20 Ιουνίου 2024

[στο Ιερό – σπηλιά τού Πανός στον Αρδηττό, 19.06.2024]

Ιερά – σπήλαια προς τιμήν τού Πανός υπάρχουνε παντού στον ελλαδικό χώρο, αλλά στην αττική έχω την εντύπωση ότι βρίσκονται/βρισκόντουσαν παντού. Αναμφίβολα το πιο εντυπωσιακό είναι της Πάρνηθας. Στο τέλος τής μικρής αυτής παρουσίασης για το Ιερό – σπηλιά τού Πανός στον Αρδηττό, υπάρχουν όλα τα link με τα Ιερά, προς τιμήν τού Πανός, εικόνες από τα οποία έχουνε παρουσιαστεί ανά καιρούς στο παρόν ιστολόγιο. Στο παρόν παρουσιάζονται εικόνες από το Ιερό – σπηλιά τού Πανός, στις παρυφές τού λόφου τού Αρδηττού, δίπλα στον Ι.Ν. Αγίας Φωτεινής, και τη λεωφόρο Αρδηττού, λίγα μέτρα πάνω από την ανοιχτή κοίτη τού Ιλισού ποταμού, στο ύψος της σκεπασμένης γέφυρας τού Όθωνα.

Η σπηλιά έχει χαμηλή είσοδο με μικρό βάθος και μόνο έρποντας μπαίνει κάποιος μέσα. Τα βράχια στην είσοδο έχουνε διαμορφωθεί σχηματίζοντας δύο κάθετα μεταξύ τους επίπεδα. Διαμορφώσεις από σμίλευση τού βράχου εξωτερικά παρατηρούνται και σε άλλα σημεία. Όπως τα σκαλοπάτια / εξώστης ακριβώς πάνω από την είσοδο τής σπηλιάς, μια τετράγωνη τρύπα (υποθέτω για να στηρίζεται κάποιο ξύλινο δοκάρι) και προς το δρόμο (ίσως για διευκόλυνση των επισκεπτών ή των τελετών λατρείας). Πάνω από την είσοδο, στον κάθετο βράχο, οριακά, όταν πέφτει πλάγια το φως μετά το μεσημέρι, ιδίως τους χειμερινούς μήνες, διακρίνεται σμιλευμένος ο Θεός Πάνας. Ίσως τη νύχτα, με φακό σε κατάλληλη γωνία, να φαίνεται πολύ καλύτερα. Το περίγραμμα του πάντως το έχω σχηματίσει, στο περίπου, στην ΑΜ εικόνα. Στην ιστοσελίδα urbanspeleology διακρίνεται πολύ καλύτερα.






























---
Σπήλαιο – Ιερό Πανός στην Πάρνηθα: εδώ και εδώ
Σπήλαιο – Ιερό Πανός στο Δαφνί (Αιγάλεω)
Σπήλαιο – Ιερό Πανός στην οδ. Απ. Παύλου στο Θησείο
Σπήλαιο – Ιερό Πανός στον Ιερό βράχο τής Ακρόπολης
Ενώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι το Σπήλαιο Αμώμων, στην Πεντέλη κατά πάσα πιθανότητα ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκε ως λατρευτικός χώρος τού Θεού Πάνα.

Τέλος να αναφερθούν οι πολύ γνωστοί, στην αττική, λατρευτικοί χώροι προς τιμήν τού Πανός: το σπήλαιο Λόρδου Βύρωνα στο Πάνειο όρος και στην Οινόη Μαραθώνα.       








19 Ιουνίου 2024

Τρία (3) haiku τού Richard Wright


82
A butterfly makes
The sunshine even brighter
With fluttering wings.

Μια πεταλούδα
Λαμπραίνει το ηλιόφως
Φτερουγίζοντας.


93
Leaving its nest,
The sparrow sinks a second,
Then open its wings.

Μια φωλιά. Βγαίνει,
Πέφτει για λίγο
και πετάει. Σπουργίτι!


274
The valley is full
Of the scent of violets
Scattered by spring rain.

Άνοιξη. Βροχή.
Όλ’ η κοιλάδα
Μοσχοβολά βιολέτες.


Από την ποιητική συλλογή: Haiku – The Last Poetry of Richard Wright

17 Ιουνίου 2024

[στην Πάρνηθα, 16.06.2024]

Μετά από μια πολύ ζεστή βδομάδα, το Σαββατοκύριακο 15 και 16 Ιούνη 2024, προσέφερε μια κάποια δροσιά και αυτό ήταν μια καλή ευκαιρία για μια μικρή πεζοπορική εξόρμηση στην Πάρνηθα, σε περιοχές που το δάσος θα πρόσφερε εκτός των άλλων και την πολύτιμη σκιά του. η διαδρομή, την οποία ακολούθησα το πρωινό τής Κυριακής 16.06.2024 έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:
























Ξεκίνησα από την περιοχή τής «Πηγής Φυλής» (ενδεικτικά ανάρτηση - 04.06.2022 και ανάρτηση - 17.12.2022) και πήρα το δασικό χωματόδρομο ανατολικά.
Ακολουθούν εικόνες από τη διαδρομή (από σημεία που δεν έχουνε παρουσιαστεί παλαιότερα): 
Στην επόμενη ο ομαλός σχετικά ορεινός όγκος «Μάλι Τιέρι» (σ.σ. σύμφωνα με το Νίκο Νέζη, η υπόψη κορυφή, αναφέρεται ως Mali Tyeri στον γερμανικό χάρτη Phyle τού 1894) από νότια.:


















Στις επόμενες η κορυφή Μάλι Τιέρι με το ημιτελές-εγκαταλελειμμένο καταφύγιο στην κορυφή (σ.σ. λόγω της πυκνής βλάστησης και του ομαλού ανάγλυφου στην υπόψη κορυφή, η θέα είναι ανύπαρκη):






























Στην επόμενη, στο βάθος το Πλατύ Βουνό και πίσω του η κορυφή Καραβόλα, από το χωματόδρομο κατεβαίνοντας.:


















Κατεβαίνοντας στο σημείο που ο χωματόδρομος, που έρχεται από «Πηγή Φυλής» διακλαδίζεται σε αυτόν που ανεβαίνει «Μάλι Τιέρι», σε αυτόν που συνεχίζει βόρεια προς Κλημέντι κ.λπ. και αυτόν που συνεχίζει νότια / νοτιοανατολικά προς Άρμα, Σπήλαιο Πανός κ.λπ. συνέχισα στον τελευταίο. Φτάνοντας κάτω από το Άρμα, στην περιοχή που κόπηκε η καταστροφική φωτιά τού 2023, συνέχισα στο μονοπάτι προς Σπήλαιο Πανός.
Στη θέση 38°08’31’’N 23°39’35’’E, ξεχωρίζουνε πολύ παλιές ξερολιθιές (σ.σ. δεν βρήκα κάτι σχετικό. Στάνη αποκλείεται και μάλλον είναι ό,τι απέμεινε από πολύ παλιό κτίσμα.):




















Συνεχίζοντας λίγο παρακάτω, το μονοπάτι συνεχίζει σε αυτό που πάει Σπήλαιο Πανός κ.λπ. και αυτό που βγαίνει στο βόρειο μέρος τού Άρματος και συγκεκριμένα εκεί που βγαίνει η περίφημη Via Ferrata στο Άρμα. Συνέχισα στο δεύτερο μέχρι που το μονοπάτι βγαίνει πάνω από τη βαθιά μαγευτική ρεματιά τού ποταμού Κελάδωνα.:




















Δεξιά στο βράχο, σε ένα διαβρωμένο απόκρημνο τοπίο μεταξύ άλλων ξεχωρίζει μια σπηλιά, την οποία προσέγγισα. Το πέρασμα, απαιτεί προσοχή γιατί πρέπει να περάσεις χρησιμοποιώντας οπωσδήποτε και τα χέρια, πάνω από ένα γκρεμό 2-3 μέτρων, μεταξύ πυκνής βλάστησης και βράχου. Η σπηλιά έχει ευρύχωρη είσοδο από την οποία περνάς άνετα όρθιος, βάθος και πλάτος πάνω από πέντε μέτρα (πρόχειρη εκτίμηση). Δεν είδα ενεργές σταγονορροές ενώ η οροφής της είναι καπνισμένη.:





























Επιστρέφοντας, στο τέλος τού δασικού χωματόδρομου, κάτω από το Άρμα, ακολούθησα προς τα δυτικά, το μονοπάτι που βγαίνει «Στράτι» και «Μονή Κλειστών» και μετά το άλλο, αρχικά παράλληλα, προς «Πηγή Φυλής». Δεν είχα περάσει πάλι από την περιοχή μετά την περσινή φωτιά. Από τη λαίλαπα δεν πέρασαν ούτε δέκα μήνες και η φύση ανακάμπτει! Δεν αναφέρομαι μόνο στη χαμηλή βλάστηση, τα πουρνάρια ή τις κουμαριές, που έχουνε φτάσει το ένα μέτρο! αλλά και στα πευκάκια που ξεπροβάλουν ολούθε!  



       
     

16 Ιουνίου 2024

Τάνκα [Μάτση Χατζηλαζάρου]

ΤΑΝΚΑ

Η σκιά αργά
τ'απόγεμα ξαπλώνει
ναι χάδια ζητά

μιαν άχνα γιασεμού
μιας χρυσόμυγας φτερό

14 Ιουνίου 2024

Πέντε (5) haiku τού Kobayashi Issa [小林 一茶, 15.06.1763 – 05.01.1828]


.暑き日に何やら埋る烏哉
in the hot day
what's buried there?
crow

καύσωνας – κοράκι,
τι ψάχνεις εκεί
να βρεις θαμμένο;


.暑き日の宝と申す小薮哉
a hot day's treasure
they say, little clump
of trees

μέρα καύσωνα –
ο θησαυρός της:
μικρή συστάδα δέντρων


.暑き日や爰にもごろりごろごろ寝
hot day –
here too everyone
curled to sleep

μέρα καύσωνα –
και εδώ όλοι
γυρισμένοι κοιμούνται

(σ.σ. σύμφωνα με το μεταφραστή στα αγγλικά, το ανωτέρω αναφέρεται σε βουδιστικό ναό. Τις πολύ ζεστές μέρες οι μοναχοί και οι επισκέπτες ξαπλώνουνε στην κεντρική αίθουσα και κοιμούνται. Ο Issa θεωρούσε πως είναι το μόνο σωστό πράγμα που πρέπει να κάνουμε όταν έχει πολύ ζέστη.)

 
.暑き日や棚の蚕の食休
hot day –
the silkworms take a break
from their eating

μέρα καύσωνα –
οι μεταξοσκώληκες
δεν ζητούν τροφή


.あつき日も子につかはるる乙鳥哉
even on a hot day
out for the children...
swallows

αν και καύσωνας
τα χελιδόνια
γυρνούν για τα παιδιά τους 



13 Ιουνίου 2024

Έξι μικρά ποιήματα και ένα χαϊκού τού Efraín Huerta

Ο Efraín Huerta, 18.06.1914 – 03.02.1982, ήτανε μεξικανός ποιητής και δημοσιογράφος. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην πολιτεία Guanajuato και αργότερα μετακόμισε στην Πόλη τού Μεξικό. Δεν μπόρεσε να μπει στην Ακαδημία τού Σαν Κάρλος. Παρακολούθησε όμως το Escuela Preparatoria Nacional, όπου γνώρισε συγγραφείς όπως ο Ραφαέλ Σολάνα, η Κάρμεν Τοσκάνο και ο Οκτάβιο Παζ. Έγραφε ποίηση από μικρός. Ξεκίνησε να σπουδάζει νομική, αλλά την άφησε μετά που δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο με ποίηση. Εξέδωσε αρκετές ποιητικές συλλογές, από το 1930 μέχρι το 1980. Ως δημοσιογράφος συνεργάστηκε με πάνω από είκοσι εφημερίδες και περιοδικά, υπογράφοντας με διάφορα ψευδώνυμα. Πολιτικά ήτανε κομμουνιστής και υποστηρικτής τού Στάλιν. Προς το τέλος τής ποιητικής του καριέρας ανέπτυξε ένα στιλ καθομιλουμένης γλώσσας που ονομάστηκε «poemínimo».

Ακολουθεί επιλογή μικρών του ποιημάτων:

Από την ιστοσελίδα: jacket2.org.

CALDERONIANA

I was
A fool
And what
I loved
Has made
Me
    Into
        Two fools

Ήμουν
Ένας ανόητος
Και ό,τι
Αγάπησα
Μ’ έκανε
    Δυο ανόητους

 
FEROCITY

From the
Fallen
Poetree
Everyone
Makes
    Ashes

Από την
Ξεπερασμένη
Ποίηση
Ο καθένας
Φτιάχνει
    Στάχτες

  
GIDEANA

Not
Having
Had
The guts
To kill himself
    Decides
    He’s dead
    Already

Μην
Έχοντας
Τα κότσια
Να αυτοκτονήσει
     Αποφάσισε
     Πως είναι νεκρός
     Ήδη


THE BARBARIAN

Always
I’ve
Sought
To descend
As far
Up
As possible

Πάντοτε
Επιδίωκα
Να κατέβω
Όσο πιο
Ψηλά
Μπορούσα

 
STERILITY

Theoretician
Of everything
Fighter
For nothing

Θεωρητικός
Για τα πάντα
Αγωνιστής
Για τίποτα 


A POEM OF SHIPWRECKS - 4/

Then I
Keep on
Swimming
In betwixt
    Two waters

Έπειτα εγώ
Συνέχισα
Να κολυμπώ
Μεταξύ
     Δυο νερών
 

από την ιστοσελίδα: terebess.hu.

Under the full moon:
whites to the right,
blacks to the left…

Υπό την πανσέληνο:
λευκοί δεξιά,
ζερβά οι μαύροι…

12 Ιουνίου 2024

για την Ηδονή [Kahlil Gibran, μετ. Ευάγγελος Γράψας]

ΥΣΤΕΡΑ, ένας ερημίτης, που επισκεφτόταν την πόλη μόνο μια φορά το χρόνο, βγήκε μπροστά και είπε. Μίλησέ μας για την Ηδονή.
Κι εκείνος αποκρίθηκε λέγοντας:
Ηδονή είναι ένα τραγούδι ελευθερίας, 
Αλλά δεν είναι ελευθερία.
Είναι το άνθισμα των πόθων σας, άλλα δεν είναι ο καρπός τους.
Είναι ένα βάθος που καλεί το ύψος,
Αλλά δεν είναι ούτε το βαθύ ούτε το υψηλό. 
Είναι το φυλακισμένο πουλί που ανοίγει τα φτερά του,
Αλλά δεν είναι το απέραντο διάστημα. 
Ναι, αληθινά, η ηδονή είναι ένα τραγούδι, ελευθερίας.
Και Θα μου έκανε χαρά να το τραγουδάτε με όλη την καρδιά σας• αλλά δε θα ‘θελα να χάσετε τις καρδιές σας στο τραγούδι της.

Μερικοί από τους νέους σας αναζητούν την ηδονή σαν αυτή να ήταν το παν και τους κρίνουν και τους κατηγορούν.
Εγώ δε θα τους έκρινα ούτε θα τους κατηγορούσα. Θα τους άφηνα να αναζητούν. 
Γιατί θα βρουν την ηδονή, αλλά όχι μόνη της•
Η ηδονή έχει εφτά αδελφές, που και η τελευταία από αυτές είναι πιο όμορφη από την ηδονή.

Δεν έχετε ακούσει για τον άνθρωπο που έσκαβε στο χώμα για να βρει ρίζες και βρήκε Θησαυρό;

Και μερικοί από τους μεγαλύτερούς σας αναθυμούνται τις ηδονές με λύπη σα να ήταν αδικήματα που διέπραξαν στη μέθη.
Αλλά το μετάνιωμα είναι το συννέφιασμα της ψυχής και όχι η τιμωρία της.
Αυτοί θα ’πρεπε να θυμούνται τις ηδονές τους μ’ ευγνωμοσύνη, όπως θα Θυμούνταν τη σοδειά τον καλοκαιριού.
Κι ωστόσο αν τους κάνει παρηγοριά να μετανιώνουν, αφήστε τους να παρηγορούνται.

Και υπάρχουν ανάμεσά σας εκείνοι που δεν είναι ούτε νέοι για να αναζητούν ούτε γέροι για να θυμούνται και από το φόβο της αναζήτησης και της θύμησης αποφεύγουν όλες τις ηδονές, για να μην παραμελήσουν το πνεύμα ή να μη το προσβάλουν.
Αλλά σ' αυτά ακριβώς βρίσκεται η ηδονή τους.
Κι έτσι κι αυτοί βρίσκουν ένα θησαυρό ενώ σκάβουν ψάχνοντας για ρίζες με τρεμάμενα χέρια.
Αλλά πέστε μου, ποιος είναι εκείνος που μπορεί να προσβάλει το πνεύμα;
Μπορεί το αηδόνι να προσβάλει την ησυχία της νύχτας, ή η πυγολαμπίδα τ’ αστέρια;

Και μπορεί η φωτιά σας ή ο καπνός σας να ταράξει τον άνεμο;
Νομίζετε ότι το πνεύμα είναι μια ήρεμη λιμνούλα που μπορείτε να ταράξετε μ’ ένα ραβδί;
Πολλές φορές όταν αρνείστε στον εαυτό σας την ευχαρίστηση, το μόνο που κάνετε είναι να αποθηκεύετε τον πόθο στο εσωτερικό της ύπαρξής σας.
Ποιος ξέρει αν αυτό που παραλείπετε σήμερα, δεν περιμένει για αύριο;
Ακόμα και το σώμα σας γνωρίζει την κληρονομιά τουν και τη δικαιωματική τον ανάγκη και δεν ξεγελιέται.
Και το σώμα σας είναι η άρπα της ψυχής σας,
Και εξαρτιέται από σας αν η άρπα αυτή θα βγάλει γλυκιά μουσική ή μπερδεμένους ήχους.
Και τώρα αναρωτιέστε μέσα στην καρδιά σας, «Πως θα διακρίνουμε αυτό που είναι καλό στην ηδονή από εκείνο που είναι κακό;»
Πηγαίνετε στα χωράφια και στους κήπους σας, κι εκεί θα μάθετε ότι η ηδονή της μέλισσας είναι να μαζεύει μέλι από το λουλούδι,
Αλλά είναι και ηδονή του λουλουδιού να χαρίζει το μέλι του στη μέλισσα.
Γιατί, το λουλούδι είναι για τη μέλισσα μια πηγή ζωής, και για το λουλούδι η μέλισσα είναι ο αγγελιοφόρος της αγάπης.

Αλλά και για τους δυο, μέλισσα και λουλούδι, το δόσιμο και η απολαβή της ηδονής είναι μια ανάγκη και μια έκσταση.

Λαέ της Ορφαλεζίας, να είστε στις ηδονές σας σαν τα λουλούδια και τις μέλισσες.


Από το περίφημο έργο «Ο Προφήτης», στην έκδοση τού 1974, από τον εκδ. Οίκο «Μπουκουμάνη», Αθήνα.


11 Ιουνίου 2024

Φύτεψα ήλιους... [Πόπη Νεγιάννη]


Φύτεψα Ήλιους
Στο όμορφο γέλιο σου
Στο πιο κοντινό

-ιε-


σύννεφο θολό
στα παλιά φύλλα -
απόσταγμα οδηγός


10 Ιουνίου 2024

αργά το βράδυ... [Θωμαή Ζορμπάκη]

αργά το βράδυ
άσε να κοιτώ την ομορφιά των αστεριών

για την αγάπη
οι λυράριδες μεθούν και τραγουδάνε

09 Ιουνίου 2024

[στην Πεντέλη, 08.06.2024]

Το ζεστό πρωινό τού Σαββάτου 8 Ιούνη 2024, προσφερόταν οριακά, υπό την προϋπόθεση ότι η έκθεση στον ήλιο θα ήτανε περιορισμένη και η εξόρμηση θα ολοκληρωνότανε πριν τις 10 το πολύ 10.30 π.μ., για πορεία σε κάποια διαδρομή μες σε δάσος περιαστικού βουνού τής Αθήνας. Δυστυχώς οι επιστημονικές προγνώσεις, από την όλη πορεία τού καιρού, από το περσινό φθινόπωρο και μετά, δείχνανε, για φέτος, ένα ακραία ζεστό καιρό σε όλο τον πλανήτη και καλοκαίρι στο βόρειο ημισφαίριο. Από ό,τι διαβάζουμε – αναφέρομαι πάντα σε άρθρα βασισμένα σε επιστημονικά δεδομένα και ποτέ σε αντιεπιστημονικές δοξασίες ή έρευνες στηριγμένες και παραγγελμένες από οργανισμούς και άτομα που ενδιαφέρονται για το βραχυπρόθεσμο οικονομικό τους κέρδος, εκτιμώντας, υποθέτω, ότι αυτοί θα βρούνε τρόπο να φτιάξουνε κλειστότητες–νησιά, περιτριγυρισμένα από μια κόλαση απλωμένη σε όλη την επιφάνεια τής γης, μες στα οποία θα απολαμβάνουνε τον πλούτο τους – αν η φετινή χρονιά δεν αποτελεί ένα ακραίο επεισόδιο – μια προειδοποίηση που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη, αλλά πρόκειται για την είσοδό μας στην κανονικότητα που πλάσαμε εμείς, το ανθρώπινο είδος, τότε δυστυχώς φαίνεται ότι επαληθεύονται τα χειρότερα σενάρια κατάρρευσης τού κλίματος, όπως το ξέραμε, προς ένα μη βιώσιμο, παρά σε λίγα μεμονωμένα σημεία στον πλανήτη. Δεν είναι μόνο η αλόγιστη καύση ορυκτών καυσίμων, αλλά και η καταστροφικές πυρκαγιές σε δασικές εκτάσεις που αντίστοιχες μόνο σε προγενέστερους, εκατομμύρια χρόνια πίσω, «αφανισμούς» είχε γνωρίσει ο πλανήτης. Όταν για παράδειγμα την άνοιξη τού 2023 καήκανε 100.000.000 στρέμματα δάσους (μια Ελλάδα δηλαδή!) στον Καναδά, δεν είναι δυνατόν αυτό να μην έχει σοβαρές συνέπειες στο παγκόσμιο κλίμα τη στιγμή, μάλιστα, που εκτάσεις δεκάδων εκατομμυρίων στρεμμάτων καίγονται σε ετήσια βάση στη Σιβηρία, την Αυστραλία και πρόσφατα, στην περίοδο τής τραγικής 4ετίας Μπολσονάρου, στη Βραζιλία κ.λπ.
Το πρωινό λοιπόν του Σαββάτου 8 Ιούνη 2024, ακολούθησα τη διαδρομή, στη δυτική Πεντέλη, από το παλιό λατομείο, στο τέλος τής οδού Πλάτωνος, στην Πολιτεία Κηφισιάς, μέχρι το φρούριο Καστρίτσα, πάνω από τη συνοικία Καστρί Κηφισιάς. Εικόνες από το υπόψη ελληνιστικό φρούριο με το αυθαίρετο πρόχειρο εκκλησάκι, μες στον αρχαιολογικό χώρο! είχανε παρουσιαστεί και πριν οκτώ περίπου χρόνια.
Η διαδρομή έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:


Ακολουθούν εικόνες από:

To ανηφορικό μονοπάτι από το σημείο που ξεκίνησα μέχρι το σημείο που πήρα το κατηφορικό μονοπάτι προς τα δυτικά / βορειοδυτικά:























-στην επόμενη το σημείο που ένα άλλο μονοπάτι, που έρχεται από νοτιοδυτικά, από το τέλος τής οδού Στρ. Μακρυγιάννη, στην Πολιτεία, συναντά αυτό που ανέβαινα:



















Το κατηφορικό μονοπάτι, μες σε στενή βατή ρεματιά, που αμέσως μετά που περνάει το λόφο που βρίσκεται το φρούριο Καστρίτσα (ο λόφος διακρίνεται στις δύο πρώτες εικόνες), βγαίνει στη συνοικία Άνω Καστρί:
























-στην επόμενη, σημείο όπου το μονοπάτι διακλαδίζεται σε δύο: ένα που συνεχίζει προς Άνω Καστρί και ένα, αριστερά κατεβαίνοντας, που βγαίνει νοτιότερα στο μονοπάτι, το οποίο πήρα στην επιστροφή:























-από το ξέφωτο τής επόμενης εικόνας, άφησα το κατηφορικό μονοπάτι και ακολούθησα ένα νότια που ανεβαίνει στο λόφο Καστρίτσα με το αρχαίο φρούριο:


















Το ανηφορικό μονοπάτι προς την κορυφογραμμή τού λόφου Καστρίτσα:
























-στο video που ακολουθεί, στο τέλος του, διακρίνεται η συνοικία Εκάλη:





















Τη διαδρομή μες στο φρούριο:


















-στην επόμενη, στο βόρειο μέρος, ίχνη οχύρωσης:  

 
















-στην επόμενη, ίχνη θέσης αρχαίου πύργου:


















-στις επόμενες ερείπια τής οχύρωσης προς τα ανατολικά (στη δεύτερη διακρίνεται το αυθαίρετο πρόχειρο εκκλησάκι Αγ. Φανουρίου, που κατασκευάστηκε το 1957):




















Από την κορυφή τού λόφου, με εξαιρετική θέα!:





















Από το πιο ομαλό, συγκριτικά με αυτό που ήρθα, μονοπάτι, εξαιρετικά σηματοδοτημένο με κούκους, μέσω του οποίου επέστεψα προς το αρχικό μονοπάτι που βγάζει στο τέρμα τής οδού Πλάτωνος, από όπου δηλαδή ξεκίνησα (σ.σ. είναι το μονοπάτι στο οποίο βγάζει και άλλο μονοπάτι, την αρχή τού οποίου είχα συναντήσει, ως διακλάδωση, κατεβαίνοντας, στο σημείο ανωτέρω εικόνας, με κόκκινο σημάδι διασταύρωσης πάνω σε πέτρα). Να σημειωθεί ότι το μονοπάτι κινείται νοτιοανατολικά μέχρι ένα ξέφωτο, αμέσως μετά μια πυκνή συστάδα νεαρών πεύκων. Εκεί διακλαδίζεται σε ένα που συνεχίσει νότια (σ.σ. δεν γνωρίζω αν βγαίνει σε ένα άλλο μονοπάτι παρακάτω ή στην Πολιτεία) και σε αυτό που συνέχισα, προς τα ανατολικά.:























ΥΓ. Ευελπιστώ να μην χρειαστεί να περάσει πολύς χρόνος μέχρι την επόμενη ανάρτηση, που θα αφορά πεζοπορική ορεινή διαδρομή σε περιοχές Αττικής και κοντινών νομών.