρηματικότητα, τις ευρεσιτεχνίες, τις αμοιβές και τις επικίνδυνες ακροβασίες θα φιλοξενηθούν σ΄ αυτό το αφιέρωμα που φιλοδοξεί εξαρχής να καλύψει το μέγιστο που μπορεί από τον αμερικάνικο πολιτισμό και τις προεκτάσεις του όπως διαμορφώνονται σ΄ όλες τις ιστορικές περιόδους και σ΄ όλες τις ανθρώπινες δράσεις.

Η Λόττα είναι ένα υπέροχο, δεκαεξάχρονο κορίτσι. Ήδη στην Νέα Υόρκη μιλούν γι΄ αυτήν με τα καλύτερα λόγια. Όπου παίζει επικρατεί το αδιαχώρητο. Οι πιο εύποροι άνδρες της πόλης έχουν κατά καιρούς υποσχεθεί στην Λόττα τ΄ άστρα. Μα εκείνη ενδιαφέρεται μονάχα για τις παραστάσεις της. Δεν συμβιβάζεται με τίποτε άλλο πέρα απ΄ την φρενήρη επιτυχία των έργων της. Όταν δεν το κατορθώνει, φθάνει στο σημείο να λιγοψυχήσει και αν δεν ήταν ο παιδικός της χαρακτήρας που γρήγορα κάμπτεται η σπουδαία αυτή πρωταγωνίστρια θα είχε χαθεί κιόλας απ΄ την πρωτοπορία του αμερικάνικου θεάτρου. Είναι χαμογελαστή, με σγουρά μαλλιά και μπορεί να χορέψει υπέροχα όλα ανεξαιρέτως τα είδη. Το κοινό την λατρεύει και οι γυναίκες ζηλεύουν το νευρώδες σώμα της που υπαινίσσεται έναν άφταστο ερωτισμό. Η Λόττα Μινιόν Κρατμπρί εκπροσωπεί μια νέα γενιά πρωταγωνιστριών. Έχει άριστη γνώση της αναστάτωσης που προκαλεί στο κοινό και έτσι φροντίζει οι εμφανίσεις της να αποτελούν γεγονός πρώτης σημασίας για τη νυχτερινή ζωή μιας πόλης. Σικάγο, Νέα Υόρκη, Πεταλούμα, Καλιφόρνια και ένα σωρό άλλα μέρη διαμορφώνουν τους σπουδαιότερους, επαγγελματικούς σταθμούς της καριέρας της. Η Λόττα τώρα πια δεν τραγουδά. Όμως διαθέτει το σφρίγος και τη δυναμική που χρειάζεται για να υποδυθεί μια ντουζίνα ρόλους ερωτευμένων γυναικών ή άλλων, πολύ μοιραίων, σχεδόν επικίνδυνων που ερωτεύονται απερίσκεπτα οι πιο νεαροί άνδρες. Όταν βγαίνει στη σκηνή το πλήθος παραληρεί. Η μορφή της παραμένει αναλλοίωτη. Στις φωτογραφίες των κοσμικών εφημερίδων η Λόττα ξεχωρίζει με το νάζι και το μπρίο που καμιά άλλη δεν διαθέτει. Όλα τα κορίτσια του μπαλέτου την σέβονται ιδιαίτερα και καμιά φορά, όταν ο χρόνος το επιτρέπει μένουν στο καμαρίνι της για να την δουν να προετοιμάζεται για έναν μεγάλο ρόλο ή μια σύντομη εμφάνιση που καθώς πάντα, αναμένεται να συζητηθεί. Η Λόττα είναι όσα το θέατρό μας ονειρεύτηκε ποτέ και ακόμη περισσότερο. Η ομορφιά της θα μπορούσε να χαρακτηρίσει μια ολόκληρη εποχή. Απ΄ το Σαν Φρανσίσκο ως το παγωμένο Σικάγο η Λόττα Μινιόν Κραμπτρί γράφει την θεατρική ιστορία της Αμερικής.

Η Λόττα γεννήθηκε στο νούμερο 750 της λεωφόρου Μπροντογουαίη στην Νέα Υόρκη στις 7 Νοεμβρίου του 1847. Το 1854 η οικογένειά της θα μετακομίσει στην Καλιφόρνια. Εκεί η Λόττα θα δώσει την πρώτη της παράσταση σε ένα κονσέρτο που διεξάγεται στο Λάπορτ. Η δεύτερη εμφάνισή της είναι στην Πεταλούμα, κοντά στα 1858 όταν υποδύεται την Γερτρούδη στο έργο “The Loan of a Lover.” Εκεί θα γίνει για πρώτη φορά γνωστή με τ΄ όνομα “μικρή Λολίτα.” Πριν εμφανιστεί στην Νέα Υόρκη η Κραμπτρί θα επισκεφτεί τον Σαν Φρανσίσκο. Τα θέατρα “Burnt’s New idea” και το “Gilbert’s Melodion”, – μικροί χώροι φτιαγμένοι κυρίως για ποτοπωλεία-, θα φιλοξενήσουν με επιτυχία όχι μόνο την Λόττα αλλά έναν θίασο από πρωτοκλασσάτους πρωταγωνιστές του αμερικανικού θεάτρου. Joe Murphy, Barnard, Cotton, Pest, Billy Sheppard και άλλοι συμμετέχουν σ΄ αυτούς τους εξαιρετικούς θιάσους. Οι αδερφές Worrell, η Maggie Moon και άλλα μυθικά πια πρόσωπα, περιλαμβάνονται ως συμμετοχές σ΄ αυτά τα εξαιρετικά σχήματα. Ωστόσο ο ανταγωνισμός δεν θα λείψει ανάμεσα στην Λόττα και τις συμπρωταγωνίστριές της. Το θέατρο παρέμεινε σε λειτουργία κάθε βράδυ. Συνηθίζεται δε, στο τέλος του πρώτου μέρους ο θίασος να πραγματοποιεί ένα είδος γύρου θριάμβου, επιδεικνύοντας τα μέλη του. Τότε τα κορίτσια στ΄ αλήθεια ξεπερνούν τον εαυτό του γυρεύοντας να φανούν περισσότερο στις φωτογραφίες. Η Λόττα είναι ιδιαίτερα φιλόδοξη και θα μπορούσε να καταρρεύσει στο καμαρίνι της, αν διαπίστωνε μια νύχτα μετριότητας. Ο θαυμασμός του κοινού την τρέφει, ενώ δεν λείπουν και οι υπερβολές, όπως εκείνη η περίπτωση του εύπορου νεαρού που κατέθεσε στα πόδια της τριακόσια δολάρια και ένα ολόχρυσο ρολόι. Η Λόττα δεν τραγουδά πια. Ωστόσο χορεύει ακόμη με την ψυχή της, φανερώνοντας πάντα ως αναλλοίωτο εκείνο το νεύρο που χαρακτηρίζει τις εφηβικές ηλικίες.

22 Μαρτίου 2017

Το τελευταίο εδάφιο από το "Περί του Τραγικού" του Karl Jaspers σε μετ. Θεόδωρου Λουπασάκη, εκδόσεις Έρασμος.


[...]
Η ουσία της τραγικής γνώσης.

Αντί να συστηματοποιούμε την τραγική γνώση σε θεωρητικές απαγωγές και αντί να την απολυτοποιούμε χωρίς πολικότητα σε μία τραγική θεώρηση του κόσμου πρέπει μάλλον να την ερμηνεύουμε έτσι ώστε να διατηρείται η ίδια η αρχέγονη θεώρηση.
Η αρχέγονη τραγική θέα είναι ερωτάν και σκέπτεσθαι μέσα σε μορφές και, επιπλέον, υπάρχει σ’ αυτήν την τραγική γνώση πάντοτε και η υπέρβαση του τραγικού, όχι όμως δια θεωριών και αποκάλυψης αλλά μέσα στο βλέμμα πάνω στην τάξη, το δίκαιο, την ανθρώπινη αγάπη· στην εμπιστοσύνη· στην ανοικτότητα· στην ερώτηση ως τοιαύτη, χωρίς απάντηση.
Η τραγική γνώση εξαίρεται μέσα στις αντιφάσεις, χωρίς να τις επιλύει αλλά και χωρίς να παγιώνει το άλυτο αυτών. Γι’ αυτό υπάρχει η μη πληρότητα στην τραγική γνώση, η πληρότητα μόνο στην θεώρηση ως τοιαύτη, στην κίνηση του ερωτάν.
Η αρχέγονη τραγική θέα πρέπει να διαφυλαχθεί. Πρέπει να μείνει ανοικτή η αυθεντική ιστορικότητα εντός της οποίας αναφύεται και πληρούται η τραγική θέαση. Δεν πρέπει να θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε τι ήταν, τι θα είναι και τι είναι πάντοτε αλλά να διακρίνουμε αυτό που θέλει να μας μιλήσει. Το έργο του φιλοσοφείν δεν είναι να χρησιμοποιεί, αναλογικά προς την πεπερασμένη γνώση, του κόσμου, τραγικές κατηγορίες για μια καθολική γνώση του είναι αλλά να βρίσκει μια γλώσσα ακροώμενο σημείων (Chiffern). Γι’ αυτό μπορούν μύθοι, εικόνες, ιστορίες τραγικής θεώρησης να εγκλείουν αλήθεια χωρίς να παραιτούνται του αιωρητικού χαρακτήρα τους.
Μόνο στην αρχέγονη τραγική θεώρηση, όταν διαφυλάσσεται αληθινά, βρίσκεται ήδη ό,τι είναι κατ’ ουσίαν φιλοσοφία, κίνηση, ερώτημα, ανοικτότητα – σύλληψη, θαυμασμός – αληθινότητα, απουσία αυταπάτης.
Η φιλοσοφία σχετίζεται με την τραγική γνώση ως μία αστείρευτη πηγή αρχέγονης θεώρησης. Μπορεί να ιχνηλατεί την ταυτότητα του ίδιου της του περιεχομένου με την τραγική θεώρηση του Σαίξπηρ λόγου χάρη, χωρίς να μπορεί να εκφράσει ταυτολογικά το περιεχόμενο. Απορρίπτει όμως την λογιστιστική παγίωση σε μία τραγική θεώρηση του κόσμου.
Το σχήμα μας των πολλαπλών τρόπων του Περιέχοντος, της πολλαπλότητας των διχασμών και της ιδέας της ενότητας είναι συγχρόνως ο χώρος για την ερμηνεία της τραγικής γνώσης. Το τραγικό πηγάζει από την απουσία ενότητας και τις συνέπειές της στο φαίνεσθαι. Αυτό όμως δεν είναι ένας απαγωγικός τρόπος του σκέπτεσθαι αλλά μόνον ένας φωτισμός (Erhellung) του φαινομένου. Επειδή η ενότητα ναυαγεί στην χρονική υπαρκτικότητα εμφανίζεται με την μορφή του τραγικού.
Γι’ αυτό όμως ειπώθηκε ότι το τραγικό δεν είναι απόλυτο αλλά προσκηνιακό. Το τραγικό δεν υπάρχει στο θεμέλιο του είναι αλλά στο φαίνεσθαι του χρόνου.

21 Μαρτίου 2017

[Στο πάρκο Δηλαβέρη 17.03.2017]

Το πάρκο Δηλαβέρη βρίσκεται στο όρια του οικισμού Αγία Σοφία-Μανιάτικα, του Πειραιά, προς το Βιομηχανικό και Σιδηροδρομικό Πάρκο Καμινίων-Λεύκων, στο σημείο όπου η οδός Θηβών συνεχίζει ως οδός Ρετσίνα. Στο χώρο αυτό ξεκίνησε το 1902 να λειτουργεί το εργοστάσιο «Ευρωπαϊκών Κεράμων και Μωσαϊκών Πλακών», που ίδρυσε ο Ευστάθιος Κρίτωνας Δηλαβέρης. Μετά το θάνατο ιδρυτή του, το 1936, το εργοστάσιο λειτούργησε υπό τη διεύθυνση του γιου του, Κρίτωνα Δηλαβέρη,  μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970, ήτοι λίγα χρόνια μετά το θάνατό του, το 1972. Το 2002, με απόφαση του Υπουργείου Περιβάλλοντος και του Υπουργείου Πολιτισμού, το κτιριακό συγκρότημα, ό,τι απέμεινε δηλαδή από την κατεδάφιση του εργοστασίου στα μέσα της δεκαετίας του 1980, κηρύχτηκε διατηρητέο. Το καλοκαίρι του 2013 ο τότε δήμαρχος Πειραιά Β. Μιχαλολιάκος εγκαινίασε το πάρκο, που βρίσκεται στο χώρο του πρώην εργοστασίου, η εικόνα του οποίου σήμερα, τρισήμιση χρόνια μετά, δείχνει έντονα σημάδια εγκατάλειψης. Ένα ακόμη έργο (βιτρίνας;) για κάλυψη αναγκών δημοσίων σχέσεων (μέσω της προβολής που εξασφαλίζουνε π.χ. τα εγκαίνια) στη συγκεκριμένη περίοδο; Ανεξάρτητα απάντησης, ο χώρος αξίζει περισσότερα. 













20 Μαρτίου 2017

Αποθέτης [Ντέμης Κωνσταντινίδης]


Αποθέτης

Όλ' η αλήθεια μετρημένη
ένας λάκκος
ερωτιδείς και χίμαιρες.

19 Μαρτίου 2017

Θα σε ρωτούσα ... [Ιωάννα Σκαντζέλη]


Θα σε ρωτούσα γιατί αποφεύγεις το φως
Πριν θυμηθώ
Ότι νιώθω ασφαλής στη βροχή


(από την ανέκδοτη συλλογή "Ημερολόγια")

18 Μαρτίου 2017

Οδός Αϊδινίου.





























[οδός Αϊδινίου Καλλιθέα, 14.03.2017 17.49]

Στα χώματα και τους δρόμους του Αϊδινίου βρεθήκανε Κάρες, Πέρσες, Έλληνες, Ρωμαίοι, Τούρκοι, Αρμένιοι, Εβραίοι, Ηπειρώτες (Έλληνες) και άλλοι. Ένας τόπος που τον πότιζε βαθιά το αίμα κι αντηχούσε φριχτά ο πόνος. Οι ρωμιοί, που επιβιώσανε και τελικά φύγανε, αφήνοντας πίσω τους μια επίπλαστη εθνική καθαρότητα στο δόγμα που όρισε ότι στο αρχαίο αυτό εύπλαστο κράμα τούρκος είναι αυτός που άλλαξε για δεύτερη φορά τη θρησκεία του, στεγάσανε την ιστορία τους σε χώρους, που χάνονται κι αυτοί με τη σειρά τους, όπως στον ομώνυμο δρόμο στην προσφυγούπολη Καλλιθέα. 
Η Διδώ Σωτηρίου, η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου και ο Μιχάλης Σογιούλ θα ζουν όσο θα ζει αυτή η γλώσσα και η φωτογράφος Νέλλη όσο το φως του ήλιου. Απ’ όποια πλευρά και να το δούμε οι εικόνες της Mona Paeva στην Ακρόπολη είναι ουρανός ενώ των νευροανορεχτικών μοντέλων της Gucci θα ήταν ακόμη ένας λόγος να σκύψουμε χαμηλότερα το κεφάλι.

17 Μαρτίου 2017

История стихотворца [Александр Сергеевич Пушкин, "Ο βίος του στιχοπλόκου", Αλέξανδρος Σεργκέγεβιτς Πούσκιν, 1819, μετ. ΦΚ]


История стихотворца

Внимает он привычным ухом
Свист;
Марает он единым духом
Лист;
Потом всему терзает свету
Слух;
Потом печатает - и в Лету
Бух!


Ο βίος του στιχοπλόκου

Το αυτί του το συνηθισμένο παρατηρεί
που σφυρίζει.
Με τη λέρα τού απλού μυαλού του 
την κόλλα γεμίζει.
Τότε είναι που την ακοή τού  γύρω του  κόσμου 
τρομάζει.
Κι ύστερα τυπώνει και στο χρόνο 
βιβλίο βγάζει!

16 Μαρτίου 2017

6€ βιτρίνα ή περί ολοκλήρωσης των μεταρρυθμίσεων.

























[21ος αιώνας, 14.03.2017 06.10]

Cost analysis:
Το 1€ και τα 16 λεπτά του € είναι ο ΦΠΑ (εάν κοπεί απόδειξη).
Τα 3€ είναι για: το μαγαζί (νοίκι, ρεύμα κλπ.), τα 300€ το μήνα για το 10ωρο της κοπέλας, τα 250€ το μήνα για τον «ξένο» που βοηθάει, τη δόση για την τριώροφη μεζονέτα στα βόρεια προάστια, τον τρόπο ζωής του ιδιοκτήτη και την εφορία (εάν κοπεί απόδειξη). Εάν κάπου αλλού βρείτε το ίδιο στα 25€ να ξέρετε πως η διαφορά πέφτει σε αυτό το κονδύλι. Απλά εκεί οι πωλήσεις θα είναι λιγότερες και το prestige της βιτρίνας στα ύψη.    
Τα 10 λεπτά του € είναι για τα όλα μεταφορικά από τις εσχατιές της Ασίας μέχρι την πόρτα του μαγαζιού.
Τα 50 λεπτά του € είναι για τις πρώτες ύλες.
Το 1€ και τα 22 λεπτά του € είναι για το ανήλιαγο κολαστήριο που το λένε εργοστάσιο.
Τέλος, τα 2 λεπτά του € που περισσεύουν είναι για το ένα πιάτο ρύζι την ημέρα του παιδιού που τα φτιάχνει δουλεύοντας 7 μέρες τη βδομάδα, 12 ώρες την ημέρα και τα 5 δολάρια το μήνα που δίνονται στον πατέρα του, ο οποίος θα έχει και καμιά δεκαριά ακόμη παιδιά.