Fuga [Άγγελος Σικελιανός]

Fuga

                                          Της Ρίκας

Το χέρι, στο σγουρόπλοκον αυχένα

Κρατώντας, και στο μελαψό της ώμο,

Με τα μάτια στο πέλαο καρφωμένα,

Του πόθου μου έδινα καινούριο δρόμο.

Κι' αυτή, γυρνούσε κάποτε το βλέμμα

Το μαύρο και το υπάκοο προς εμένα,

Σαν ν’ άλεε: Πως σ’ ανοίγουν τα ρουθούνια

Στην πνοή της πιθυμιάς και της αβύσσου,

Και γώ, σαν άτι κάτου απ’ τα σπιρούνια,

Παντού, παντού θα ‘ρχόμουνα μαζί Σου,

Στη δύναμη Σου δίπλα και τη γλύκα

Που τον αέρα τρεμάμενη μυρίζει˙

Καθώς στο λόγγο μέσα, η λαγωνίκα

Κάτου απ’ τα θάμνα ή πάνω από τα βάτα,

Ή στ' ορθό τα’ ανηφόρου μετερίζι,

Ακλουθώντας σε, τ’ άγρια μου τα νιάτα!

Πηγή: Αλεξανδρινή Τέχνη τεύχος Β-09 (1928)